ZIELIG voelen

[Voormalig lid 3794]

Iets dat toch vaak terugkomt bij mij na een bezoek is mij zielig voelen.
Heb ook nog nooit echt gevoel had van wauw dit was het. Dit is het.
En heb toch al redelijk wat seks gehad.
Is het het gedacht dat je weet dat ze anders buiten hun werk nooit naar je om zouden kijken?
Is het depressie waamee ik ook obvious sukkel.
Iets wat ook typisch bij ik is, is dat het quasi altijd uitloopt in meer dan gewoon een shag.
Er komt altijd wel vriendschap of meer aan te pas. Wat dan uit in afspreken buiten werk of gewoon daar 6u per dag zitten meedere malen
per weer en ik die me dan moet verstoppen in een washok terwijl zij klanten ontvangt en ik alles hoor.
En me dan ook af zit te vragen wtf doe ik hier eigenlijk.
Ik denk dan bij mezelf voel ik me zielig omdat ik me vergelijk met andere klanten en ik mss meer wil en echte intimiteit zoek.
Maar ook daar denk ik dat het antwoord nee is.
Ook postnutclarity is a real thing. Hoeveel keer ik geil ben en dan ergens ga, maar het moment ik klaarkom, verandert er iets in me.
Mss is het omdat mijn leven op alle andere vlakken ook fout gaat/is.
Im not happy.

 

[Voormalig lid 45]

Dat is moedig dat je dat met ons deelt.

Ik weet niet hoe oud je bent, wat je vroeger hebt meegemaakt, of het iets is van de laatste tijd of al veel langer.
Maar wat er ook aan de hand is met je, seks met een DVP levert kennelijk niet de oplossing. Of dat het erger maakt dat weet ik niet, maar je zoekt schijnbaar iets op een plek waar het niet te vinden is.
Ik denk dat het ook wel wat meer is dan post nut clarity.
De geilheid kan natuurlijk ook een scherm zijn waarachter de somberheid van alle dag zich verstopt, net als bijvoorbeeld bij alcohol. Als dan de geilheid voorbij is en de narigheid van alle dag weer zichtbaar wordt dan komt dat hard binnen als een kater.

Je mag me ook PM-en trouwens.

 

[Voormalig lid 3794]

Ik ben 30.
Je laatste zinnen kloppen ook wel.
Ik heb ook een zware gokverslaving. Alles is/was eigenlijk een vlucht van de realiteit.
Ik heb al last van depressies, angststoornissen en ocd sinds ik 8 jaar was.
Long time to be unhappy. Ben daardoor eigenlijk "gefaald" op alle vlakken. School, relaties, werk ...
Eerste dvpbezoek was toen ik 27 was en ik iets normaals wou beleven. Ik had toen nog nooit seks gehad.
In de jaren daarop dan veel verschillende meiden leren kennen en ook buiten hun werk zitten afspreken.
Maar liep ook altijd fout. Mss grof om te zeggen, aangezien ikzelf veel mentale problemen heb, maar valt me ook op
hoe vrouwen/meiden in dit werk toch ook vaak persoonlijkheidsstoornissen hebben. Zoals narcisme of Bpd.
Mss is dat ook een reden van de tug of war die constant omgaat in mijn hoofd. Als dat any sense maakt.
Dat dvps het spannender maakt dan normale relaties omwille van dat ook.
Het is me echt duidelijk dat ik een groot probleem heb. Ik heb ook al jaren therapie gehad en slik nog steeds medicatie. Ik ben doelloos en voor mij leidt het leven echt nergens naar. Dan ouder worden, mensen verliezen, zelf oud worden en sterven. Er is ook een hele existentiele crisis van naar wat leidt alles eigenlijk.
Gokken en dvps zijn dan inderdaad een soort vlucht van de constante somberheid. Maar het helpt ook niet. wat logisch is. Mss ben ik ook gewoon slecht in seks, aangezien ik quasi nooit zoiets heb van wauw dit is het.
Ik heb ook alles geprobeerd van facesitting, anaal, trio, verschillende huiskleuren.

