[Serieus] Het "day after" gevoel

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Blijf dus gerust dvps bezoeken als je je daar goed bij voelt, en probeer een manier te vinden om dat goede gevoel vast te houden. Koester het als iets wat in het moment zelf gebeurt en op zichzelf staat; je hoeft er dus ook niet dieper over na te denken. Je hoeft alleen maar te genieten.

Dat is nou net het probleem bij @ForumLurker
hij voelt zich er NIET goed bij. Natuurlijk zijn er singles die in balans zijn en naar DVPs gaan.
Net zoals er mensen zijn die prima 1x per week kunnen drinken en verder niet. Dit verhaal valt echter niet in die categorie. Zeker niet als je zijn andere berichten ook leest. Ik vind persoonlijk @richard Snep hier een voorbeeld van iemand die wel in balans lijkt en beetje DVPs erbij doet als hobby en niet als een "moeten" of voor het opvullen van een "leegte" die niet door DVPs op gevuld kan worden..
 
Als ik terugkijk op de paar relaties die ik gehad heb in mijn leven: letterlijk elke vrouw heb ik moeten 'overtuigen' om met mij samen te zijn, door moeite te doen en ze wat te proberen verleiden en zo. Zo werkt dat gewoon. Achteraf zeiden ze mij steeds dat ze mij in het begin niet zagen staan.
Zo is het. Een vrouw moet je toch in zekere zin veroveren. Uiteindelijk zijn we toch gewoon dieren wat dat betreft. Vogels die de mooiste veren moeten opzetten, herten die het grootste gewei moeten hebben. En het talent van veroveren is niet iedereen gegeven.

We leven in de wereld zoals Michel Houellebecq die zo mooi omschrijft. De westerse liberale wereld met volledige seksuele vrijheid. Geen gearrangeerde huwelijken meer, geen 'Truus van de bakker is nog vrij, zal ik een afspraak voor je regelen?', zoals in grootmoeders tijd. Het komt op jezelf. Het is met liefde en seks net als met een vrije markteconomie. In een regelloze, liberale toestand krijgen sommigen alles en anderen niets. De wereld als markt en strijd.
 
Rondwandelaar, er bestaat ook zoiets als een self fulfilling prophecy. Kennelijk is die op jou van toepassing…
Ik verbaas me er niet meer over dat volslagen vreemden menen iemand die ze totaal niet kennen en zelfs nog nooit hebben ontmoet, te kunnen duiden en doorgronden alsof ze de levensloop en karakter van die persoon kennen, als een leunstoelpsychiater vanachter hun schermpje. Waar die mensen de arrogantie, zelfoverschatting en de brutaliteit vandaan halen, snap ik dan weer niet.
Blijkbaar snapt hij niet dat een dvp geen vriendin is.
Ook als niet-mod heb je nog steeds de grootste moeite om te lezen wat iemand daadwerkelijk schrijft, zie ik.
 
@Rondwandelaar: voor je met dit soort taal als een klein kind om je heen begint te slaan, lees eerst post #61 nog eens door. Over psychologie van de koude grond gesproken…
'Om je heen slaan'? Aaww, heb je een uitdrukking gezien die ik vaak gebruik en dacht je: ik gooi 'm er ook in, ook al slaat het in deze context helemaal nergens op? 😂 Jij probeert mij psychologisch te doorgronden terwijl je me helemaal niet kent, da's nogal belachelijk. Moet je niet boos worden als ik je daarop wijs.
 
'Om je heen slaan'? Aaww, heb je een uitdrukking gezien die ik vaak gebruik en dacht je: ik gooi 'm er ook in, ook al slaat het in deze context helemaal nergens op? 😂 Jij probeert mij psychologisch te doorgronden terwijl je me helemaal niet kent, da's nogal belachelijk. Moet je niet boos worden als ik je daarop wijs.
Please, zullen we stoppen met ruziemaken hier en ontopic blijven? Nee, ik ben geen moderator, maar vind het wat respectloos naar TS.
 
