Ik heb het soms al de avond ervoor. Enorm uitkijken naar de volgende, maar de spanning houdt me de hele nacht wakker. Het is zo'n typische situatie waarin je weet dat je soms ook wel vroeg op moet staan, maar je brein weigert gewoon om in slaap te vallen.
Ik bedoel, wie kan er nou slapen als je gedachten vol zitten met vragen zoals: Zal het klikken tussen ons? Hoe is de spanning? Doe ik het goed genoeg? Het zijn van die gedachten die als een eindeloze stroom door mijn hoofd blijven razen.
En dan is er nog die vroege wekker die me in de ochtend genadeloos uit mijn onrustige slaap trekt. Ik weet dan al dat ik eerst als een zombie door de dag zal gaan (wat een goede douche vlak voor de afspraak oplost), maar ergens voelt het ook wel opwindend. Alsof die slapeloze nacht een soort voorproefje is van de opwinding die de volgende dag brengt. Wat ook eigenlijk altijd wel zo is.