Het is moeilijk uit te leggen.
Je hebt dan ook hele dagen gesprekken via whatsapp met hun privenummers en fotos en wat nog allemaal. Je hoort ze dan meerdere malen per dag. Zoeken comfort bij je, maar ook dat maakt niet gelukkig.
En ik vergelijk mezelf dan met andere klanten. "Deze heeft een huis, carriere, auto,,,, jij hebt niets, wat heb jij te bieden"
Heel die wereld is ook fake. hoeveel keer ik dan gesprekken gehoord heb, waarbij de klant dan vast denkt van wauw ze heeft me graag. Maar achteraf gewoon uitgelachen wordt.
Mss ben ik te gevoelig voor dit.
Geen idee. Wat duidelijk is, is dat er iets fout is met me.
Sorry voor de onsamenhangigheid.

 

[Voormalig lid 3265]

Je verstoppen in een washok terwijl er andere klanten zijn. Damm….

maar het gaat dus om verschillende dames? Want meestal kappen die dat soort contacten buiten werktijd vaak af toch?

 

[Voormalig lid 3794]

Je verstoppen in een washok terwijl er andere klanten zijn. Damm….

maar het gaat dus om verschillende dames? Want meestal kappen die dat soort contacten buiten werktijd vaak af toch?

Ik ben altijd bezig met maar 1 persoon per "hoofdstuk". Wou niet zeggen keer omdat je dan mss denkt dat ik bedoel tijdens bezoek. Maar dus 1 persoon per hoofdstuk. Verschillende hoofdstukken in paar jaar.

Ik was eerste keer gewoon maar voor een vluggertje bij die dame gegaan. Dan week later nog een vluggertje.
En ik wou weggaan en ze zei blijf je niet nog even praten in de living. en daar dan 4u gepraat.
En dan iedere bezoek daar 6u gezeten per dag, Samen shoppen, winkel, sauna, terwijl zij alles zelf betaalde of elk zen deel. En terwijl wachtte ze op klanten en als er iemand kwam zat ik verstopt in washok of kamer ernaast.
Uiteindelijk als je dan zo vaak met iemand optrekt komt er ook wat emotionele connectie bij kijken en dan zo alles horen was ook geen pretje.
Ik was ook close met iemand destijds die dan opgenomen was met drugsverslaving in kliniek en ik ook bij dokters moest komen praten.
Gewoon dat sex hebben zonder altijd die emotionele connectie zit er lijk niet in.
En als dat er niet is, is het ook niet goed. Maar is het er wel is het ook niet goed.
tmaakt allemaal geen sense eh, i know.

Ik heb ook door al die mentale problemen geen normale ontwikkeling gekend op bepaalde vlakken.
relaties en dates als ik tiener was, of early 20s nooit gekend. En daardoor was er ook altijd een soort van gemis en jaloezie. En dat was ook een reden dat ik begon naar dvps te gaan, omdat ik ook eens iets wou ervaren.
Omt int engels te zeggen. Its a hollow existence, but you keep going back, because there is nothing else.
Ik denk dat mss de depressie zo diep zit, dat geen enkel aspect en afleiding nog "veilig" is.

Als ik dan sommige reviews hier lees en soms denk van wauw zo boertig.
Maar ergens ook wel "leuk" voor hen dat het zo simpel kan/is voor hen.

 

[Voormalig lid 45]

Eindeloos piekeren.

