Clients to remember...🔥

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
We kunnen onmogelijk verliezen, vraag is hoe we het spel spelen.
...
Verliezen is perceptie., met name onze maatschappij is er volledig door bezeten. Verliezen bestaat alleen in jouw geest,meestal als vergelijking tot die ander.
Ik wil best meegaan in de metafoor van winnen in het leven, helaas kan ik niet geloven dat het leven geen verliezers kent.

Als je de metafoor van het spel gebruikt is er natuurlijk altijd zo iets als winnen en verliezen.

Als we die metafoor wat uitdiepen wordt pas aan het eind van ieder spel de winnaar of verliezer bepaald. De metafoor van Johnny Mandel dat we aan het uiteinde de verliezende kaart spelen vind ik prachtig, iets voor op rouwkaarten.

Niemand moet de fout maken om bovenstaande te verwarren met pessimisme. Ik vind het allemaal mooie gedachten. Een keertje verliezen is helemaal prima. De reis die TeddyB beschrijft is nog altijd de moeite waard. En zoals ForumLurker en ook jij impliceren heeft die reis voor mij geen einddoel.

Het leven is in en om ons, overal, maar we zien het (daarom niet. We zijn de vis in het water die zich vertwijfeld afvraagt, water? WTF is water.
Ja zoiets zeg ik ook vaak. Het universum zit zo vol prachtige dingen, en tegelijkertijd was er een hele grote kans geweest dat er helemaal niets was geweest om die schoonheid te waarderen. Om een of andere reden zijn wij uitgegroeid tot, voor zover wij weten, de enige soort die de creatie kan analyseren. En dat is een supertoffe positie.
 
Laatst bewerkt:
Ik denk dat sommigen een einddoel voor ogen hebben en anderen niet.
Ook dat is niet zwart wit.

Ik vind het woord verliezen ook niet storend overigens.
Voorheen was ik heel perfectionistisch, heel dicht op het autistische spectrum, alles moest zoals ik het in mijn hoofd had. Waardoor veel voelde als een error, verlies etc
Juist expres dingen verkeerd doen (niet zoals in mijn hoofd, rommel maken ipv opruimen bv 😱, lelijke tekeningen maken ipv mooie).
Verlies is is iets moois. Leert je om nederig te zijn 🥰👌🏼
Verlies herinnert dat je niet feilloos bent
 
Ik wil best meegaan in de metafoor van winnen in het leven, helaas kan ik niet geloven dat het leven geen verliezers kent.
En wat als je dat ' helaas kan ik niet geloven' nu eens kritisch bekijkt, wie is die Ik en wat is geloven. En de relatie daar tussen, die is ook interessant
Ik zie dat @Miss Tiffany dat hierboven uitstekend verwoordr
Om een of andere reden zijn wij uitgegroeid tot, voor zover wij weten, de enige soort die de creatie kan analyseren.
We analyseren veel te veel
De creatie is onze eigen manisfestatie.

7779175-Rupert-Spira-Quote-In-reality-which-means-in-our-actual-experience.jpg
 
Zo zie ik dat ook. Ik hoef geen dure reis om een leuke vakantie te hebben. Ik klus net zo lief thuis. In de avond met een biertje en 9f lekker uit eten.
Het klinkt misschien suf cliché, maar geluk zit voor mij echt in de kleine dingen.

Een onverwachte glimlach, een musje op mijn vensterbank, een zonsondergang, een knuffel.

Ik zal niet zeggen dat ik geen materialistische kant heb, maar in spullen zit voor mij geen echt geluk, hooguit kortstondig.

Betekent niet dat ik op straat wil leven. Mijn basisbehoeften heb ik wel, maar verder zit het geluk in andere dingen voor mij.

Edit: en uiteindelijk zit het vooral in mezelf.
 
Laatst bewerkt:
je bent eerder mijn twin (I'll tell u when I see u and thats soon enough 😍)
1715624972779.jpeg
de komende 4 tot 6 weken
Dan heb ik nog genoeg tijd 😉
Ken je 1 rijkeluis zoontje of dochter die oprecht gelukkig is ?
Kijkt in de spiegel... Nee nog steeds geen rijkeluis zoontje 🤣

En na t bij lezen van vandaag:
Geen moeite met Engels, maar wel lastig als de dame het slecht of niet kan. Soms beetje Duits, maar dan loopt t vaak allemaal door elkaar... Verwarrend 😅

En af en toe moet je 'verliezen' of fouten maken om vervolgens weer te groeien (winnen). Leven is immers niet een recht pad omhoog...
 
