Een heuveletappe in " de Tour de Bef "
Al pratend bleek dat ik al wat jaartjes geleden in het andere straatje deze heerlijke dame bezocht heb . Er stond me nog wel bij dat het een fijne date was. In deze straat heb ik al vaak naar haar geloerd of ze aanwezig en beschikbaar was. Nou het lukte me nooit , want zo een snel sprintje kon ik niet trekken : ik legde het telkens af tegen de snelheid waarmee de gordijntjes open en dicht gingen.
Vandaag was het zover en kon ik eindelijk Sylvia als "finish" vastleggen voor deze etappe .
Deze gigant heeft me helemaal ingepakt met haar niet normale overheerlijk uitziende body. Het joviale welkom heten door haar deed er nog een paar scheppen bovenop. Wat een totaal plaatje zeg !
Vandaag zag het er naar uit dat het een zware etappe zou worden , want de dame stelde dat het me niet zo gauw zou gaan lukken om haar naar de finish te brengen . Ik zei dat ik best wel een redelijke sprint 'aan kan trekken' en haar in een goeie positie liggend op de juiste weg kan brengen .
Voor de beklimming wilde ze (en dat deed ze dan ook op een fantastische wijze) mijn kopman van een gekmakende mondelinge massage voorzien. Prima de luxe verdween "hij" met cd eigenlijk constant diep in Syls hapsnapperij. De lieverd leek net een hongerige wielrenner die een banaan in één hap naar binnen werkt in de ravitaillering van een wielerwedstrijd.
Ik begon me al zorgen te maken omdat ik geen zicht meer op 'hem' had . Dat was van korte duur : de bezorgdheid maakte snel plaats voor de gedachte dat ik hem voorlopig niet eens meer wenste te zien : het voelde namelijk zo hemels dat ik besloot om deze verering wel snor te vinden. Jammie , jammie wat een aparte huldiging voor de kopman .
Na een korte heuvel verkenning mijnerzijds , schatte ik in dat het een niet al te zware etappe zou moeten worden . Deze enkele heuvel zonder enige begroeiing moest voor een goed getraind lid van de ongesponserde befploeg wel te nemen zijn . Niet al te zwaar , en gelukkig zonder haar .
In het wielerjargon heet dat een pittige Venusheuvel aanvallen . Qua inspanning was het niet te zwaar en bovendien niet voorzien van schaamhaar. Bijkomstig bleek de vagijn ook nog eens een heel fraai exemplaar te zijn die beslist naar méér èn méér smaakte : als er een oortje aan zou zitten , dan zou ik er ook koffie uit drinken
De uitvoering was redelijk te doen in deze temperatuur , maar met weinig zuurstof in de lucht werd het luchthappen : het was redelijk benauwd.
Er zat schot in en rapper dan aangekondigd hoorde ik van verre tijdens de beklimming een hele leuke opmerking : "ik denk dat ik toch sneller het hoog(s)tepunt ga bereiken" Dat te mogen horen werkte als pure doping voor mij : een emmer 'epo' zou geen beter effect geven.
Telkens wanneer ik een tandje bijzette om het hoogtepunt op deze heuvel te bereiken , dan gutste het zweet uit al mijn poriën zo mijn naad in . Voeg daar de natuurlijke sappen uit deze smaakvolle kale heuvel aan toe , dan krijg je een redelijk natte boel dat echt wel stukken beter smaakt dan één of ander vies zoetig sportdrankje.
Echter deze natuurlijke nectar is geen echte dorstlesser : gelukkig maar want ik blijf er maar van drinken en drinken ...
Na haar hoog(s)te punt volgde de grote "verdwijn truc' van mijn kopman door mijn tevreden gestelde kampioentje. Op mijn knie-tjes werd ik weer voorzien van een uitermate bovenstebeste fellatio die zijn uitwerking niet miste op de zaadborrelingen. Dus gauw stoppen en nam ik letterlijk en figuurlijk achter die heerlijke bilpartij "uit de wind" plaats in de hondenstand om de welbekende intieme bewegingen te maken. Om er een einde aan te breien stapten we over naar de zendelingenhouding. De kopman rook de finish , maar wellicht door de vele inspanningen kon hij op een gegeven moment het tempo niet meer vohouden en moest lossen. Dat was balen ....
Zou dat een "hongerklop" geweest kunnen zijn ?
Geen nood , de oplossing was dichtbij . Syl pakte een (ook voor eigen gebruik haar favoriet) 'trilbibber' , en ze verschafte me daarmee een gigantisch klaarkommertje die lekkerder dan lekker was. Dat was er duidelijk één van de bovenste plank : een dikke vette wauw in het kwadraat.
Beiden zijn we naar volle tevredenheid er in geslaagd om de top te bereiken en delen nu 'ex aequo' de bolletjestrui .
Deze etappeplaats komt vanwege de schoonheid en bijzondere gaven zeker in aanmerking om elk jaar opgenomen te worden in "de Tour de Bef" .
Elke maand een bezoekje gaan doen kan wel eens realiteit gaan worden en is goed voor de conditie . Bekendheid met en op de hoogte blijven van het parkoers is altijd een pré geweest , dus dat houden we er in
Vrijdag a.s. is de kans vrij groot dat de kopman deze gedane rit nog eens dunnetjes over gaat doen ter voorbereiding op volgende etappes .
Raadzaam is het om wellicht dan een kleiner verzetje te trappen om dan bij 'de rooie lap' nog over genoeg krachten te beschikken en deze keer wel te finishen als een ware kampioen !
Afsluitend wil ik nog even kwijt dat ik Sylvia een knoepert van een meid vind .
Ze heeft niet alleen twee knoeperts , maar ze is er zelf ook nog eens één : drie bij elkaar ... dat is me toch een mooi aanzicht
Wat een Tour al niet kan brengen: In één klap heb ik er drie vriendinnen bij
De gehele service die deze hygiënische meid verleent is van buitengewoon niveau
Mocht je Sylvia nog willen bezoeken , dan moet je er snel bij zijn .
Ze is er nog tot en met aanstaande zondag en komt dan "pas" terug midden augustus .
Haar naambordje staat voor het raam op 51 k8 , dus ze is makkelijk te vinden.
.