Het is nogal wat wat je opnoemt.
De zin van het leven is ook een vreselijk beklemmende vraag, voor ieder mens in feite. En dan zijn er (denk ik) 4 mogelijkheden: ofwel je gaat ergens in geloven dat jezelf overstijgt, ofwel je gelooft in jezelf, ofwel je denkt er simpelweg niet over na en in het 4e geval denk je er wel over na maar kom je er nooit uit. En dat laatste daar zit je nu in vast lijkt wel. Klinkt misschien raar van een 'afvallige' maar religie kan soms toch inspiratie geven als al het andere faalt. Zonder dat je je meteen committeert aan alle overtuigingen, gewoontes en regels. Het is maar een tip. Ik merk dat het mezelf ook goed doet, hoewel ik niet overtuigd ben van het bestaan van god of iets dergelijks.
Een huisdier (hond of kat) kan soms ook veel betekenen. Maar goed, dat kost wel geld.

Je klinkt ook wel echt depressief, dat kan als zodanig ook maken dat je dingen somberder inziet dan ze werkelijk zijn. Dat het 's-avonds eerder donker is kan daar ook een factor in zijn.

Heb je nog steeds contact met hulpverleners?

 

[MrSmith]

Moedig om je verhaal hier zo te schrijven. Dit is de eerste stap. Ik denk dat je iets positiever de wereld moet proberen in te kijken. Ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan. Vooral als heel veel dingen vanaf je 8 jarige leeftijd hebben tegengezeten. Alleen achteruit kijken helpt niet. Iedere dag is een nieuw begin en kan je nieuwe stappen zetten.

Denk wel dat je professionele hulp kan zoeken. Maar zelf kun je ook veel doen.

Neem een stuk papier en schrijf op wat je graag zou willen. Hoe zie je je leven voor je. Maak een lijst van de dingen waar je blij van wordt. Kunnen hele kleine dingen zijn van een ijsje eten in de zon.

Ik kan je aanraden om te gaan sporten. Iedere dag 1,5 uur. Hoeft niet intensief te zijn. Mag ook gewoon wandelen zijn. Maar ga je huis uit. Of fietsen.

Doe de dingen waar je blij van wordt. Misschien een boek lezen om tot rust te komen. Of lekker op bed liggen en naar je favouriete muziek luisteren.

Probeer iedere dag een paar kleine leuke dingen te doen en schrijf die op.

Je kunt ook een filmkaart kopen en 3x per week naar de film gaan. Je loopt er naar toe. Gaat naar een film en loopt weer terug. Ik geef maar wat voorbeelden. Misschien vind jij het wel leuk om aan auto's te sleutelen. Ik vind daar niets aan, maar zoek iets wat je leuk vind.

Verder praat er over. Het gaat je echt lukken. Het leven heeft heel veel te bieden. Je bent niet minder dan een ander persoon. Ieder persoon is uniek en heeft zijn eigen eigenschappen.

Maar ga iets doen! Iets wat je leuk vind. Probeer hulp te vinden met de dingen waarmee je zit. Zoals gokverslaving en wellicht andere problemen uit je verleden. Een wekelijks gesprek met een psycholoog (het moet dan wel een beetje klikken met die persoon) kan ook helpen.

Zo iemand kan je alles vertellen zonder dat die persoon direct oordeelt.

Ik hoop dat je er iets aan hebt. Dus ik zou zeggen pak een stuk papier en ga aan de slag. Het gaat je lukken!

 

[dickdebock]

Sinds je 8 jaar was... Dan kan ik me wel voorstellen dat je al door gespecialiseerde therapeuten behandeld bent en dat dit jouw probleem lang nog niet heeft opgelost, maar dan zullen de goedbedoelde reacties hier op een hoerenlopersforum ook geen soelaas bieden. Hier is professionele hulp aangewezen. Ik kan je helpen met een allerbeste dvp, maar je gaat daar niet van heropleven, want voor je die geneugten des levens kan appreciëren, moet je eerst jezelf leren liefhebben en jouw eigenwaarde een plaats leren geven.

 

[Voormalig lid 3265]

zelf nooit in zo'n situatie gezeten. Ik heb wel begrepen van sommige dames dat ze een relatie kregen met een klant. En dan soms ook stopte met werken.

 

[Voormalig lid 3265]

Denk dat je "iets" mist. En zelf niet precies weet wat datgene is. Slaat dat ergens op?