Benieuwd of meer mensen dit hebben, of dat ik toch alweer de enige ben.

Gisteren een fantastisch leuke date gehad in mijn vaste privéhuisje. Bij de voorstelronde kwam mijn favoriete dame binnen en ik zag haar gezicht helemaal opfleuren toen ze zag dat ik het was. Superfijn uurtje beleefd en de beste date in maanden gehad. Ging helemaal gelukkig en blij weg.

Echter, waar ik enorm last van heb is een "day after" depressie. Ik voel me zo leeg, triest en ongelukkig vandaag. Nou ben ik officieel ook wel chronisch licht depressief, maar na een waanzinnig leuke dag slaat dat extra hard toe lijkt het wel. Alsof yang keihard de balans met yin wil rechttrekken.

Ik snap best dat de meesten dit gevoel waarschijnlijk niet zullen hebben, maar ik ben benieuwd of er onder jullie toch zijn die dit (in mindere mate wellicht) ook bij zichzelf herkennen.
Nou het is duidelijk, je bent niet de enige. Er zijn er al een paar die schreven dat ze dat gevoel herkennen. En ik herken het ook.
Je geeft volgens mij ook goed aan waar dat gevoel vandaan komt. Namelijk yang die yin keihard terugslaat. Je zou willen dat yang wat rustiger terugkomt. Een ieder hier geeft daar zijn eigen slinger aan. Of dat werkt is maar afwachten. Je geeft zelf ook aan dat je chronisch licht depressief bent. Ik heb een vriend die dat ook is en als die het te pakken heeft dan helpt geen enkel advies. Omdat al die adviezen inhouden dat hijzelf iets moet doen. En dat werkt juist niet.
Zoals ik al zei herken ik het gevoel. Ik probeer dan iets om handen te hebben of ga de deur uit op pad. Dat helpt mij om de gedachten te verzetten en niet te blijven hangen in het tekort aan dopamine of hoe de geluksstofjes ook mogen heten. Maar soms vind ik het ook prettig om door het ongeluksgevoel te gaan. Raar maar waar.
 
De knuffel in de ochtend, de kus voor het slapen gaan, de streling, de hartstocht, het intiem volledig in elkaar opgaan, het intense samenzijn tijdens de sex, de diepe gesprekken, het voor elkaar door het vuur gaan, het maken van gezamenlijke herinneringen en weten dat het goed is, zelf als er niks gezegd wordt.

Ik heb nooit liefde op die manier gekend. Heb heel wat pogingen ondernomen om iemand te vinden, maar nooit of te nimmer verder gekomen dan een eerste date. Dat is een element waarom ik me de dag na een dvp bezoek zo slecht voel.

Ook ik heb nog nooit deze liefde gekend (de reden is geen raadsel). Mijn situatie daar ben ik voor 80% tevreden mee, een dipje is niet uit te sluiten maar een down gevoel of depri is me nog nooit overkomen.

Een goeie remedie (en iets wat voor veel dingen toepasbaar is) is dat je gewoon het positieve moet inzien in een negatieve situatie. Heb je al even stil gestaan bij het feit dat het wandelen voor veel single mannen gewoon geen mogelijkheid is; omwille van schaamte, omwille van gebrek aan financiële middelen, omwille van...? Dit lijkt me een veel ergere situatie te zijn dan een dvp te kunnen bezoeken die je dan voor heel even je paar leukere aspecten van een relatie kan geven. Wanneer men iets langer gaat stilstaan bij bepaalde voordelen van een situatie dan gaat men die automatisch meer appreciëren en zal je kijk erop positiever worden (ipv negatief).

Zoals ook al werd aangegeven; wandelen en een leuke tijd beleven bij een dvp doet zoveel goed voor je welzijn. Het fysieke aspect domineert mss maar vergeet zeker niet het mentale aspect. De rol van dvp's in onze maatschappij wordt serieus onderschat en ik prijs mezelf heel gelukkig dat ik de mogelijkheid heb om van deze optie gebruik te kunnen maken!
 
