Dit stukje is vele malen langer geworden dan mijn intentie was. En dan zijn er nog tal van aanvullingen mogelijk. Echter let wel: niemand is verplicht het te lezen. Doet u dat toch, dan niet gaan zeuren over de uitweidingen alstublieft.
"Soms vraag ik mijzelf wel af hoeveel getrouwde vrouwen eigenlijk niet stiekem blij zijn dat hun man naar de hoeren gaat ipv thuis aandringt op seks." (#11).
In tal van culturen waarin "veelwijverij" voorkomt is de eerste vrouw vaak ingenomen met de komst van de tweede (en de derde, enzovoort). Zo kan zij de arbeid (ook en niet in het minst de seksuele) verdelen. Dat de nieuwelingen dan vaak in meer dan één opzicht "de klappen opvangen", c'est la vie, n'est-ce pas ...
Dikwijls is een vrouw evenzeer blij als zij de positie van "wijze dame" kan gaan innemen na de menopauze: het passieve gereedliggen voor het mannelijke geweld (met vaak daarna baren na negen maanden draagplezier) hoeft dan lekker niet meer.
Maar hier is een "huwelijk" een contrat social, en wel een tussen families of "clans" (niet een "afspraak" tussen "verliefden").
Wanneer ze niet meer "hoeft", dat kan ook een hedendaagse vrouwelijke partner in onze contreien een - veelal onuitgesproken - plezier doen. Maar niet zelden geldt dan wèl: dan mag (in een heteroseksuele relatie) hij óók niets meer, zeker niet buitenshuis ...
En dat vind ik terecht ! Had hij maar beter een enorme scala aan technieken moeten leren om zijn vrouwelijke partner te (blijven) plezieren, technieken die kunnen worden toegepast tot op het sterfbed toe.
Wáár, òf sarcasme - u zegt het maar ...
"Overigens als we wat verder in de geschiedenis kijken, was het vanuit het christelijke geloof toch echt de bedoeling om het huwelijk te consumeren." (#12)
Degene die de vijandigheid tegenover seks een definitieve plaats gaf in het christelijk denken is Augustinus, op wiens geschriften onder anderen Calvijn later teruggrijpt. Uiteraard is alle seks buiten een monogame relatie zwaar zondig.
Echter, seksuele lust is - na de zondeval - altijd verwerpelijk, is door die zondeval gecorrumpeerd, in principe ook binnen het "huwelijk", zelfs als die lust uitsluitend het doel heeft om nageslacht te creëren. Het "gaat en vermenigvuldigt u" kan niet zondeloos, volgens deze theologische opvatting.
De seksualiteit van de vrouw bestond niet. Vreemd genoeg soms wel haar zondige lust, met name als zij zich intiem verenigde met de duivel.
Van een clitoris had men nog nooit gehoord - en in die Oost-Afrikaanse culturen waar dat wel zo was werd (en wordt) die vaak ruwweg bij meisjes weggesneden. Meer dan gruwelijk.
Het minst zondig was dus binnen de christenheid een monogame totaal passieve vrouw (als "straf" voor de seks die werd "ondergaan" kwamen de weeën en het baren in pijn) en een nog steeds in essentie zondigende monogame kroostverwekker. Die in ieder geval "zijn zaad niet mocht verspillen", want dat was nòg zondiger.
Dat de praktijk anders was wat betreft de mannelijke lusten, dat hoeft geen betoog.
Zo zag men in sommige perioden van de Middeleeuwen door de Roomse Kerk openlijk gedoogde bordelen. Om "vrouwenvercraftinge" en "maeghdenschennis" en - nog erger: zaadverspilling tegen te gaan.
De katholieken waren altijd al pragmatischer dan de latere protestanten. Neem de hoeren weg, schreef de theoloog Thomas van Aquino, en de wereld loopt over van sodomie, zoals hij dat noemde. Want prostitutie is een mestvaalt, vond hij, maar geen kasteel kan zonder, wil het er niet gaan stinken.
"(-) de kans dat iemand er volledig vrijwillig zit is denk ik vrij minimaal. Ik denk dus zelfs dat het bezoeken van een prostituée in de kern moreel verwerpelijk is." (#26)
Het uitermate verwerpelijke gedwongen worden is heel wat anders dan niet honderd procent uit vrije keuze (maar door omstandigheden ertoe aangezet) een beroep uitoefenen.
Elke keer als ik rioolwerkers zie ploeteren, stratenmakers zie zwoegen, en ga zo maar door, denk ik: ja, geheel vrijwillig gekozen deze professie: dit doen ze nu eenmaal liever dan lijntjes snuiven achter een computer op locaties aan de Amsterdamse Zuidas.
Daar staat tegenover dat werk buiten de prostitutie door de dames zelf steeds wordt aangeduid met de term "normaal werk". Maar dat heeft vanzelfsprekend voornamelijk te maken met de stigmatisering van hun bezigheden in het thuisland en met het odium van al dan niet aan criminaliteit gelieerde "vuiligheid" dat sekswerk, ook te onzent, zelfs vandaag de dag, nog al eens aankleeft.
"Het is toch merkwaardig dat 90 % van de prostitutie vrouwelijk is." (#36).
Lijkt me logisch. Alleen superman kan dagelijks een vijftal tot een tiental vrouwelijke klanten per dag bedienen. Iedere andere man krijgt in zo'n geval gegarandeerd minstens een hartverzakking (al was het maar vanwege continu gebruik van viagra of een equivalent daarvan).
Een gigolo besteedt slechts een relatief klein gedeelte van zijn dagtaak aan de penetratie - meestal wel één zijner taken, want ook veel dames hebben, net als talloze heren, het idee dat ze geen seks hebben gehad als er niet is gepenetreerd.
De heren verdienden en beheerden het geld. Besef wel: een gehuwde vrouw kon in Nederland nog niet zolang geleden geen aankopen doen zonder toestemming van haar echtgenoot. Penis + Pecunia = Prostitueebezoek. Een vrouwelijk equivalent zie ik niet zo gauw in de historie. En wat was leidde tot wat is.
Een scène uit een van de "klassieke" films van Pier Paolo Pasolini: in de Griekse oudheid komt een groepje soldaten een kleine groep vrouwen met kinderen tegen. De vrouwen tillen hun rokken op. De mannen knikken en ze gaan samen verder.
Veel heteroseksuele meisjes en vrouwen zijn in onze tijd gelukkig veel onafhankelijker geworden van de heersers der schepping en pikken een slaafse dienstbaarheid ten aanzien van hun pikken niet meer in een relatie.
Maar dat pikken velen van ons dan weer niet en dus ... zoekt men naar egocentrische seks waarbij geen rekening hoeft te worden gehouden met partnerwensen, naar seks als de partner (letterlijk en figuurlijk) lusteloos is geworden, naar andere sekservaringen dan die welke eigen zijn aan een gegroeide zich voortslepende sleur, naar wat de partner niet wil doen, maar wat oh zo lekker is, naar … u vult maar aan.
Ah, zolang zij dan maar bij tijd en wijle een weelderige bos rozen en een grote doos "Merci" krijgt ...
... als delging van het cultureel overgeërfde, al dan niet oorspronkelijk christelijke, expliciete of onderhuidse schuldgevoel dat velen (geldt niet voor iedereen) toch ervaren - een soort door de "buitenseks" opgelopen immateriële geslachtsziekte waartegen geen condoom helpt.
