Eén post met hele verschillende onderwerpen, met recht hersenspinsels.
Maar omdat een aantal wel interessant zijn toch mijn mening op een paar punten.
Climaxing
Ik vond het super interessant om de verschillende persoonlijke ervaringen te lezen over opbouw, edging en wel of niet klaarkomen.
Uiteenlopend ook met de ervaringen die ik zelf met verschillende heren heb opgedaan.
Al moet ik zeggen dat de meest nare ervaringen wel synchroon liepen met heren die frustraties hebben over het uitblijven van een orgasme, waarbij agressie het over lijkt te nemen.
Agressie is uit den boze en heeft wat mij betreft geen plaats in welke vorm van seksuele relatie dan ook. Frustraties kunnen helaas wel voorkomen, ik kan me dan ook goed voorstellen als je het nooit voor elkaar krijgt een orgasme te beleven dat dit frustreert.
Zelf heb ik liever goede seks dan een orgasme. Een orgasme is maar een klein onderdeel voor mij. Een paar seconden heel fijn, veel te snel voorbij, veel te vaak het einde van de beleving en als je helemaal pech hebt mag je eerst ook nog gaan schoonmaken.
Mijn vraag is dan ook of "Free Willie" het orgasme intensiveert? En of het juiste formaat condoom veel verschil maakt qua gevoelsbeleving.
Zowel ja als nee en ja.
Eerst maar de tweede vraag. De juiste formaat condoom is wel degelijk van groot belang. Bij de juiste maat heb ik niet door dat ik een condoom om heb en is er geen waarneembaar fysiek verschil in gevoel.
Is de condoom niet helemaal de juiste maat en zit deze niet goed? Dan kan het afhankelijk van hoever de maat er naast zit een orgasme uitstellen of juist versnellen, of de seks minder prettig maken.
Maar dan het intensiveren van het orgasme door zonder condoom seks te hebben? Ja dit is wel eens zo, zonder condoom vind ik ook soms geiler en als ik iets geiler vind kan dit het orgasme heftiger maken. Maar dat zit dus tussen de oren.
De afweging van wel/niet een relatie lijkt verder meer bemoeilijkt te worden bij een goede klik met een dvp (of heer in mijn geval). Alsook een rode draad met depressie en angst voor afwijzing.
Met betaalde seks heb je nu eenmaal de touwtjes in handen, waardoor afwijzing minder en minder geactiveerd wordt.
Terwijl de goede klik ook weer een bepaald gevoel van eenzaamheid activeert..want ja we zijn geen miljonair dat we betaalde seks 3x per week kunnen veroorloven, terwijl hier vast veel behoefte aan is.
Betaalde seks en een relatie zijn twee heel verschillende dingen.
Betaalde seks draait voornamelijk om de ervaring van het moment terwijl een relatie veel breder is.
Nee, betaalde seks is dan ook geen vervanging voor een relatie. Slechts vervanging voor een toch eigenlijk relatief klein (optioneel) onderdeel ervan en slechts een surrogaat voor het geheel. Het haalt het niet bij alle kleine niet seksuele momenten zoals het aandacht hebben voor elkaar en er gewoon zijn.
Betaalde seks is alleen een vervanging voor seks binnen de relatie.
Dus de vraag binnenin mij rijst: Zou de wereld meer in balans zijn als we positiever zouden kijken naar poly amore?
Is monogamie wellicht een vals gevoel van veiligheid? Die meer en meer onnodig wordt in de huidige maatschappij.
Is het niet die kleine groep jagers/verzamelaars die zowel het meest vreemdgaan, alsook het hardst roepen dan monogamie de weg, de waarheid en het leven is?
Ik denk wel dat de wereld 'meer in balans' zou zijn als polyamorie meer geaccepteerd was en er positiever naar gekeken werd. Ik zou persoonlijk niet weten waarom iemand niet verliefd zou kunnen zijn op of houden van meer dan één persoon tegelijk.
Ik kies ervoor om het dan ook niet anders dan gewoon een alternatieve relatievorm voor monogamie te zien. Maar dat betekend niet dat het voor iedereen weggelegd is of dat monogamie onnodig wordt.
Misschien is het naast traditie en religie wel een gevoel van veiligheid en vertrouwen dat mensen richting monogamie drijft. Maar dat is prima en wat mij betreft mensen hun eigen keuzen.
Polygamie ben ik dan weer tegen. Er is niets mis mee als het natuurlijk voorkomt uit polyamorie. Als het opgelegd wordt vanuit het idee dat personen van een specifiek geslacht wel meerdere partners mogen hebben en die van het andere geslacht niet, dan is het heel fout.
De keuze voor polyamorie en het niet willen aangaan van een relatie is in mijn ogen niets anders dan bindingsangst. Het niet kunnen of willen omgaan met onzekerheden die een relatie met zich meebrengen. Niet bereid zijn om werkelijk een stukje controle te verliezen. De lusten zonder de lasten. Het is een egoïstisch keuze verpakt als liefde voor iedereen.
Ja, we zijn zelfstandiger geworden, maar dat betekent niet dat je elkaar niet meer nodig hebt. Je kunt je nog zo verbonden voelen met de vele amoureuze contacten, ze zijn altijd vluchtiger dan die van een echt verbond dat je sluit met een partner. Hechter dan iemand die je misschien één of twee keer per maand ziet.
Hier ben ik het niet mee eens. Ook wel eens leuk, het niet met
@ForumLurker eens zijn!
Ja, polyamorie kan een excuus zijn voor bindingsangst. Maar waarom zou je geen relatie willen aangaan als je polyamorues bent? En waarom zou je vele polyamoreuze contacten hebben? Polyamorues betekend niet dat je zomaar met iedereen het bed in duikt.
Ik ken hier iemand die polyamoreus is. Zij heeft een vaste relatie met twee mannen, niet met vele. Eén van haar mannen heeft ook een relatie met een tweede vrouw en de ander op het moment niet.
Planningtechnisch rond de feestdagen wat ingewikkeld, maar niet veel moeilijker dan de vele gescheiden ouders met kinderen in nieuwe relaties.
knuffel voor jou
Walgelijk..