Dat is nou net het probleem bij @ForumLurker
hij voelt zich er NIET goed bij. Natuurlijk zijn er singles die in balans zijn en naar DVPs gaan.
Net zoals er mensen zijn die prima 1x per week kunnen drinken en verder niet. Dit verhaal valt echter niet in die categorie. Zeker niet als je zijn andere berichten ook leest. Ik vind persoonlijk @richard Snep hier een voorbeeld van iemand die wel in balans lijkt en beetje DVPs erbij doet als hobby en niet als een "moeten" of voor het opvullen van een "leegte" die niet door DVPs op gevuld kan worden..
moet alles niet soort van in balans zijn?..
komen zat dames voorbij op de bekende sites waar ik van denk ..die wil ik neuken..
maar dat word een dagtaak om dat te regelen..
kost me mijn werk en inkomsten..en dan ben je klaar met sexen..
dus dan doe ik dat enkel wanneer het past..
misschien heb ik ook het geluk dat desondanks ik een dame hoog heb zitten ,er NOOIT verliefd op ga worden ..misschien wel veel te verwend na 200+ dames of gewoon te nuchter van karakter..
ik zie mezelf ook nooit zo'n band opbouwen met een dvp dat ik ze als 'vriendin' ga zien..ga daar geen moeite in stoppen..
de meesten hebben buiten hun werk gewoon een eigen leven,vriend,man,familie..daar kun je niks mee verder..
zou ik ze een keer mee op stap nemen?..ja natuurlijk..heb ik ook wel eens gedaan..geweldig leuk..
naderhand netjes thuis afgezet en klaar..meer niet..
ik hoef geen vrouw meer ..gewoon echt niet..
maar ik sex wel graag..op de meest geile manier..met mooie jonge meiden met de mooiste lichamen..
en dat kan voor wat geld heel goed..
en daar is de kous mee af. deur dicht en klaar..
de grootste fout die je kunt maken is om te denken dat je voor 200€ een levenspartner kunt kopen ..van 25 jaar ,terwijl je zelf 50 bent en wanhopig..
dat gaat fucken met je kop..
 
dat is het dus ook. DVPs leuk maar als je je gevoel niet los kan koppelen is het linke soep. En de ene kan dat gewoon beter dan de ander. Maybe verschil tussen alpha en beta mannetjes? Andere kant who cares. Blijft gewoon zo.
en denk dat @ForumLurker nog blij moet zijn dat hij in NL wandelt. in Azië wordt ie uitgekleed (financieel) en is hij een makkelijke prooi.
Je moet enigszins sterk in je schoenen staan als je naar de DVPs gaat. En hij wankelt. Tja dan eerst ff aan jezelf werken.
Zeker als je zijn berichten leest.. He is too emotional involved!
 
@Rony80 Ja of "no money for food baby" blabla... ze zijn daar zo goed in het inspelen op emoties. Bizar gewoon. En heel gevaarlijk. Hier in NL zal een dame een klant graag terug zien maar is een 200e/u een behoorlijke drempel.
Eigenlijk zou @ForumLurker dezelfde regel minimaal moeten hanteren. De 3day rule. Of in NL, bezoek nooit meer dan 2x dezelfde dame :)
 
Kortom, los van wat je hier nog allemaal geschreven hebt, denk ik dat je je ideeën over het dagelijkse leven wat moet bijstellen.
Wat je niet kent, maak je mooier in je hoofd. Ik wel tenminste. Mijn beeld van liefde en relaties is hopeloos naïef en te romantisch. Verstandelijk weet ik dat eigenlijk ook wel, maar toch blijft het verlangen naar die roze wolk groot.
Maar deze meneer heeft meer aan een goede psycholoog dan aan een DVP.
Tsja, daar heb ik al eens bijna een jaar bij gelopen en zoals ik al in het grijze verleden hier op het forum een paar keer heb verteld: door haar ben ik bij dvp's terecht gekomen.