 

[GeileGerard]

Wat je hier schrijft is helemaal niet zo gek. Wat gek is dat je er zo open over praat.
In de basis gok ik dat elke "wandelaar" hunkert naar iets en dus een "gat" opvult. Als je een verhaal pakt van een gemiddelde verslaafde en de drugs vervangt door een DVP zie je de gelijkenis.
Hier wordt het afgedaan als een hobby maar laten we wel wezen. Dit is geen hobby maar een verslaving. De ernst van de verslaving zal verschillen en hangt af van tijd/duur en in de mate waarin je nog "normaal" kan functioneren.

@Flash zou sowieso adviseren om contact te zoeken met een psycholoog. Want laten we wel wezen. Dat zijn wij hier NIET

 

[Voormalig lid 2278]

Goed dat je dit durft te delen. Ik heb in mijn tiener/twintiger jaren ook met depressie te maken gehad, dus ik herken het. In weze is iedereen op zoek naar genegenheid, waardering, liefde. Wanneer je nog kind bent kun je alles fout doen maar toch houden je ouders nog van jou. Wanneer je ouder wordt en je een eigen persoon wordt ga je die erkenning ergens anders zoeken. Of het nou het behalen is van een diploma, een carriere, een hobby.. ergens wil je toch dat anderen daarvan onder de indruk zijn. Daar ligt nou juist de valkuil, veel mensen zijn nou eenmaal niet slim, knap en/of getalenteerd. Als je dus je zelfwaarde van derden krijgt bestaat de kans dat je op je bek gaat. Er is eerder veel voorgesteld, je zult iets moeten vinden waardoor je jezelf een leuk persoon gaat vinden. Sporten helpt bijvoorbeeld. Mocht je een lezer zijn dan raad ik je het boek Status Anxiety aan van Alain de Botton.

edit: het is dus volkomen begrijpelijk dat wanneer je die genegenheid bij een dvp zoekt het dan ook fake zal voelen. Jezelf vergelijken met iemand anders (die wel een huis, carriere en auto heeft) is sowieso een losing game... er is altijd iemand die beter is dan jij en ik.

Ps. ik hunker er ook naar om een gaatje te vullen.. ben tenslotte wandelaar

 

[Voormalig lid 3665]

Dit is geen opbeurend stukje. Ik vind dat eerlijkheid de empathie, die ik absoluut voel, moet overstijgen.

In extremis veritas. Wat tallozen ondervinden, wordt het duidelijkst zichtbaar in degenen die dat in de extreemste mate meemaken.

Wat u in uzelf ervaart wordt in essentie niet veroorzaakt door prostitueebezoek, maar wordt op een specifieke wijze verhevigd voelbaar bij - en met name na - een dergelijk bezoek.

Veel mensen die sekswerkers frequenteren ervaren iets soortgelijks als u voelt. Maar omdat velen van hen zowel hun soms wat onzeker makende ervaringen in het algemeen, als de effecten van hun betaalde damesbezoek in het bijzonder, kunnen relativeren, valt er voor hen goed mee te leven.

Echter, iets kan zo diep zitten dat een rationeel relativeren niet werkt.

En dat geen soelaas bieden geldt ook voor een "relatie" met een actieve sekswerkster die vanuit haar "werk" toch een andere insteek blijft hebben dan een naar genegenheid hunkerende "klant".

Ik zou persoonlijk eerst het damesbezoek relativeren en in perspectief zien. Het is wat het is, niets meer. De dame verkoopt naast seksuele handelingen ook veelal illusies.

Maak u die begoochelingen niet eigen.

Er is niets mis met seks zoeken en ervaren. Er is zelfs niets mis met een goede band hebben met een specifieke serveerster in een café, een altijd aardige gastvrouw in een restaurant, of met een zich sympathiek en meelevend opstellende sekswerkster.

