Ik kom ook geregeld in de Geleenstraat. Ik behandel de dames altijd met respect. Zou er erg mee zitten als ik een dame een slecht gevoel gegeven zou hebben.
Ik heb geen problemen. Ik zit niet echt meer te wachten op een relatie, been there done that, maar de zin in leuke seks met een mooie vrouw is er nog wel
En ik zie de dames zéker niet als gebruiksvoorwerp. Alle respect voor ze 
dat het allemaal wel meevalt. De dames kunnen klanten natuurlijk ook afwijzen. Had het hier tijd terug met een vaste dame over, en zij zei me dit ook zeker te doen. Klanten die bij haar onrespectvol zijn, kunnen het een volgende keer vergeten. En gelijk heeft ze!
1. Perspectief en focus 2. Taalgebruik en framing 3. Morele en religieuze invalshoek 4. Afwezigheid van alternatieve stemmen 5. Conclusie: is het neutraal?
Nee, het artikel is niet journalistiek neutraal.
Het is een persoonlijk, geëngageerd portret, geschreven vanuit compassie en morele bewogenheid.Je kan van tevoren nooit 100% weten of de klant goed of slecht is. De meeste sekswerkers hebben ook moeite om een slechte klant af te wijzen, ze zitten daar om geld te verdienen en een slechte klant levert ook geld op.Ik kan me ook niet voorstellen dat als álle mannen je respectloos behandelen en als gebruiksvoorwerp zien, je dit werk jaren volhoudt. Dus ik denk, en hoop
Een 'slechte' klant... kan natuurlijk nooit 'goed' zijn voor business!
Van te voren kan je het inderdaad niet weten. Dames hebben natuurlijk hun intuïtie.
Stukje schrijven niet meer zo moeilijk.Ik heb dit artikel even laten analyseren door mijn grote vriend Chat ;-)
et artikel over Haddy de Jager en haar werk in de Geleenstraat is overwegend emotioneel geladen, geschreven vanuit een empathisch en betrokken perspectief, en bevat duidelijke waardeoordelen. Hoewel het niet per se onnauwkeurig is, is het niet neutraal in journalistieke zin. Hieronder volgt een analyse op het gebied van neutraliteit, framing en balans:
- Het artikel vertelt het verhaal volledig vanuit Haddy's perspectief, wat het menselijk en krachtig maakt, maar ook eenzijdig.
- Er komen geen andere stemmen aan bod: niet van de vrouwen zelf (op een enkele indirecte quote na), noch van hulpverleners, belangenorganisaties, onderzoekers, of voorstanders van gereguleerde sekswerkpraktijken.
- Dit maakt het een persoonlijk portret, maar geen uitgebalanceerde reportage over prostitutie of hulpverlening.
- Zinnen als:
- "Die vrouwen zaten uitdrukkingsloos achter de ramen, te wachten op de volgende man die hen respectloos zou behandelen."
- "Ze kennen vaak niet anders dan mannen die hen slecht behandelen."
- "Bijna alle vrouwen die hier werken hebben een trauma, waarvan een man de dader was."
dragen bij aan een beeld waarin sekswerkers vooral als slachtoffers worden neergezet.- De term "vies geld" is een waardeoordeel dat door een vrouw zelf wordt uitgesproken, maar niet wordt gecontrasteerd met andere visies op sekswerk of autonomie.
- Ook mannen worden in dit artikel voornamelijk negatief neergezet: als daders, als gebruikers, als probleemfactor. Er is geen nuance of ruimte voor alternatieve motieven of gedrag van klanten of partners.
- Haddy's motivatie komt deels uit haar geloof. Citaten als:
- "In de Bijbel staat: als je talenten hebt, dan moet je ze gebruiken."
- "In de Bijbel staat: als je een dakloze ziet, neem hem mee naar huis."
tonen een sterk christelijk geïnspireerd mensbeeld.- Dit perspectief is oprecht en respectabel, maar is ook normatief. Het idee dat sommige vormen van geld 'vies' zijn of dat prostitutie per definitie iets is om uit te stappen, wordt niet bevraagd.
- Het artikel mist belangrijke perspectieven, zoals:
- Sekswerkers die bewust en vrijwillig kiezen voor dit beroep.
- Inzichten van sekswerkorganisaties zoals PROUD of internationale NGO's.
- Visies van beleidsmakers of juristen over regulering, veiligheid en autonomie.
- Onderzoek naar trauma onder sekswerkers vs. andere beroepsgroepen (want dat bestaat ook).
Het roept belangrijke vragen op, zoals:
- Wat is menselijke waardigheid in sekswerk?
- Hoe help je iemand die vastzit in trauma en economische nood?
- Wat is de grens tussen hulp en redderschap?
Maar het artikel geeft geen ruimte aan andere perspectieven of kritische reflectie op Haddy's eigen aannames. Daarmee versterkt het vooral één narratief: dat sekswerk altijd een uitweg vraagt en dat mannen vooral schade toebrengen.
maar dan is het al te laat en heeft ze een slechte klant te pakken. Kun je nagaan hoe hoeveel traumatisch ervaringen dvp's te verduren krijgen uiteindelijk is dat het geld niet waard.
Kopen doe je daar niks hoor! Hoogstens -voor even- huren!
Ik weet niet of het ook gelijk te laat is. Kan me ook voorstellen als klant ter plekke naar zaken vraagt of, en dit is erger, simpelweg doet wat 'ie wil (zonder goed op dame te letten), de dame aan de rem trekt. Dan hoef je niet gelijk getraumatiseerd te zijn, maar kan je wel voor jezelf besluiten deze klant in het vervolg niet meer te willen zien.
Ja precies!!!
Vrouwen handel is verboden. Verhuur van vrouwen mag wel. Lease weet ik niet.
'Inhuren van diensten'... precies!
100% eens. Hygiëne, respect, discretie en vertrouwen zijn de basis voor een goede date.
Neen! Dat zijn geen DVP's!
Oh en ik denk dat ik weet waardoor dat komt. Meestal na de lunch gaat iedereen ff sgijten en wie wast zn anus daarna grondig? Ik denk niemand en dat je dan met een schijtgeur bij de dames belandt. Als ik na werk ga, reinig ik mezelf altijd in de wc met van die reinigingsdoekjes EN inimiteitdoekjes in mn tas. Maar het heeft niet mn voorkeur om tijdens werktijd te gaan want je kunt niet je hele lichaam wassen voor een dvp bezoek