Ik kreeg namelijk nul affectie, ging er vrij letterlijk aan onderdoor dat ik maar geen relatie, geen liefde, geen seks in mijn leven had en ook nooit gehad had. Op mijn 45ste wilde ik daardoor een einde aan mijn leven maken. Het hoefde echt niet meer.

Is nu dvp's bezoeken een ideale situatie? Nee, maar zij hebben serieus mijn leven gered. Ik ben nog weleens neerslachtig, maar over het algemeen vind ik het leven weer goed te doen. Mijn huidhonger, behoefte aan affectie en seks kan ik beter handelen.

Alleen slaat de balans de dag erna vaak enorm de andere kant op. Echter is gemiddeld genomen mijn leven vele malen fijner geworden. Misschien voor een buitenstaander lastig te begrijpen, maar het heeft mij ook enorm veel goeds gebracht.

Ben jij misschien een typisch friendzone-type? Als je gaat daten (voor een relatie dus), krijg je dan ook altijd de boodschap: 'Ik vind je leuk hoor, maar dan als goede vrienden'?
Zat jij aan het andere tafeltje bij al mijn dates, want dat is het exact. Echt elke keer weer. De vriend waar ze goed mee kunnen praten, hun meest diepe zielenroerselen kunnen delen, betrouwbare steun en toeverlaat, maar nooit eens dat lekkere ding voor een avontuurtje. Ben ondertussen in de 50 overigens en het gebeurt nog steeds, zelfs steeds meer.
Dat is nou net het probleem bij @ForumLurker
hij voelt zich er NIET goed bij.
Nee, dat is niet waar. Ik voel me er enorm goed bij. Alleen word ik de dag erna vaak overvallen met negatieve gevoelens die niks direct van doen hebben met de date zelf, want die was top. Het is ook geen spijt achteraf. Niks van dat. Het is alsof de high van de date een extra diepe low uitlokt.

Overigens heb ik nooit ook maar één seconde het idee dat een dvp, hoe leuk ze bij de date ook is, meer voor mij kan zijn dan alleen dat: een dvp die mij een fantastische tijd geeft. Wel zie ik ook altijd de mens en waardeer ik ook de persoon, wat kan resulteren in een vriendschappelijke band, maar wel altijd op basis van klant en dame, nooit meer dan dat.

...

Zo, hèhè, ik ben weer bij gelezen en heb overal op gereageerd waarop ik wilde reageren.

Sorry voor deze lange post, maar iedereen enorm bedankt tot dusver voor alle inzichten, ook die haaks op mijn beeld staan vind ik erg waardevol. Oh, en dank voor de (meestal) beschaafde discussie. ☺️
 
Is nu dvp's bezoeken een ideale situatie? Nee, maar zij hebben serieus mijn leven gered. Ik ben nog weleens neerslachtig, maar over het algemeen vind ik het leven weer goed te doen. Mijn huidhonger, behoefte aan affectie en seks kan ik beter handelen.

Alleen slaat de balans de dag erna vaak enorm de andere kant op. Echter is gemiddeld genomen mijn leven vele malen fijner geworden. Misschien voor een buitenstaander lastig te begrijpen, maar het heeft mij ook enorm veel goeds gebracht.
Exact mijn ervaring (met als enige verschil dat ik uiteindelijk wel een relatie gevonden heb). Ik heb enorm veel geleerd van de DVP's, zowel seksueel als sociaal. Ik ben ze eeuwig dankbaar en wil dat door respectvol gedrag ook uitdragen naar ze.
 