Maar nooit is zoiets een substituut voor onbaatzuchtige genegenheid. Nooit is zoiets een remedie tegen negatieve gevoelens, tegen een hoe ook ontstaan negatief zelfbeeld.

Het is in het algemeen goed dat men open wordt over wat veel mensen in deze chaotische tijd "gevangen houdt": zinloosheid, aanhoudende neerslachtigheid, zelfs depressiviteit in de medische zin van het woord.

Wie hier open over wordt is vaak moedig en moedeloos tegelijk.

Ik ben geen specialist. Hierboven zijn zeer welgemeende adviezen gegeven, waarvan ik de effectiviteit niet kan beoordelen, maar die het zeker waard zijn om ze te proberen op te volgen.

Maar dat betaalde seks geen duurzame oplossing biedt, dat lijkt me evident. Desondanks: men kan er wel van genieten zolang men er maar geen "redding" van verwacht.

En ja, tegen een kater erna is helaas geen kruid gewassen. Dat geldt voor veel damesbezoekers. Die moet dan maar "op de sekskoop" worden toegenomen, zoals na het mateloos innemen van wat niet voor niets een Duvel heet - of erger nog: een Mort Subite (lijkt me overigens een excellente "artiestennaam" voor een plezierdame).

Echter, mocht het een steun zijn: velen ervaren wat u ervaart, alleen in veel minder hevige mate. Want psychische problemen heeft vrijwel iedereen, maar pas als ze ons functioneren, hoe dan ook, gaan belemmeren noemen we ze zo.

En de zin van het leven ? Is er niet. Noch een subatomair deeltje, noch een universum, heeft zin.

Je kunt als mens je leven alleen zin geven. En tallozen hebben daarbij hulp nodig, wat voor hulp dan ook. Niet alleen u.

Doch ik heb gemakkelijk praten. Ik heb nog nooit iets gevoeld dat ook maar lijkt op chronische neerslachtigheid, op het me ongewenst of nutteloos voelen.

Ik ben een optimist in die zin dat ik mijn vlagen van pessimisme sterk kan relativeren. Vaak met spot of zelfspot.

Maar ik begrijp en voel mee. En acht u moedig. Zoals velen hier. Maar oplossingen zijn op deze site niet te vinden, vrees ik. Noch in de betaalde "liefde".

Echter, hopelijk wel elders.

 

[Stokop2]

Nu je er over begint. Ja ik heb zo'n soort 'zielig' gevoel in de beginjaren gehad.
Laatste paar jaar niet eigenlijk.
Ik weet niet goed waarom dat verdwenen is.

 

[diewanderer]

Goed dat je hier open over praat, @Flash
Ik heb zelf een tijdje in een gelijkaardige situatie gezeten. OCD, depressie, overgevoeligheid, een zoektocht naar extra liefde, appreciatie, erkenning en genegenheid.

Ook ik ben uiteindelijk bij dvp's beland, en ik maakte hetzelfde mee als wat jij beschrijft: ik ging er naartoe voor de babbel, het warme gevoel. Dat kunnen echter maar weinig dvp's je echt geven. Ik heb er wel een paar ontmoet, één is echt een goeie vriendin geworden. Zoals ik het hoor heb jij ook wel dames waarmee je oprecht in meer of mindere mate een band voelt. Dat is op zich ook al wel wat waard.

Je kan echter best beseffen dat je zoektocht naar genegenheid in dit milieu zeer vaak zal mislukken. Hoe aanlokkelijk het ook lijkt, je zit daarvoor in de verkeerde vijver te vissen. De meeste dvp's sluiten zich vrijwel mentaal af van de klant, en zij die wel voor een mate van verbinding en klik gaan, die gaan je in het allerbeste geval nog steeds alleen maar in de friend zone deponeren. Op zich is dat misschien wel een warm gevoel, maar uiteindelijk gaat dat toch snel vervelen als ze iedere keer komt klagen over haar lover.