Toen ik mijn 1ste audi kocht, was ik in de wolken, weken lang. Totdat er iemand ziek we4d in de familie en toen kon ik die auto wel verafschuwen.
Het kan aan mij liggen, maar ik snap dit niet. Tenzij natuurlijk die persoon ziek werd door die auto.
Mensen worden ziek, dat is verschrikkelijk. We voelen dit (meestal) het hardst als het iemand is om wie we geven. Maar dat betekent niet dat we niet blij mogen zijn met iets materialistisch, iets zoals een nieuwe auto.

Dingen geven geen liefde, mensen wel
Hier ben ik het natuurlijk helemaal mee eens!

Het klinkt misschien suf cliché, maar geluk zit voor mij echt in de kleine dingen.

Een onverwachte glimlach, een musje op mijn vensterbank, een zonsondergang, een knuffel.

Ik zal niet zeggen dat ik geen materialistische kant heb, maar in spullen zit voor mij geen echt geluk, hooguit kortstondig.

Betekent niet dat ik op straat wil leven. Mijn basisbehoeften heb ik wel, maar verder zit het geluk in andere dingen voor mij.

Edit: en uiteindelijk zit het vooral in mezelf.
Precies, zo is het voor mij ook. Nooit om geld gegeven. Maar ik zal niet ontkennen dat ik waarschijnlijk gelukkiger zou zijn als mijn hypotheek afbetaald is.
 
Dat is niet wat er verteld wordt. Een reis impliceert een einddoel, maar dat is er niet. Geniet van alles wat je onderweg tegen komt en die je doet om iets te bereiken.

Stel je voor dat het leven een treinrit is. Niet belangrijk waar die naartoe gaat. Je kan in een hoekje gaan zitten en op je telefoon spelletjes zitten spelen tot je aankomt. Je kan ook uit het venster kijken. Iemand helpen met bagage. Je knie stoten tegen de railing. Even gaan kijken of er geen wagon met eten en drank te vinden is (wishfull thinking). Misschien even praten met iemand, enz. Stel nu dat je veel later aan iemand de rit moet vertellen. Als je zitten spelen hebt dan heb je niets te zeggen. De rit was kort want er waren geen hoogte of laagte punten. De reis had geen nut buiten dat je nu ergens anders bent. In het andere geval heb je van alles zien passeren aan het venster. Je weet dat je moet oppassen van de railing enz. Je hebt van alles gezien en geleerd. Sommige dingen waren leuk, andere niet maar je hebt een verhaal te vertellen en je weet misschien hoe je dingen anders zou aanpakken. Misschien heb je zelf een impact gehad op anderen en anderen op jou. Het staat iedereen vrij te kiezen wat te doen maar probeer er dan wel geen spijt van te hebben.
 
En wat als je dat ' helaas kan ik niet geloven' nu eens kritisch bekijkt, wie is die Ik en wat is geloven. En de relatie daar tussen, die is ook interessant
Ik zie dat @Miss Tiffany dat hierboven uitstekend verwoordr
Oh we hebben het hier over door mensen gecreëerde definities en we kunnen alles omdenken, ik ben niet altijd in staat dat te doen maar zie het al als winst dat ik überhaupt inzie dat we vastzitten in zelfbedachte definities. Dit doet me denken aan Albert Camus die schrijft over de klassieke mythe van Sisyphus, waar Sisyphus de loodzware straf krijgt van de goden om tot in de eeuwigheid een steen een berg op te duwen, die altijd wanneer hij bijna boven is, weer naar beneden rolt.

Ogenschijnlijk doelloos, maar het hele leven heeft geen intrinsiek doel. Daarover kunnen we redetwisten maar het is in elk geval een opvatting die breder gedeeld wordt en ook in mij zit. Het paradoxale is dat wij de enige soort zijn die we kennen die überhaupt zoekt naar een zin van het leven, in een universum die die niet aan ons geeft. Hierdoor is het feit dat wij überhaupt onze eigen zingeving creëren een pure daad van rebellie tegen het universum, en is het een wonder op zichzelf dat wij voldoening uit ons leven weten te halen, maar dat we dat doen is toch echt wat er aan de hand is.

