Dankjewel voor jullie berichten allemaal. Ik begrijp echt dat het leven duurder wordt. Dat voelen we allemaal.
Maar ik wil hierover wél iets eerlijk delen, en dat bedoel ik absoluut niet aanvallend.
Als ík iets niet kan betalen, dan word ik daar kwaad en jaloers van.
Dan denk ik: "oké, wat moet ik doen om wél op dat niveau te raken?"
Ik heb nooit het soort mentaliteit gehad dat ik onder een topic ga zeggen dat iets "te duur" is.
In tegendeel: het zou me net motiveren.
En dat komt misschien omdat ik zelf uit armoede kom.
Ik had letterlijk élke statistiek van een slechte jeugd die tegen mij werkte. (Behalve dat mijn uiterlijk toen best oké was)
Ik had geen vangnet. Geen luxe. Geen familie die me hielp.
Er is ooit een moment geweest dat ik €2,50 op mijn rekening had.
Twee weken voor mijn loon zou komen.
Alleen woonde. Buiten wat tomatensaus en spaghetti slierten was er niets te eten in huis.
Dat was mijn realiteit. Wat heb ik gedaan?
Ik heb €50 geleend van mijn vriendin, een nieuwe simkaart gekocht om een werknummer te hebben, advertenties online gezet en tegelijkertijd gesolliciteerd in de horeca.
Ik heb dubbele shiften gedraaid, wekenlang nauwelijks geslapen.
En van daaruit mijn leven opgebouwd.
The rest is history.
Daarom denk ik anders.
Als ik iets niet kan betalen, dan is mijn reactie niet:
"Dit is jammer."
Maar: "Hoe kan ik zélf groeien zodat dit binnen bereik komt?"
Instituut René is een luxeproduct, dat klopt. Logisch ook! De prijzen moesten omhoog! Wij kunnen niet 10 jaar blijven staan terwijl alles rondom ons duurder wordt.
Niet iedereen kan of wil dat betalen. En dat is helemaal oké.
Maar de dames die hier werken, kiezen zelf hun tarieven, hun tempo en hun aanbod.
Ze willen niet 10–15 klanten op een dag.
Ze willen kwaliteit, energie, veiligheid en longevity.
En dat respecteer ik volledig.
Ik waardeer jouw eerlijke reactie, echt waar. Maar als iemand zegt:
"Mijn kosten stijgen, ik kan het niet meer betalen," dan hoop ik dat ze ooit kunnen denken in termen van mogelijkheden in plaats van beperkingen.
Niet: "Ik kan dit niet."
Maar: "Hoe kan ik zorgen dat ik dit wél kan?"
Ik zeg dit met veel respect: hard werken, lef, discipline en verantwoordelijkheid brengen je verder dan eender welke Lotto-winst. En dat meen ik oprecht.
En wie weet, misschien op een dag, als je leven weer wat omhoog klimt, kruisen onze paden opnieuw.
Succes iedereen!
Lisa out

drop