Nee, ik raad je aan om je hoerenlopen grotendeels on hold te zetten, buiten te komen en te stoppen met vluchten in een fantasiewereld. Denk na over wat je echt wilt, zoek uit hoe je dat kan bereiken, pak hetgeen je stoort/ondermijnt aan en ga ervoor. Aarzel niet om daarbij hulp te zoeken. Negeer grotendeels de rest van de wereld, die roepen allemaal maar wat.

Het bovenstaande is allemaal niet op 1, 2, 3 gefikst, dus ik zou zeggen, start eenvoudig: begin met elke dag voldoende buiten te komen en fysiek actief te zijn. Dat was bij mij al half het harde werk. Daarna komt de rest vanzelf. En wie weet kom je zo wel iemand tegen die je echt kan geven wat je zoekt, een volwaardige soulmate. Een hond of een kat is voor sommigen (ook voor mij) trouwens zeker al een mooi opstapje daar naartoe.

Nog twee bemerkingen:
Ik denk idd ook dat veel dvp's èn klanten mentale problemen hebben, maar ik zie hun activiteiten meer als een manier om er mee om te gaan dan dat de activiteiten zelf de problemen veroorzaken, al houden ze ze soms wel in stand.
En tot slot, volgens mij is er maar 1 antwoord op 'wat is de zin van het leven?': geen, volgens mij is er geen enkel doel. Probeer gewoon te genieten van wat je wel hebt (dat lijkt nu eenmaal een aangenaam tijdverdrijf tijdens onze tijd op Aarde), en al de rest is in feite overbodig en onnodig. Het leven is geen wedstrijd.

Altijd bereid tot een verder gesprek via PB.

 

[Bok]

Ik heb inhoudelijk niet zo veel toe te voegen, maar wil wel kwijt dat ik het erg mooi vind dat er hier serieus en met respect over dit onderwerp gepraat kan worden.

 

[Voormalig lid 3265]

Er 'iets' aan doen helpt altijd. Dus het is al goed dat je je verhaal hier doet en je vraag stelt. Probeer zoveel mogelijk de slachtofferrol te vermijden. Hoewel het soms lekker kan zijn, helpt dat vaak totaal niet

 

[Voormalig lid 15844]

Het kan een verslaving zijn en als je daarin zit moet je stoppen. Gelijk! Maar ook met die forums daarover bezoeken.
Ik ga na mijn derde huwelijk op de klippen cold turkey. Gelijk mijn account bij hookers laten verwijderen. Dat was de eerste stap. Ik had al vastgesteld dat het een verslaving was. Daarna ook niet meer geweest. Dat was minder moeilijk dan ik dacht. Het klinkt ook misschien raar maar bij hookers weggaan was een hele stap vooruit. Je zit nl niet meer wie er hot of not is.

 

[MrSmith]

Het kan een verslaving zijn en als je daarin zit moet je stoppen. Gelijk! Maar ook met die forums daarover bezoeken.
Ik ga na mijn derde huwelijk op de klippen cold turkey. Gelijk mijn account bij hookers laten verwijderen. Dat was de eerste stap. Ik had al vastgesteld dat het een verslaving was. Daarna ook niet meer geweest. Dat was minder moeilijk dan ik dacht. Het klinkt ook misschien raar maar bij hookers weggaan was een hele stap vooruit. Je zit nl niet meer wie er hot of not is.

Iedereen is bij hookers weg
Maar nu zit je hier weer. Deze site is toch gewoon hookers 2.0 Wel een stuk beter opgezet trouwens.

 

[Voormalig lid 45]

Als je echt verslaafd bent: niet alleen je account van hookers opzeggen (dat hebben ze al voor je gedaan), maar ook hier van GirlsReview.
En ook niet later weer een account aanmaken als je weet dat dat een zwakke plek is.

Als je verslaafd bent aan alcohol niet alleen stoppen met wijn, maar ook van het bier vandaan blijven.

