Gewoon ter info hoor.
De shifturen in het SKW zijn nog altijd korter dan vroeger, als gevolg van de coronaregels. Als een dame daar misschien al van 10 uur in de voormiddag staat, door de kortere shiften zogenaamd dubbele shift doet, en zij heeft een redelijk goede dag achter de rug, dan gebeurt dat meer dan eens dat zij bv rond 19 u nog een klant kan binnen halen, waarna zij het voor bekeken houdt voor die dag en naar huis gaat. Dan is die om 21 u niet meer te bespeuren.
Ik denk dat veel wandelaars toch een vertekend beeld hebben van hoe een raambuurt in elkaar zit. En ook niet beseffen wat dat met een mens zijn lichaam doet om daar 10 uur aan een stuk op die vreselijke hoge hakken recht te staan. Overal pijn, maar toch moeten blijven lachen. Er zijn dames die dat doen hoor, tot het laatste van de shift blijven staan als ze dubbele shift draaien. Maar na een paar dagen voel je je dan geradbraakt. Je kan dat eens doen op het weekend, als het 's avonds heel druk is. Maar op kalme dagen hou je dat niet vol.
Zo zie je maar dat zo een discussie zeker niet zinloos is: we leren weer wat bij over het leven achter de ramen.
En dat hier af en toe eens gelachen wordt in dat stamcafé, zal wel mogen, hoop ik. Het is niet omdat we allemaal met een stijve Jos rondwandelen dat het hier ook allemaal stijfdroog moet blijven.
De shifturen in het SKW zijn nog altijd korter dan vroeger, als gevolg van de coronaregels. Als een dame daar misschien al van 10 uur in de voormiddag staat, door de kortere shiften zogenaamd dubbele shift doet, en zij heeft een redelijk goede dag achter de rug, dan gebeurt dat meer dan eens dat zij bv rond 19 u nog een klant kan binnen halen, waarna zij het voor bekeken houdt voor die dag en naar huis gaat. Dan is die om 21 u niet meer te bespeuren.
Ik denk dat veel wandelaars toch een vertekend beeld hebben van hoe een raambuurt in elkaar zit. En ook niet beseffen wat dat met een mens zijn lichaam doet om daar 10 uur aan een stuk op die vreselijke hoge hakken recht te staan. Overal pijn, maar toch moeten blijven lachen. Er zijn dames die dat doen hoor, tot het laatste van de shift blijven staan als ze dubbele shift draaien. Maar na een paar dagen voel je je dan geradbraakt. Je kan dat eens doen op het weekend, als het 's avonds heel druk is. Maar op kalme dagen hou je dat niet vol.
Zo zie je maar dat zo een discussie zeker niet zinloos is: we leren weer wat bij over het leven achter de ramen.
En dat hier af en toe eens gelachen wordt in dat stamcafé, zal wel mogen, hoop ik. Het is niet omdat we allemaal met een stijve Jos rondwandelen dat het hier ook allemaal stijfdroog moet blijven.
