De enigen die een dergelijk voorrecht hebben, zijn de veiligheidsdiensten.
Die kunnen niet allen lokaliseren waar iemand zich bevindt, maar ook toegang krijgen tot het mobieltje.
Dat lokaliseren doet iedere telefoon standaard bij zendmasten. Als jij morgen vertrekt van Limburg naar Utrecht dan maak je feitelijk een hele trail dat je die afstand hebt overbrugt.
Dat is alleen toegangkelijk voor de ISP (telefoonprovider) of opsporingsinstanties. Ik heb er zelf een keer mee te maken gehad. Lang verhaal kort; ik had iets gepost ooit op voormalig Twitter waarmee ik een politici benadeeld had.
Die deedt aangifte. Het duurt meer dan 1.5 jaar voordat die aangifte in behandeling werd genomen. Omdat de politie mij niet in NL vinden kon gingen ze opzoek naar waar mijn GSM Abo stond.
Die belde ze op; met de mededeling dat ze mij zoeken. Ze wisten in dat gesprek behoorlijk wat details te vertellen van wanneer en waar ik precies in Nederland geweest was. Erna kreeg ik telefoon van mijn collega,
En toen nam ik zelf contact op. Niet zonder meer het direct indienen van een klacht met name tot inbreuk privacy. En de vraag waarom ze mij niet gewoon benaderde. Jaar later de zaak geseponeerd, en de politici
zelf veroordeeld.
Rechter ging erin mee dat mijn comment of opmerking als reactie was op de zeer onsmakelijke tweets richting complete bevolkingsgroepen. Ik poste iets van "Ik geef 1000EU voor diegene die je je recht op je muil stompt en dat online publiceert" - had verder geen gevolgen (meer) voor mij.
Hielp 'm in ieder geval niet dat mijn advocaat Joods was, dus het spelletje was aan.
(En sindsdien leef ik ook met het idee dat iedere vorm van digitale communicatie, feitelijk altijd iemand mee kan luisteren aan de andere kant. Privacy bestaat niet. Ik hekel dat half NL nog steeds Whatsapp gebruikt; tegenwoordig traint meta hun AI troep op al je gesprekken.)
