Helemaal waar. Je moet er samen iets moois van maken.
Mijn grootste blokkade is mijn onzekerheid, waardoor ik nooit weet wat er mogelijk is, door de twijfel geen stap durf te zetten, en uiteindelijk daarmee mijn eigen glazen ingooi.
Ik weet het, ik besef het, ik krijg het niet uit mijn systeem. In mijn hoofd wil ik zoveel, maar ik krijg het niet omgezet in daden.
Of althans, ik doe echt wel mooie, lieve, leuke dingen, maar altijd op een gereserveerde manier. Schrik van mezelf als ik meer doe en vind het al heel snel opdringerig.
Anyway, weer genoeg over mij, want dit is niet mijn draadje.
Ik bedoel vooral: Het is veel groter dan 1 persoon.
Je kan het bij zoveel anderen ervaren.
Maar de sleutel ligt inderdaad bij onszelf om die stap te nemen
Ons te verruimen.
Ik vind het altijd geweldig om ooggetuige te zijn van mensen, die ineens de stap zetten.
Zorg ervoor dat het niet ironic wordt
Want iets pas durven wanneer het te laat is smaakt wrang
Its like, 10.000 spoons and all you need is knife. Meeting the man of your dreams and meeting his beautiful wife...isnt it ironic?
Don't you think?
◇◇◇
Over onzekerheid:
Mijn mama zei altijd: "Als we dood zijn, komen we bijna allemaal tussen 6 planken."
Ze bedoelde ermee, we zijn feitelijk allemaal kwetsbaar, allemaal hetzelfde. Knap is tijdgebonden en feitelijk nietszeggend, rijkdom vergankelijk..
De persoon die je van binnen bent telt alleen maar.
En wat anderen denken over anderen? Die mensen hebben te veel tijd om handen
En die mensen hebben ook eigen imperfecties en onzekerheden.
Zoals we het mooie in andere zien en zelf hebben, zo hebben we een hekel aan de lelijke dingen in anderen die we ook zelf hebben.
Alles is 1 grote Spiegel.. we zien wat we kennen en wat we (heimelijk) zelf zijn of willen zijn maar niet durven.
Anders? Is niks anders dan hetzelfde zijn als Piet en Klaas.
Zelfs Paris Hilton is niet veel anders dan ik ben, van binnen lijken zij en ik ook op elkaar.
Mensen zoals zij zijn juist blij met mensen die de ander zien van binnen.