Deel 2
Ik was erg mooi en had in het begin zot veel succes. Dat gaf me veel voldoening, op het narcistische af.' — © Kristof Vadino
'Uit alle lagen van de bevolking: jong en oud, rijk en arm, uit alle beroepsgroepen, ook religieuzen. Sommigen kwamen puur voor de seks. Anderen kwamen omdat ze nood hadden aan menselijk contact, om te praten en om aangeraakt te worden. Mannen die ik in de armen moest nemen, "comme une maman". Omdat het hun verjaardag was en er niemand anders was die hen aanraakte. Of omdat hun vrouw geen seks meer wilde – ik veroordeel die vrouwen niet, het is hun goed recht. Zo'n man trilde vaak al bij de eerste aanraking, zo groot was het gemis. En daarna ging hij terug naar huis, bij zijn vrouw. Dat is toch beter dan dat ze thuis problemen maken, of er een maîtresse op na houden, want dat laatste is veel complexer dan de simpele transactie die mannen met mij afsloten?'
'Een laatste groep waren de masochisten: ofwel mannen met macht, ofwel mannen die in hun kindertijd misbruikt werden. Zij wilden dat opnieuw beleven, met dit verschil dat ze deze keer de controle over het gebeuren behielden: ze konden stop zeggen. Daardoor waren ze geen slachtoffer meer. In de samenleving worden ze vaak gezien als pervers, maar ik heb dat altijd erg ontroerend gevonden.'
'Ik ben nooit echt bang geweest. Je moet kordaat zijn. Ik heb vaker nee dan ja gezegd, en mannen weggestuurd. Dan zei ik dat ik een andere klant verwachtte. Of dat ik alleen met masochisten werkte. Als ze echt lastig deden, zei ik dat ik een maquereau had – een pooier. Dat was niet zo, ik heb altijd in mijn eentje gewerkt, maar daar deinsden ze voor terug.'
'Het begon meestal al voor ze binnenkwamen. Als er iemand voorbij kwam die me niet zinde, deed ik alsof ik met iemand aan het praten was. Je voert een toneelstukje op, ter verdediging. Ik had ook veel vaste klanten, die ik goed verzorgde. Omdat je ze kent, weet je wat ze graag hebben. Je wilt ze tevreden stemmen, want dan komen ze terug.'
'Zeker wel. Ik heb veel vrienden die ik al jaren ken, en die me altijd aanvaard hebben zoals ik ben. Voor mijn geliefden was het moeilijker. Een man die een relatie met een prostituee heeft, wordt scheef bekeken: kan hij dat verdragen? Is hij misschien haar pooier? Eén keer ben ik een paar maanden gestopt, omdat een man die ik heel graag zag, daarom vroeg. Toen ik opnieuw begon te werken, was de relatie over. C'était comme ça. Mijn geliefden waren altijd oud-klanten. Als ik merkte dat er gevoelens groeiden, zei ik: vanaf nu hoef je niet meer te betalen. Maar daardoor veranderde álles.'
'Door dat uit te spreken, bloeide de verliefdheid open. Dan begon de miserie: wachten tot hij terugkomt, en waarom belt hij niet? Vanzelfsprekend veranderde de seks. Als je werkt, bedrijf je de liefde met je hoofd. Je denkt: het begint wat lang te duren, misschien moet ik nu dit of dat doen. Ik heb het altijd op de klassieke manier gedaan: nooit kussen en altijd met condoom. Als je liefhebt, bedrijf je de liefde met je hart. Dan kon ik me helemaal geven, een verschil van hemel en aarde.'
'Let wel, er zijn prostituees die beweren dat ze nooit klaarkomen in de job, maar daar hoor ik niet bij. Niet dat het elke dag gebeurde, maar wel wanneer ik een man over de vloer kreeg die er echt goed in was. Ik liet het niet altijd zien, omdat ik het niet iedereen gunde. Maar sommige mannen zijn nu eenmaal een natuurtalent op dat vlak, en andere bakken er niets van. Zoals dat wellicht ook bij vrouwen het geval is.'
'Ook dat kwam per toeval op mijn weg. Een journaliste met wie ik bevriend was geraakt, nodigde me uit bij haar thuis. Daar was een professor in de antropologie, die me uitnodigde om te spreken in haar lessen. En ik ben blijven gaan. Ik ben afgestudeerd met grote onderscheiding. Ik heb het als een groot geluk ervaren, het was een intellectuele uitdaging en een groot plezier. Die studie reikte me de concepten aan om na te denken over mijn job, en om erover te spreken. In het laatste jaar kreeg ik een kankerdiagnose. Ik heb de studie afgemaakt maar ben gestopt met werken. Ik was toen 59.'
'Nu niet meer. Ik heb er moeite mee gehad, omdat mijn moeder kort daarna overleden is. Dat was veel ineens om te verwerken. Maar er is voor alles een plaats en een tijd in het leven. Je moet de bladzijde kunnen omslaan. Ik ben sinds vijf jaar getrouwd met een goede vriend die weduwnaar was geworden. Ik heb heel mijn leven gedacht dat trouwen niets voor mij was, en ik heb zijn eerste aanzoek weggelachen. Ik moet een goede engelbewaarder hebben, die me steeds op het juiste pad brengt.'
'Dat is moeilijk te zeggen … Het vak is erg veranderd. Er zijn er nu veel die bij zich thuis ontvangen. Sommigen doen het voltijds, anderen maar een paar dagen in de maand, om hun magere inkomen aan te vullen. Er gebeurt ook veel meer via het internet. Ik had het liever anders.'
'Die vraag wordt me vaak gesteld. Ik zou liever hebben dat ze dit beroep uitoefent dan dat ze in een wapenfabriek werkt of voor Monsanto. En ik zou het ook belangrijk vinden dat ze dit onder goede omstandigheden kan doen. Zelf heb ik altijd belasting betaald. Dat kon niet als prostituee, want dan kreeg je je aangifte terug. Je moest er iets anders op schrijven. Ik heb ooit een controleur van de belastingen over de vloer gehad, een sympathieke kerel. Hij zei me dat ik als zelfstandige het btw-nummer van mijn klanten moest vragen. Uiteindelijk ging hij na samenspraak met mijn boekhouder akkoord dat ik mijn aangifte indiende als stripteaseuse en seksuologe – wat niet helemaal gelogen was.'
'Er zijn ook vrouwen die vinden: als ik niet mag bestaan, dan betaal ik niet. Dat kan hen zuur opbreken, want ze zijn niet beschermd tegen uitbuiting en hebben geen recht op een uitkering of een pensioen, hoe klein ook. Daarom ijveren we zo hard voor een legaal statuut, hopelijk komt dat er snel.'