Maar eerlijk gezegd denk ik dat TS geen verslavingsprobleem heeft (tegenwoordig heten dingen al snel een verslaving), maar dat het meer te maken heeft met zingeving en depressiviteit.
En als je niet getrouwd bent kan je huwelijk ook niet op de klippen lopen, dus ik denk dat hij beter hier lid blijft en zijn verhaal kwijt kan.
En liefst natuurlijk contact houdt / neemt met een echte hulpverlener.

 

[Voormalig lid 15844]

Iedereen is bij hookers weg
Maar nu zit je hier weer. Deze site is toch gewoon hookers 2.0 Wel een stuk beter opgezet trouwens.

Hahaha ja dat klopt. Maar mijn verslaving speelde 9 jaar geleden en toen ik heb ik dat account opgezegd.
Geen idee of het hier beter is opgezet zover gaat mijn kennis van dit soort sites niet want er zijn er nogal een paar. Zitten ook een paar goeie tussen.
Wat ik prettig vond bij hookers was dat ze voor bepaalde secties een moderator hadden. Zo had je bij het transstation die Haarlemmermod. Prima gast die het goed beheerde. En dat had je bij al die secties.

Nee het was een verslaving en het is nu niet zo dat ik weer naar de shemales ren. Ik zit hier een paar minuten per dag en dat was bij hookers wel anders. Ook het hele shemalegebeuren is anders. Paula waar ik heel veel kwam werkt niet meer op de wallen. Dominique waar ik ook heel veel kwam is er ook bijna niet meer daar. Emilly waar ik af en toe kwam als er niks beters was vond ik toendertijd veel minder dan de twee toppers en dus ga ik niet heen. Voor de rest zit er wat shemales betreft niet veel meer. Vroeger had je op de Barndesteeg die Aziatische dames waar je wel een feestje mee kon bouwen. Zijn er ook niet meer.
Ik zie het net als een drankwinkel die alleen maar troep verkoopt hahaha dus die verslaving die mij echt tussen de oren zat komt niet meer terug. Ben ook ouder en wijzer geworden.
En nee iemand die depressief is kan beter hulp zoeken en op een forum van gelijkgestemden gaan zitten ipv hier. Niks mis met hier maar het is praten tegen anonieme personen.

 

[Voormalig lid 3794]

Om toch nog effe up te daten.
Na paar bezoeken erbij, blijft dat gevoel te intens aanwezig.
Iemand bemerkte hier dat ik mss ga voor de babbel en intimiteit zoek op de verkeerde plaats,
maar geen idee of het ook echt zo is.
Men gevoel zit in een tweestrijd.
Het is ook geen toeval dat ik dit weer schrijf om 3u snachts. Hoeveel selfreflectionmoments ik krijg op dat tijdstip is niet meer te tellen.
Men gedachten zijn ook chaotisch omtrent prostitutie momenteel.
Ik heb ook gevoel dat ik mijn eigen brain en emotie momenteel niet kan en mag vetrouwen.
ik wil alleen zijn en ik wil ook niet alleen zijn. Als ik buiten hun werk afspreek met hen ben ik ook nooit "blij"
Hoeveel keer ik bij iemand gezeten heb voor uren aan een stuk (gratis dus) en iedere X het gevoel had van wtf am i doing here.
Voor de babbel gaan bij iemand of intimiteit zoeken terwijl je weet dat ze anders nooit zouden omkijken naar je buiten het geld..
Ik had nu maanden ook met iemand afgesproken buiten haar werk daar uren zitten, samen koken, shoppen, ijs gaan eten. En der was altijd wel iets in men hoofd die het niet helemaal ok maakte. Was het haar werk dat ze nog deed? i dunno. kmoet ook eerlijk zeggen als ik iemand ontmoet via tinder dat het ook zo aanvoelt. dus het werk heeft er mss niet mee te maken. Maar als je in het washok verstopt zit en je hoort haart geneukt worden, was ook niet zo tof.
Er was dan 1 korte ruzie, bof geblokt en geghost. Dat je dan ook beseft dat als zij die knop zo vlug kunnen omdraaien, al die vriendschap eigenlijk ook niets waard was.
Wat me dan ook doet beseffen dat ik eigenlijk geen probleem met haar heb of het werk or prostitutie in algemeen, maar gewoon een probleem met mezelf. Ik wil aanvaard worden, maar ik kan mezelf niet aanvaarden.
En al de rest is gewoon opvulling. Prostitutie, gambling, al een vlucht.
Hollow existence, much emptiness, much wow.
end rant.

