Eenzaamheid ondanks dvp-bezoeken

[GeefGeniet]

Hi gasten,

k ben benieuwd of er meer mannen zijn die, net als ik, regelmatig dvps bezoeken en zich toch af en toe eenzaam voelen.
Zelf ben ik vrijgezel en bezoek ik wekelijks een dvp.
Ondanks het plezier en de afleiding die dat geeft, merk ik dat ik savonds in bed soms alsnog een leeg gevoel heb.
Ik kom uit een lange relatie en heb nog steeds de gewoonte om met mijn tweede kussen te slapen: ik houd 'm vast alsof het iemand is , en pas dan lukt het me echt om in slaap te vallen .
Het voelt soms alsof er toch een stukje echte intimiteit ontbreekt, zelfs als ik op 1 avond twee dvp's heb bezocht.

Ik vraag me daarom af of anderen dit herkennen.
Is dit een tijdelijke leegte die vanzelf weer zakt, of hebben jullie dit ook weleens gehad?
En hoe gaan jullie om met die momenten van eenzaamheid?

Voor mij helpt sporten bijvoorbeeld heel goed.
Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is.
Ik had laatst zelfs een leuke Tinder date die echt interesse in me had, maar om de een of andere reden lukte het me niet om daar iets mee op te bouwen.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen.

 

[Labialover]

Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is

Natuurlijk is het voor de dames gewoon werk.
maar heel veel dames hebben ook wel het hart op de goede plaats zitten.
zeker als je naar een dame gaat die de talen spreekt en dus waar je makkelijker mee kan converseren
en ze hebben de tijd ,
dan is er echt wel ruimte voor een praatje .
een goede tactiek is misschien ook,
te wandelen of naar een privé dame te gaan die Nederlands spreekt
en vroeg op de dag te gaan
dan zijn ze nog lekker fris en hebben ze het niet zo druk .
ik vraag ook altijd van
moet ik perse weg of mag ik nog even blijven .
als ze bijvoorbeeld mededelen dat er tijd genoeg is dan geef ik haar een lekkere ontspannende massage
en heb een leuk gesprek,
niet omdat ik dit doe uit eenzaamheid want daar heb ik geen last van
maar gewoon voor mezelf een goed gevoel te geven
en misschien dit ook over te brengen aan de dame

 

[GeefGeniet]

Ik snap je punt zeker: veel dames hebben inderdaad het hart op de juiste plaats en zijn absoluut vriendelijk en benaderbaar. Ik heb ook gemerkt dat sommigen dvps graag een praatje maken.

Voor mij persoonlijk werkt het alleen anders. Ik ben over het algemeen wat zakelijker tijdens een bezoek, niet omdat ik de dvps niet waardeer, maar omdat ik voor mezelf die grens duidelijk wil houden: zij doen hun werk, en ik probeer daar niet te veel emotie of verwachting aan te koppelen. Dat voelt voor mij op dit moment het beste.

Die eenzaamheid die ik beschreef heeft ook niet zozeer te maken met de dames zelf, maar meer met mijn eigen situatie en het gemis van echte, wederzijdse intimiteit. Een praatje kan zeker fijn zijn, maar dat vervangt dat gevoel voor mij denk ik niet.

Maar goed om te horen hoe jij het aanpakt man, mooi dat het jou een goed gevoel geeft en dat de dames het ook waarderen.

 

[Dorussie]

Er gaat bij mij niks boven vrijgezel zijn!
Met een dvp ben ik in verhouding goedkoper uit dan een relatie.
Als ik om mij heen kijk naar vrienden en familie heeft niemand het echt leuk met zijn relatie en wensen in hun hart : was ik maar weer vrijgezel
echt ik snap de eenzaamheid en leegte af en toe....
Maar ik zal nooit meer een relatie beginnen!
Geniet van de vrijheid, dvp,s, eten en drinken en......vooral de rust van geen vrouwenstem om je heen te hebben

 

[GeefGeniet]

Ja zelfde hier en enige mommenten waar ik het lastig heb is dus savonds in bed. Dan knuffel ik mijn kussen echt stevig en lijk ik wel een klein kind

 

[Gelderlander3007]

Als single herken ik de eenzaamheid ook wel op z'n tijd. Als ik een dvp bezoek of ontvang dan stap je heel even uit de waan van alle dag en dompel je jezelf onder in een fantasie wereld met genot en verbinding.
Voor mij is het ontmoeten van een dvp geen middel tegen de eenzaamheid, maar een bewuste keuze om van het leven te genieten. Wel merk ik dat dvp bezoek kan gaan wennen en dat de drang naar dopamine steeds sneller terugkomt. Het is een soort van verslaving, waarbij je juist dingen moet zoeken om ertegen te werken (bijv. sporten, vrienden, klussen, hobby).
Een leeg gevoel of opkomende eenzaamheid na een date met een dvp herken ik niet echt voor mijzelf. Misschien komt dat omdat ik er bewust voor kies en niet als medicijn.

