Wat zou je doen als je nog slechts 1 à 2 jaar te leven zou hebben?

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
469
10/08/23
501
5
Het is iets waar de meesten niet zo graag aan denken, maar... voor iedereen komt er ooit een dag dat er geen "later" meer zal bestaan.

Al het geld dat je op die dag nog over hebt, had je per definitie meer kunnen gebruiken in je leven. Stel nu, dat er een ziekte bij jou vastgesteld wordt waardoor je vrijwel zeker nog hooguit 12 tot 24 maanden zult leven, je hebt nog wat geld over én je hebt geen mensen die je veel erfenis van jou gunt. Je zou graag nog een heel aantal keren naar de DVP's gaan.

Wat zou je in dat geval doen? Zou je (veel) meer geld dan je gewoonlijk doet, uitgeven aan betaalde seks?
 
exact hetzelfde als nu.
ik probeer nu al zo te leven dat ik vooral dingen doe die me gelukkig maken.
denken aan : ik zal x doen als ik zo oud ben , of als ik op pensioen ben, of binnen x jaar is bullshit.
je moet in het nu leven en zorgen voor je eigen geluk.

dat betekent dat als ik morgen op mijn sterfbed lig ik daar lig zonder spijt te hebben en zonder te denken : had ik maar x, y of z ...
 
exact hetzelfde als nu.
ik probeer nu al zo te leven dat ik vooral dingen doe die me gelukkig maken.
denken aan : ik zal x doen als ik zo oud ben , of als ik op pensioen ben, of binnen x jaar is bullshit.
je moet in het nu leven en zorgen voor je eigen geluk.

dat betekent dat als ik morgen op mijn sterfbed lig ik daar lig zonder spijt te hebben en zonder te denken : had ik maar x, y of z ...

Volledig en geheel mee eens! Men leeft nu, niet pas na een slecht nieuws gesprek/bericht.
 
Op zich mee eens, maar het verschil is. Als ik zeker weet dat ik nog maar kort heb, kan ik mijn spaargeld aanbreken en de bucketlist in een rapper tempo afwerken. Met het idee dat ik nog decennia mee moet, zal ik toch wat behoudender moeten zijn.

Dat ben ik ook met jou eens! Ben ook een oppassend iemand en ga niet nu alles verbrassen. Maar, ik ga nu ook niet alles sparen voor later. Ben dan een stuk ouder en wie weet heb ik in bepaalde zaken totaal geen zin meer wat ik nu wel zou willen doen.
Ik merk dat nu al. Vroeger was ik niet thuis op de bank te vinden, nu zie ik dat ook wel als een plezierig iets.
 
Laatst bewerkt:
Als je weet dat je echt gaat sterven... ook al heb je heel je leven, nooit geloofd, ga je dan niet denken dat er meer is na de dood? Ook al ben je heel je leven pakweg 40 jaar hoerenloper geweest, zolang je leeft kan je tot inkeer komen en voor de dood nog je leven meer zin geven. Bijvoorbeeld, regel bij de notaris dat een mooi deel van je erfenis naar een erkend goed doel gaat. Stel dat na jou dood, Afrikaanse kinderen via organisaties worden geholpen en een beter leven krijgen, naar school kunnen gaan, een beetje een betere levensstandaard krijgen. Je kan ook een buitenlandse dame of familie zelf contacteren en daar een mooie som geld aan schenken. Wedde dat men na jou dood op aarde dit als een soort vergeving van je zonden zal beschouwen.
 
Als je weet dat je echt gaat sterven... ook al heb je heel je leven, nooit geloofd, ga je dan niet denken dat er meer is na de dood? Ook al ben je heel je leven pakweg 40 jaar hoerenloper geweest, zolang je leeft kan je tot inkeer komen en voor de dood nog je leven meer zin geven. Bijvoorbeeld, regel bij de notaris dat een mooi deel van je erfenis naar een erkend goed doel gaat. Stel dat na jou dood, Afrikaanse kinderen via organisaties worden geholpen en een beter leven krijgen, naar school kunnen gaan, een beetje een betere levensstandaard krijgen. Je kan ook een buitenlandse dame of familie zelf contacteren en daar een mooie som geld aan schenken. Wedde dat men na jou dood op aarde dit als een soort vergeving van je zonden zal beschouwen.
Er zijn weinig dvp's (met name achter de ramen) die dit werk uit weelde zullen doen. Een bijdrage aan hen getuigt ook van barmhartigheid. Meegenomen is dat er ook nog iets tegenover staat, maar dat is dan natuurlijk niet het doel. Toch?
 
Er zijn weinig dvp's (met name achter de ramen) die dit werk uit weelde zullen doen. Een bijdrage aan hen getuigt ook van barmhartigheid. Meegenomen is dat er ook nog iets tegenover staat, maar dat is dan natuurlijk niet het doel. Toch?

Eenieder moet dat doel voor zich zelf uitmaken. Als dat doel een dvp is die je seks dan aanbiedt in ruil ervoor en jij daarmee wilt sterven, dan is dat jou levenseinde geweest zoals je dat wilt. Je leeft maar 1 keer en sterft maar 1 keer. Dus dat moet eenieder zelf invullen. Het zou wel erg zijn mocht je veel geld aan een dvp geven, en het geld daarna in zakkenvullers terechtkomt die via via in contact met die dvp staan, dan heb je zelfs mensensmokkel gesteund met je zuur verdiende centen. Of het geld aan goede doelen werkelijk ook terechtkomt bij de mensen die het nodig hebben, ook dat is een vraag, maar betrouwbare organisaties kan je ook in real life contacteren. Over internet zou ik zoiets nooit opsturen.