 

[Incent34]

Misschien is jouw probleem wel dat je alles over-analyseert, dat je gelooft dat mensen dingen doen met een reden die jij zou moeten begrijpen. Verstoppen bij hoeren en je afvragen of 'ze niks voor je voelt?' Is niet gezond. Je kan beter nieuwe vrienden maken hoe hard dat ook klinkt. Misschien dat het kwartje valt als je haar ziet in een inferieure positie met een harde lul in haar reet. Ik zou bij haar eventueel de hoer naar boven kunnen brengen terwijl jij toekijkt. dm maar.

 

[Voormalig lid 3794]

Misschien is jouw probleem wel dat je alles over-analyseert, dat je gelooft dat mensen dingen doen met een reden die jij zou moeten begrijpen. Verstoppen bij hoeren en je afvragen of 'ze niks voor je voelt?' Is niet gezond. Je kan beter nieuwe vrienden maken hoe hard dat ook klinkt. Misschien dat het kwartje valt als je haar ziet in een inferieure positie met een harde lul in haar reet. Ik zou bij haar eventueel de hoer naar boven kunnen brengen terwijl jij toekijkt. dm maar.

afvragen of ze niets voor me voelt? bedoelde toch zeker niet in dat washokgeval.
Als jij me ook betaalt wil ik gerust meekijken hoe jij het doet big guy.

 

[diewanderer]

Misschien dat het kwartje valt als je haar ziet in een inferieure positie met een harde lul in haar reet. Ik zou bij haar eventueel de hoer naar boven kunnen brengen terwijl jij toekijkt. dm maar.

Jij bent echt een droevig figuur. @Flash zit hier openhartig over z'n problemen te spreken, maar jij moet dat alweer aangrijpen om je misogyne gedrag te introduceren

 

[Incent34]

Ik wil alleen maar helpen.

 

[H._]

Ik heb al die misogyne mafketels ondertussen geblokkeerd. Ik kan het iedereen aanraden.

 

[Asielzoeker]

Het eerder genoemde advies van daglicht krijgen en beweging lijken mij zeer goede adviezen. Daar zou ik aan toe willen voegen, aangezien je aangaf geen doel te hebben, om een doel te bedenken: volg je nieuwsgierigheid en idealiter met een langetermijndoel, een vaardigheid ontwikkelen die jaren kost (tienduizendurentheorie). De weg naar het einde zit vol met kleine pleziertjes en als het einddoel je dan ook nog eens eerlijk geld oplevert.

 

[Voormalig lid 693]

Het eerder genoemde advies van daglicht krijgen en beweging lijken mij zeer goede adviezen

Daglicht en zeker nu de dagen korter worden, in de buitenlucht zijn is een zeer goed advies, Ik kreeg dit advies ook jaren geleden van iemand, toen ik last had van een lichte depressie. Nu probeer ik iedere dag een stukje te lopen of te fietsen (wat makkelijk inpasbaar is, met het thuis werken) , en ja, het helpt echt.

 

[Voormalig lid 693]

Ik had nu maanden ook met iemand afgesproken buiten haar werk daar uren zitten, samen koken, shoppen, ijs gaan eten. En der was altijd wel iets in men hoofd die het niet helemaal ok maakte.

Wat is hier mis mee? als je je hier goed bij voelt, moet je dit gewoon doen. Tenzij je haar moet betalen voor dit soort dingen.