 

[GeefGeniet]

Ik herken wat je zegt over dat even uit de waan van de dag stappen en dat het voelt als een soort fantasiewereld. Voor mij werkt het bezoek ook niet per se als een medicijn tegen eenzaamheid, het is ook gewoon genieten en ontspannen....

Alleen merk ik dat, zodra het bonken voorbij is en ik weer thuis ben, die stilte soms harder binnenkomt dan vroeger. Misschien komt dat inderdaad doordat ik uit een lange relatie kom en bepaalde vormen van intimiteit nog mis. Dus bij mij zit het meer in mijn eigen achtergrond dan in het bezoek zelf...

Wat je zegt over gewenning en het dopamine-effect herken ik overigens ook wel echt. Daarom blijf ik veel sporten... dat houdt me echt 'sane', denk ik.

Maar goed om jouw perspectief te horen. Het laat wel zien hoe verschillend iedereen hiermee omgaat, ook al lopen we tegen soortgelijke dingen aan.

 

[Balzaque99]

Het is natuurlijk voor iedereen anders maar "echte intimiteit" is voor mij heeel anders dan seks. Sterker nog, seks kan heel afstandelijk zijn.
Ik denk niet dat je ooit de leegte van intimiteit zult kunnen vullen in een betaalde transactie. Er is dan namelijk per definitie altijd de vraag "is dit echt of puur zakelijk".

Af en toe een dame bezoeken is leuk, is lekker, is geil, spannend en kan met geluk intiem aanvoelen. Maar het gaat geen leegte vullen op fundamenteel emotioneel vlak.

Edit: je titel is "eenzaamheid ondanks dvp bezoek". Heel eerlijk, onderschat de kans niet dat het ook kan zijn "Eenzaamheid door dvp bezoek"

 

[Marco]

Ik denk niet dat je ooit de leegte van intimiteit zult kunnen vullen in een betaalde transactie. Er is dan namelijk per definitie altijd de vraag "is dit echt of puur zakelijk".

Die leegte van intimiteit... proberen te 'vullen' met betaalde sex... lijkt me idd géén goed idee! Kan enkel maar tot (meer) frustraties leiden vrees ik!

 

[Gelderlander3007]

Edit: je titel is "eenzaamheid ondanks dvp bezoek". Heel eerlijk, onderschat de kans niet dat het ook kan zijn "Eenzaamheid door dvp bezoek"

Ook dat kan een gevolg zijn doordat je er teveel mee bezig bent in plaats van echte emotionele connectie met anderen.

 

[Marco]

"Eenzaamheid door dvp bezoek"... Vast niet als je er enkel zoekt wat er verkrijgbaar is namelijk lekkere sex!

Als je dingen zoekt die je er vast niet zal vinden... Tsja!

 

[Paradiso]

Het medeleven en de betrokkenheid van een dvp is grenzeloos…. Zolang je betaalt.
Laten we het niet mooier maken dan het is.

Als je dat iemand mist die je vroeger wel had om het leven mee te delen, dan is een dvp echt een hele slechte vervanging.

Ik heb best veel leuke momenten en lol, maar als ze vertrokken is heeft dat ook iets triestigs. Omdat het zo vastligt op minuten en een uurprijs.

Als je puur en alleen voor seks gaat en sowieso de hele dag al in een juichstemming bent omdat je zojuist de allerlekkerste dvp ooit hebt geneukt of omdat de boerenkool met worst in de bonus is bij de AH, dan heeft dit topic weinig zin.

 

[DutchGuy1988]

Hi gasten,

k ben benieuwd of er meer mannen zijn die, net als ik, regelmatig dvps bezoeken en zich toch af en toe eenzaam voelen.
Zelf ben ik vrijgezel en bezoek ik wekelijks een dvp.
Ondanks het plezier en de afleiding die dat geeft, merk ik dat ik savonds in bed soms alsnog een leeg gevoel heb.
Ik kom uit een lange relatie en heb nog steeds de gewoonte om met mijn tweede kussen te slapen: ik houd 'm vast alsof het iemand is , en pas dan lukt het me echt om in slaap te vallen .
Het voelt soms alsof er toch een stukje echte intimiteit ontbreekt, zelfs als ik op 1 avond twee dvp's heb bezocht.

Ik vraag me daarom af of anderen dit herkennen.
Is dit een tijdelijke leegte die vanzelf weer zakt, of hebben jullie dit ook weleens gehad?
En hoe gaan jullie om met die momenten van eenzaamheid?

Voor mij helpt sporten bijvoorbeeld heel goed.
Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is.
Ik had laatst zelfs een leuke Tinder date die echt interesse in me had, maar om de een of andere reden lukte het me niet om daar iets mee op te bouwen.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Elk nadeel heeft ook weer een voordeel...

Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen of rekening te houden