Even het 'DVP' jasje uit en gewoon antwoorden als mens. Ik herken dit gevoel en kan mij er 100% in vinden.
Zelf heb ik het na een goede porno opname/ opname weekend met een leuke tegenspeler.
Nadien/ tijdens loop ik op een roze wolk door de hormonen, het nieuwe, de orgasmes, ik zou die persoon als het ware iedere dag terug willen zien om het opnieuw te kunnen doen.

De scherpe kant komt bij de dag nadien. Als je terug in je bubbel werk/ gezin/ stress/ huilend kind/ koken/ 0 me time komt.
Is dit mijn partner zijn schuld? Nee helemaal niet! Wij zijn stabiel en super goed samen.

Maar het zijn die adrenaline kicks en het elkaar het hof maken dat gewoon zo leuk is!

Nu ikzelf heb ADHD. Dit wilt zeggen dat er een neurotransmitter probleem is + geen duidelijk zicht op toekomst/ moeilijk emotie regulatie is.
Ik maak te weinig dopamine aan dus het leven is 1 grote zoektocht naar kicks.
Ik doe geen drugs, drink geen alcohol dus dan maar seks.
Misschien heb jij ook iets in die aard Lurker? Wie weet…

Tijdens deze donkere dagen zonder leuke activiteiten of koude merk ik wel dat de put nog groter is dan anders. Ik moet nog meer sporten en mediteren om eruit te geraken. De honger naar die harde opnames zijn nog groter. Dat maakt seks zo verslavend denk ik dan?

Het voelde goed om dit even te ventileren. Bedankt voor zo een open en eerlijk topic te starten @ForumLurker
 
@Lisa Lefèvre
Enorm bedankt voor je openheid. Echt heel fijn om te lezen dat we niet alleen zijn met deze gevoelens.

Ik doe zelf ook niet aan drank of drugs. Wat betreft kicks heb ik totaal niet de behoefte aan bungyjumpen of zo.

Fysieke inspanning geeft me die kick niet, maar alles wat mentaal mijn hersenen sterk prikkelt doet dat wel.

Dat maakt dat ik mijn werk als software ontwikkelaar zo leuk vindt, want mijn hersenen worden de hele dag enorm uitgedaagd om oplossingen voor moeilijke problemen te vinden.

Dat maakt ook dat samen zijn met prachtige dames, waar ik in het werkelijke leven in nog geen 100 jaar mee zou mogen zijn, mij zo uitgedaagd.

Ik ben dan constant bezig met hoe ik er toch een beetje tof uit kom tegenover haar en hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat ik dit mag beleven.

Mijn hoofd tintelt dan meer dan mijn lichaam, wat niet de beste basis is voor seks, maar de mentale stimulatie windt me bij de start veel meer op dan de fysieke.

Ik ben nooit gecheckt op adhd of het aanmaken van dopamine. Ben een beetje wars van labels, hoewel ik weet dat het ook kan helpen, maar ik herken wel het één en ander in jouw verhaal.

Nogmaals enorm bedankt daarvoor, van mens tot mens. 😊
 
@Lisa Lefèvre
Enorm bedankt voor je openheid. Echt heel fijn om te lezen dat we niet alleen zijn met deze gevoelens.

Ik doe zelf ook niet aan drank of drugs. Wat betreft kicks heb ik totaal niet de behoefte aan bungyjumpen of zo.

Fysieke inspanning geeft me die kick niet, maar alles wat mentaal mijn hersenen sterk prikkelt doet dat wel.

Dat maakt dat ik mijn werk als software ontwikkelaar zo leuk vindt, want mijn hersenen worden de hele dag enorm uitgedaagd om oplossingen voor moeilijke problemen te vinden.

Dat maakt ook dat samen zijn met prachtige dames, waar ik in het werkelijke leven in nog geen 100 jaar mee zou mogen zijn, mij zo uitgedaagd.

Ik ben dan constant bezig met hoe ik er toch een beetje tof uit kom tegenover haar en hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat ik dit mag beleven.