De strijd op zichzelf tegen de top is voldoende om het hart van een mens te vullen.
We moeten ons Sisyphus als een gelukkig mens voorstellen.


We analyseren veel te veel
De creatie is onze eigen manisfestatie.
Ik bedoel analyseren in een bredere zin. Waarnemen, aanschouwen, bewonderen.

De realiteit is perceptie, dat klopt.
 
Ja zoiets zeg ik ook vaak. Het universum zit zo vol prachtige dingen, en tegelijkertijd was er een hele grote kans geweest dat er helemaal niets was geweest om die schoonheid te waarderen. Om een of andere reden zijn wij uitgegroeid tot, voor zover wij weten, de enige soort die de creatie kan analyseren. En dat is een supertoffe positie.

Alles wat je ziet in het universum - inclusief wijzelf - was ooit een deeltje van een ster. Ik vind dat een hele leuke gedachte. En misschien zijn we dat ooit wel opnieuw. Het universum verkwist niets.
 
Alles wat je ziet in het universum - inclusief wijzelf - was ooit een deeltje van een ster. Ik vind dat een hele leuke gedachte. En misschien zijn we dat ooit wel opnieuw. Het universum verkwist niets.
en daarvoor weer iets anders, en hierna weer iets anders, en in de tussentijds zijn we ook nog van alles geweest

maar het tofste vind ik dat er überhaupt een kracht is die dat feitje waardeert, wijzelf, ook als is het maar eventjes
 
Het klinkt misschien suf cliché, maar geluk zit voor mij echt in de kleine dingen.

Een onverwachte glimlach, een musje op mijn vensterbank, een zonsondergang, een knuffel.

Ik zal niet zeggen dat ik geen materialistische kant heb, maar in spullen zit voor mij geen echt geluk, hooguit kortstondig.

Betekent niet dat ik op straat wil leven. Mijn basisbehoeften heb ik wel, maar verder zit het geluk in andere dingen voor mij.

Edit: en uiteindelijk zit het vooral in mezelf.
Ik heb dat ook wel. Niet ver van mijn deur hebben mensen langs de baan een tuinkabouter in een holte in de boom gezet. Dat tovert ook een lach op je gezicht.

Als ik ga wandelen met mijn pa & hond tussen de velden. De zon schijnt de vogels fluiten en de hond snuffeld rond zalig.

het is vooral wat je er van maakt.
 
Toen ik mijn 1ste audi kocht, was ik in de wolken, weken lang. Totdat er iemand ziek we4d in de familie en toen kon ik die auto wel verafschuwen.

Dingen geven geen liefde, mensen wel
uiteraard

en het mooie van jouw post vind ik dat ik "spullen maken niet gelukkig" vaak afgezaagd en cliché vind, zeker gezien het heus wel eens gebeurt dat ik wel gelukkig word van spullen, zeker als ik lees over de tuinkabouter die @Roxas zag, bijvoorbeeld

maar jouw post legt goed uit waarom "spullen maken niet gelukkig" stiekem toch wel een beetje waar is
 
Ken je 1 rijkeluis zoontje of dochter die oprecht gelukkig is ?
Ja, maar zijn ouders zijn rijk geworden als hij 20 was dus die heeft een normale opvoeding gehad en daarna belachelijk veel geld
Stel je voor dat het leven een treinrit is. Niet belangrijk waar die naartoe gaat. Je kan in een hoekje gaan zitten en op je telefoon spelletjes zitten spelen tot je aankomt. Je kan ook uit het venster kijken. Iemand helpen met bagage. Je knie stoten tegen de railing. Even gaan kijken of er geen wagon met eten en drank te vinden is (wishfull thinking). Misschien even praten met iemand, enz. Stel nu dat je veel later aan iemand de rit moet vertellen. Als je zitten spelen hebt dan heb je niets te zeggen. De rit was kort want er waren geen hoogte of laagte punten. De reis had geen nut buiten dat je nu ergens anders bent. In het andere geval heb je van alles zien passeren aan het venster. Je weet dat je moet oppassen van de railing enz. Je hebt van alles gezien en geleerd. Sommige dingen waren leuk, andere niet maar je hebt een verhaal te vertellen en je weet misschien hoe je dingen anders zou aanpakken. Misschien heb je zelf een impact gehad op anderen en anderen op jou. Het staat iedereen vrij te kiezen wat te doen maar probeer er dan wel geen spijt van te hebben.
En dit is 100% de rede waarom ik op een bepaald moment mijn leven heb proberen om te gooien. Ik zat op de trein en deed niets! Nu loop ik van de ene kant naar de andere en doe ik vanalle leuke dingen, en af en toe knal ik met mijn hoofd ergens tegen. Verwerken en verder doen!
 
