Het is wel grappig om dergelijke veronderstellingen te maken en als 'waarheid' neer te schrijven, over mensen die men niet kent. Zeker als dat in deze stijl gebeurt, met nog 4 leuke lachebekjes er bij
Er zijn namelijk verschillende 'soorten' liefdeskoppels die seks op de ene of de andere manier niet beschouwen als iets dat men enkel met elkaar doet. Voorbeelden? Koppels die swingen, koppels die gewoon afspraken maakten daarrond, partners van dvp's, mensen met een polyamore achtergrond, mensen die bi zijn en buiten hun relatie ook seks beleven met iemand van hun eigen geslacht, en zo kan je er nog wel enkele bedenken.
Als mensen seks niet gelijk stellen aan 'trouw', dan is dit misschien een indicatie dat zij elkaar net nog liever zien dan koppels die zogenaamd monogaam zijn. Veel van die monogame medemensen, zijn trouwens serieel monogaam tegenwoordig. Ik wil daar uiteraard ook niet moraliserend over doen, maar wat is er beter aan verschillende relaties na elkaar, met telkens een oorlog ertussen, bij de scheiding, als je dat vergelijkt met mensen die meer dan 1 persoon gelijktijdig graag kunnen zien?
Je kan toch ook verschillende kinderen even graag zien, evenveel van je vader dan van je moeder houden, enz. En denk vooral ook niet dat wandelaars ofwel singles ofwel slechte mensen zijn. Het merendeel zit wel degelijk in een vaste relatie, en als mens zijn er heel wat toffe mannen bij.
Seks is voor heel wat mensen gewoon iets dat je in je relatie inderdaad samen kan doen, maar waar je even goed samen met een vriendin of een vriend kan van genieten. Net zoals je bv eens lekker uit kan gaan eten met iemand, ook als je thuis de kookkunsten van je partner erg waardeert.
Persoonlijk stel ik mij vaak de vraag of mensen die het moeilijk hebben met een bepaalde vorm van seksuele vrijheid daarbij gedreven worden door wat zij als liefde zien, of dat ze gewoon een soort exclusieve (egoïstische?) bezitsdrang hebben naar hun partner toe.
Ik stel mij die vraag, ik geef er geen antwoord op. Dat laat ik in het midden. Maar als het idee 'ik wil mijn partner gelukkig zien' automatisch zou betekenen dat die partner enkel maar geluk mag beleven door wat IK met haar doe, dan zou ik dat toch eerder aanvoelen als een bevrediging van mijn eigen ego-bezitsdrang dan als het gelukkig maken van die partner.
Bovendien gaan we niet naar een dvp omdat wij die 'graag zien'. Het hoeft zelfs thuis in de relatie niet eens slecht te gaan, om seks als een genotsmiddel ook elders te kunnen beleven. Genoeg mensen die thuis een volle koelkast hebben maar toch in de kroeg wat gaan drinken.
Dit is natuurlijk allemaal iets dat ieder op zijn eigen manier zal plaatsen in zijn leven. Niet elke geest is rijp voor de visie die ik hier uitleg. En ik heb ook geen kritiek op mensen die het anders zien.
Mijn reactie ivm het verschil tussen seks en een relatie is enkel geïnspireerd op een nogal moraliserend bericht, op een forum over prostitutie dan nog wel, waarbij iemand de wandelhobby van mannen in een relatie duidelijk als 'verkeerd' afschilderde.
Waarom heb jij een alibi nodig? Sex is toch heel iets anders dan liefde? Dat begrijpt jouw vrouw toch?
Ik heb geen alibi nodig. Ik deed gewoon een suggestie voor de mensen die wél een alibi zoeken.
Natuurlijk weet ik daarbij ook wel, dat zij dan stiekem willen wandelen. De grootste groep wandelaars-met-relatie zal het stiekem doen. Maar is dat dan zo fout? Hoeveel zitten er al eens stiekem op café? Of hoeveel mensen doen andere dingen stiekem, die niets met seks te maken hebben. Het stereotiepe grapje van de vrouwen die stiekem te veel schoenen kopen en over de prijs zwijgen. Flauw voorbeeld, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.