Mijn hoofd tintelt dan meer dan mijn lichaam, wat niet de beste basis is voor seks, maar de mentale stimulatie windt me bij de start veel meer op dan de fysieke.

Ik ben nooit gecheckt op adhd of het aanmaken van dopamine. Ben een beetje wars van labels, hoewel ik weet dat het ook kan helpen, maar ik herken wel het één en ander in jouw verhaal.

Nogmaals enorm bedankt daarvoor, van mens tot mens. 😊
Heel graag gedaan! Jij ook 😊
Het is gewoon zo leuk als heel het plaatje klopt... dan is die roes nog zo groot!
Een uitdagende job helpt inderdaad ook wel voor mentaal scherp te blijven. Als ik het zo lees doe je het super goed Lurker! Siert je dat je hier toch maar even alles openlijk verteld.

Even over de labels: Die zijn er niet om gebruikt te worden als excuus. Eerder om jezelf beter te kunnen monitoren en jezelf hulpmiddelen te geven om die putten te voorkomen. Het feit is dat dat brein gewoon anders werkt. Snap je?
 
Voor een hoop mensen werkt het zo inderdaad. Voor mij niet en eerlijk gezegd wil ik op dat punt ook niet eens heel veel veranderen. Dat is voor mij een te cynisch uitgangspunt ondanks dat anderen dat ongetwijfeld weer anders zien.
Ongetwijfeld hebben dames voorkeuren voor bepaalde klanten. Dat ligt aan je gedrag. Zorg er dus voor dat je zo'n klant bent, maar ik denk dat jij daar prima in slaagt. Anderzijds: klant blijf je, zo zie ik het ook.
 
Voor een hoop mensen werkt het zo inderdaad. Voor mij niet en eerlijk gezegd wil ik op dat punt ook niet eens heel veel veranderen. Dat is voor mij een te cynisch uitgangspunt, ondanks dat anderen dat ongetwijfeld weer anders zien.

Dit romantiseren van een contact met een DVP lijkt mij precies voor een psycholoog en gelinkt aan de after-dip
 
Anderzijds: klant blijf je, zo zie ik het ook.
Zo zie het ook hoor.

Als je elkaar langer kent, ga je vanzelf persoonlijke dingen van elkaar weten die andere klanten wellicht niet weten en wordt het samenzijn steeds intiemer en intenser, maar je blijft een klant. Een heel graag geziene, maar ik maak me echt niet meer illusies dan dat.

Dames die zichzelf open stellen om meer van zichzelf te laten zien op dat punt, maar er juist ook heel duidelijk in zijn dat zij een dienst verlenen hebben daarom ook mijn voorkeur. Niet doen of ik hun vriendje ben, maar naast fysiek ook mentaal de connectie zoeken.

Maar klant blijf je idd.

Dit romantiseren van een contact met een DVP lijkt mij precies voor een psycholoog en gelinkt aan de after-dip
Het is in jouw ogen romantiseren. Dat mag, maar zo zie ik het echt niet. Het is alleen voor mij ook niet de koele zakelijke transactie die jij er van maakt. Die dip heeft andere oorzaken weten we ondertussen.
 
Het is in jouw ogen romantiseren. Dat mag, maar zo zie ik het echt niet. Het is alleen voor mij ook niet de koele zakelijke transactie die jij er van maakt. Die dip heeft andere oorzaken weten we ondertussen.

Het ene sluit het ander niet uit he?
Feit blijft dat je (terecht) zoekt naar intimiteit en genegenheid en dit lastig in het "echt" vind en dit gat opvult met een (voor buitenstaanders) geromantiseerde ontmoetingen met DVP's en toch een leeg gevoel er aan overhoudt (after dip).
Klinkt best logisch als je symptoombestrijding doet ipv de echt onderliggende oorzaak aanpakken. Het advies van je psychologe klinkt ook een beetje gemakzuchtig om DVP's te gaan bezoeken. Maar goed veel psychologen zijn natuurlijk ook middelmatig in hun werk. At best. (dit kan ook gezegd worden over advocaten, DVPs en veel beroepsgroepen).