uiteraard

en het mooie van jouw post vind ik dat ik "spullen maken niet gelukkig" vaak afgezaagd en cliché vind, zeker gezien het heus wel eens gebeurt dat ik wel gelukkig word van spullen, zeker als ik lees over de tuinkabouter die @Roxas zag, bijvoorbeeld

maar jouw post legt goed uit waarom "spullen maken niet gelukkig" stiekem toch wel een beetje waar is
De spullen en dingen zijn wel leuk. Maar als je ze met niemand kan delen is het niet leuk.

Zoals @Schorpio76 vertelt ken ik ook. Vroeger toen we verhuisd waren naar waar we nu wonen hadden we een jacuzzi gekocht. Dat was de max allemaal samen in de jacuzzi. Lachen samen naar sterren kijken. Maar eens mij moeder gestorven was. Was het plezier er af, het was gewoon niet meer het zelfde.

Wat @ForumLurker zegt is ook waar je kan bv nu dromen van ooit wil ik een porsche hebben. Je hebt dan die droom vervult en in het begin ben je super blij en gelukkig. Je blijft wel blij en het is een mooie auto maar uit eindelijk is het een auto als een ander. (Het nieuwtje is er vanaf)

Het is ook wel waar dat je aan spullen ook plezier kan hebben. Bv een voorwerp waar een herinering aanhangt. Of iets waar je naartoe kijkt van ik heb dat bereikt bv die porsche.
 
Het is ook wel waar dat je aan spullen ook plezier kan hebben. Bv een voorwerp waar een herinering aanhangt. Of iets waar je naartoe kijkt van ik heb dat bereikt bv die porsche.
Maar zit het geluk dan werkelijk in het voorwerp of zit deze in de herinnering die het oproept, of in het bereiken van een doel?

Een voorwerp is belangrijk om de herinnering levend te houden of om een doel voor ogen te houden, maar geluk zit in mijn ogen dan niet in het voorwerp zelf.

Is het voorwerp er niet meer, is dan ook die mooie herinnering weg, of de trots dat een doel bereikt is?

Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat spullen waardeloos of onbelangrijk zijn, maar ik denk persoonlijk dat daar het geluk niet werkelijk vandaan komt, ze zijn wel een behulpzame trigger.

Zo zie ik het zelf iig.
 
Laatst bewerkt:
Maar zit het geluk dan werkelijk in het voorwerp of zit deze in de herinnering die het oproept, of in het bereiken van je doel?

Een voorwerp is belangrijk om de herinnering levend te houden of om voor jezelf een doel voor ogen te houden, maar je geluk zit in mijn ogen dan niet in het voorwerp zelf.

Raak je het voorwerp kwijt, ben je dan ook die mooie herinnering kwijt? Als je je Porsche niet meer hebt, ben je dan niet meer trots dat je je doel hebt bereikt?

Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat spullen waardeloos of onbelangrijk zijn, maar ik denk persoonlijk dat daar het geluk niet werkelijk vandaan komt, ze zijn wel een behulpzame trigger.

Zo zie ik het zelf iig.
Het geluk zit hem in het bereikte doel en de herinnering.

Het is ook niet omdat je het voorwerp niet meer hebt dat je de herinnering niet meer hebt. Of dat je dat doel niet bereikt hebt of dat je niet meer trots bent op het bereiken van je doel.

Spullen en geld zijn wel leuk het geeft ook wel een boost. Maar het maakt niet gelukkig zoals een persoon, belevenis kan.
 
Terug
Bovenaan Onderaan