Weet je echt dat je gaat sterven en je geen naasten naast je hebt, en je wel een vaste klant bij een dvp bent, wie weet mag je in haar armen sterven in ruil voor al je geld. Je kan er nog films van maken, wandelaar sterft bij dvp. Met je laatste adem haar tieten nog een kus geven en dan .... .
 
Laatst bewerkt:
Op zich mee eens, maar het verschil is. Als ik zeker weet dat ik nog maar kort heb, kan ik mijn spaargeld aanbreken en de bucketlist in een rapper tempo afwerken. Met het idee dat ik nog decennia mee moet, zal ik toch wat behoudender moeten zijn.

Zo is mijn principe dus ook. Ik hou het op de middenweg tussen: "alles wat je krijgt onmiddellijk opdoen zonder aan later te denken" en "sparen als doel op zichzelf". Feit is: alles wat je op de dag van je dood niet hebt opgedaan, is weggegooid geld. Anders gezegd: je rekening staat beter in 't rood op de dag van je dood.

De meesten weten niet hoeveel jaar ze nog zullen leven. Dat hangt trouwens niet af van statistieken van een bevolking van miljoenen, maar van persoonlijke factoren en toeval. Ik lijd momenteel dan wel niet aan op zichzelf dodelijke ziektes, maar ben veertig jaar en heb toch redenen genoeg om aan te nemen dat ik waarschijnlijk niet nog vijftig jaar zal meegaan. Zeker niet in superfitte toestand.

Tot zes weken geleden was ik nog maagd, was ik nooit tussen een vrouw haar benen geweest. Tegenwoordig ga ik eens in de twee weken naar de raamdames. Maar, stel ik te weten komen dat er 90 % kans is dat ik er over twee jaar niet meer ben. Dan zou ik, zolang mijn gezondheidstoestand het nog toelaat, meerdere keren per week gaan, en dan ook dikwijls een uur of langer bij dezelfde dame blijven. Om toch nog een aantal keren "echte" seks ervaren te hebben in mijn leven.
 
De vraag is maar of je in een dergelijke situatie nog voldoende zin/energie hebt om leuke of gekke dingen te doen. Het devies is dus om nu al alles uit het leven te halen en niet te wachten totdat het bijna te laat is. Wel met gezond verstand uiteraard.

Het blijft een gok natuurlijk, maar zelf ben ik bijvoorbeeld iemand die standaard elke maand netjes een bedrag opzij legt en mijn bankrekening spekt voor grotere uitgaven (auto, nieuwe badkamer/keuken, CV ketel etc.). Mijn hypotheek ophogen voor een badkamer doe ik dan niet zo snel en spaar dan liever omdat ik er dan vanaf ben qua kosten zonder extra hypotheeklasten.

Soms denk ik ook wel waar spaar ik voor en wat als ik dadelijk dood neer val. Staat er een flink bedrag op de bankrekening voor mijn neefje en nichtje waar ik verder weinig contact mee heb. Dat besef begint wel steeds meer te komen. Afgelopen jaar een bak geld uitgegeven aan HC escort en dat waren wel leuke ervaringen. Misschien weggegooid geld, maar op dat moment wel erg lekker.
 
Soms denk ik ook wel waar spaar ik voor en wat als ik dadelijk dood neer val. Staat er een flink bedrag op de bankrekening voor mijn neefje en nichtje waar ik verder weinig contact mee heb. Dat besef begint wel steeds meer te komen.

Met DAT besef zit ik dus ook. :oops: Ik heb geen kinderen, wel een broer, een zus, drie neefjes en een nichtje. Maar ik heb met al deze zogenaamde "familie" al vele jaren vrijwel geen contact meer, ze negeren mij, ik beteken niets voor hen. Ik kan de gedachte dat zíj van mij zouden erven, niet verdragen. :eek: De enige die ik geld van mij gun, is een vriendin die ik al jarenlang bijna elke week zie en tegenwoordig zo'n beetje de rol van surrogaatpartner vervult voor mij. Maar, er zijn ook nog wel eens spanningen tussen ons, en ik wil niet graag zeggen dat ik haar van mij zou willen laten erven, stel je voor dat ze dan hoopt dat ik zou komen te overlijden. :oops::oops:

Ik heb diverse redenen om aan te nemen dat ik een verhoogde kans heb op vroegtijdig overlijden. Ik kamp al negen jaar met epilepsie-aanvallen, wat inhoudt dat je meer risico op ongevallen en dergelijke loopt. Ik slik al acht jaar Depakine om zulke aanvallen tegen te gaan, op termijn is dat zeker niet erg gezond. Ik heb een beperkt sociaal leven, woon al 21 jaar alleen en krijg thuis nooit iemand op bezoek, want mijn surrogaatpartner woont 50 kilometer verder en heeft geen auto. Als je zoveel in je eentje bent, is er veel meer kans dat het eens slecht zal aflopen dan voor iemand die permanent in het gezelschap van minstens één andere persoon is. Want gebeurt er dan iets ergs met je, dan is er niemand om je te helpen.

Ik heb er daarom geen spijt van dat ik in de laatste zeven weken € 420 uitgegeven heb in de Gentse speeltuin. :cool:
 
Oud onderwerp: Hoi . Er is al meer dan 120 dagen geen bericht meer geplaatst in dit onderwerp.
Weet je zeker dat je reactie nog wel relevant is?
Terug
Bovenaan Onderaan