Het ding is dat er bizar weinig mensen single zullen zijn omdat ze lelijk/stom zijn en de belemmering vaak bij henzelf ligt. Te hoge verwachtingen etc etc. Daarnaast ben je niet contactgestoord (je wordt immers gefriendzoned) en ligt het dus mogelijk meer in je assertiviteit? Bang voor afwijzing bijvoorbeeld.
Tja... een DVP zal je dat gevoel niet geven (klant=cash) terwijl je juist moet "leren" om te gaan met afwijzingen in de privésfeer?

het starten van dit topic geeft mij slecht aan dat je het onderliggende probleem WEL wilt oplossen. En daarom (as said before) zoek een goede psycholoog/psychiater. Hier vind je alleen lotgenoten en/of krijg je goed bedoelde adviezen maar krijg je nooit de juiste inzichten omdat het toch onpersoonlijk en oppervlakkig blijft (is tenslotte een anoniem forum)
 
Lisa's suggestie van neurodiversiteit lijkt me 'right on the money' (Asperger misschien ? of hooggevoeligheid...)
Ik voldoe aan vrij weinig van de kenmerkende symptomen van Asperger of PDD-NOS, maar denk toch vaak op het spectrum te zitten.

Ben niet sociaal erg onhandig, mijn taalgebruik is prima, ik ben behoorlijk empatisch volgens mij, kan over meer praten dan mijn paar hobbies en vind aanraking juist enorm fijn.

Dus eigenlijk niks autistisch daar te vinden wat aansluit.

HSP is eerder van toepassing vermoed ik. Ik raak snel enorm ontroerd van muziek of films, mijn stemming hangt heel erg af van de stemming om me heen, voel me snel afgewezen, gevoelig voor stemmingswisselingen en zo nog wat.

Ik herken me daar eigenlijk wel weer heel goed in.
 
Ik voldoe aan vrij weinig van de kenmerkende symptomen van Asperger of PDD-NOS, maar denk toch vaak op het spectrum te zitten.

Ben niet sociaal erg onhandig, mijn taalgebruik is prima, ik ben behoorlijk empatisch volgens mij, kan over meer praten dan mijn paar hobbies en vind aanraking juist enorm fijn.

Dus eigenlijk niks autistisch daar te vinden wat aansluit.

HSP is eerder van toepassing vermoed ik. Ik raak snel enorm ontroerd van muziek of films, mijn stemming hangt heel erg af van de stemming om me heen, voel me snel afgewezen, gevoelig voor stemmingswisselingen en zo nog wat.

Ik herken me daar eigenlijk wel weer heel goed in.
Dat dacht ik jaren ook, maar toch kreeg ik 13 jaar geleden een diagnose PDD-NOS. Ik ben van nature wel sociaal onhandig, maar heb zoveel sociaal gedrag aangeleerd, dat je niets meer merkt van die onhandigheid. Ik ben ook empathisch, maar het is inmiddels achterhaald dat mensen met autisme geen empathie hebben. Probleem zit vaak in het toepassen van die empathie, in het juist meegaan in de sociale interactie.
Stemmingsgevoeligheid mbt de omgeving en muziek ed die je noemt kan ook een teken van autistische trekken zijn (aan Bob Dylan en John Lennon wordt ook soms ASS toegeschreven). Het is een soort vervloeiing met de omgeving, die regelrecht voorkomt uit een andere prikkelverwerking.
Ik ken je niet en stel dus geen diagnose. Wil alleen maar zeggen dat je het niet helemaal moet uitsluiten, omdat het spectrum heel breed is.
 
Oud onderwerp: Hoi . Er is al meer dan 120 dagen geen bericht meer geplaatst in dit onderwerp.
Weet je zeker dat je reactie nog wel relevant is?
Terug
Bovenaan Onderaan