@FemaleScanner Ik herken me wel in jouw opmerkingen. Ben niet heel introvert of zo, maar ben nooit iemand geweest die heel veel achter de vrouwen aangezeten heeft om een relatie te krijgen. Dat "jagen" en alle gevoelens die daarbij komen kijken leveren mij gek genoeg alleen maar negatieve energie op. Het is uitputtend en ik beleef er totaal geen plezier aan, ook niet aan het "verliefd zijn" gevoel. Maar ja, een relatie komt ook niet zomaar even binnengewandeld, dus ben ik op mijn 50ste nog steeds alleen en heb ik nog nooit een relatie gehad.
Ik ben ook een aantal jaren terug begonnen, omdat ik op zich wel kon leven met alleen zijn, maar het ontbreken van seks, aandacht en genegenheid mij langzaamaan mentaal de das om aan het doen was. Dat is toen bijna met me verkeerd afgelopen als ik niet had besloten om mijn schroom opzij te zetten en bij een privehuis naar binnen te stappen. Jaren later lukt het me nog steeds niet om echt los te gaan, zoals jij dat noemt. Ik vrees ook vaak dat ik een te gemakkelijke klant ben, want ik ben nogal meegaand en vaak conflictmijdend in dat soort kwetsbare situaties.
Echter heeft het bezoeken van de dames mij enorm goed gedaan en ben ik er stukken beter uit gekomen dan dat ik er in ging (no pun intended). En dan nu in een erg omslachtige manier terug naar het oorspronkelijke onderwerp: soms zou ik er bij wijze van spreke een arm en een been voor over hebben om een gelukkige relatie te hebben zoals de TS. Ondanks dat het in alle situaties altijd wel iets is, bekruipt mij toch het gevoel dat mensen zoals de TS zich misschien niet half realiseren hoe goed ze het hebben. Het risico nemen om zoiets stuk te maken snap ik dan ook nooit zo goed.
Als een relatie totaal niet werkt, ja okay, op zich snap ik dat dan wel, maar dan zou ik er voor kiezen om alles op alles te zetten om er wel iets van te maken en als dat niet lukt dan, met alle pijn die er bij komt, de relatie te beeindigen. Maar een leuke vrouw hebben waar je bijna alles hebt wat je hartje begeert? Man, ik zou er voor tekenen. Nou komt dat ook misschien om dat mijn wandelbehoefte niet voort komt uit een enorme sexdrive, want die heb ik niet, maar aan een zoektocht naar genegenheid en aandacht, dus mijn insteek (wederom no pun intended) is anders, maar dan nog.
Hiermee wil ik overigens niet de mensen veroordelen die wandelen ondanks een goede relatie. Ik ken jullie situatie niet en het is verder helemaal aan jullie. Ik heb daar part noch deel aan, of anders gezegd: het zal me jeuken. Jouw leven, jouw wijsheid hoe je dat inricht. Persoonlijk zou ik het echter niet kunnen denk ik, maar goed, zo denk ik er nu over, wie weet hoe het in een relatie zou zijn.
da kan zowel in een relatie als bij een hoertje hoor 
