Verliefd op een prostituee (nr.1 topic van hookers)

[Dorussie]

En als ze aan het werk is ?

Dan wil ik haar alleen ff snel neuken , ook heel geil en het leuke is dat ze verrast is en nooit weet wanneer ik langskom

 

[Voormalig lid 21130]

Dan wil ik haar alleen ff snel neuken , ook heel geil en het leuke is dat ze verrast is en nooit weet wanneer ik langskom

Mmmm dat lijkt me wel lekker en spannend

 

[Balthazar]

Waarom willen jullie zo graag een verregaande vriendschap met een DVP?
Er zijn toch zoveel vrouwen.
Het lijkt op een soort fetisj.

Soms kan het gebeuren.

Maar vaak gebeurt het wel dezelfde lui inderdaad. Die vinden het razend interessant om contact te hebben met een DVP buiten het werk om.

 

[Jimmy80]

Na de 4e keer kreeg ik haar nummer om een keer samen uit eten te gaan.
Dat doen we best vaak en we gaan ook dagjes of weekendjes weg....ik bezoek haar ook gewoon 1x per 2 weken op haar werk ( betaald) en prive onbetaald alleen de etentjes betaald zij meestal en weekendje weg betalen we samen.

Hoe doen jullie dat met de sex tijdens zo'n weekendje weg? Is ze dan weer een dvp?

 

[Oscular]

Het is zeker niet de meest logische weg. Persoonlijk was ik er niet naar op zoek bij dvps. Ik zocht geweldige seks, deze vond ik, maar van het een kwam het ander. Dan ga ik het niet bij voorbaat al afkappen omdat ze soms als dvp werkt.

 

[Voormalig lid 15306]

Maar vaak gebeurt het wel dezelfde lui inderdaad. Die vinden het razend interessant om contact te hebben met een DVP buiten het werk om.

En de volgende vindt het razend interessant om het allemaal te lezen en er dan wat van te zeggen

 

[Balthazar]

En de volgende vindt het razend interessant om het allemaal te lezen en er dan wat van te zeggen

Ja, ik heb d'r wel een mening over.

 

[Rony80]

Het is gewoon zo gelopen ...we hadden gelijk een super goede vipe na paar keer als klant hadden we het over eten en restaurants en toen vroeg ze of het ik leuk vond om samen ergens te gaan eten...ja leuk waarom niet....toen kreeg ik haar nummer en zijn we dagelijks aan het appen , bellen , afspreken prive , en ik betaal gewoon als ze aan het werk is....maar we zijn echt heel goed samen maar een relatie wil ik niet en zij ook niet gelukkig
Voorlopig gaan we door zoals het nu gaat en later zien we wel weer ...

Wel knap dat je dat kan, ik zou het zelf niet kunnen.
De ene keer samen iets leuk doen en vervolgens wel betalen als je met haar van bil wilt gaan, ik zou daar zelf een ongemakkelijk gevoel bij krijgen.

 

[Rony80]

Wat ik hiermee wil zeggen is , dat het heel leuk kan zijn zolang je niks van elkaar verwacht en mekaar niet gaat claimen... Voor mij is het ook te mooi om waar te zijn ik ben veel ouder , maar dat blijkt geen rol te spelen

ik gun je het alle beste Dorussie, met je vlam. Ik heb met name in Den Haag alg. al het een en ander van je gelezen. Ik heb respect voor je, ik weet niet of ik het zelf zou kunnen.

 

[Arthur Martin]

Ik gun je de liefde van harte maar het is toch vreemd om diegene waar je verliefd op bent (en zij op jou?) geld te overhandigen na de sex...

Dat heet een huwelijk...

 

[Dorussie]

Wel knap dat je dat kan, ik zou het zelf niet kunnen.
De ene keer samen iets leuk doen en vervolgens wel betalen als je met haar van bil wilt gaan, ik zou daar zelf een ongemakkelijk gevoel bij krijgen.

Nee heb ik geen last van en we zijn verliefd op elkaar en hebben een vriendschap...verder geen relatie .
Ik zie haar meer prive dan dat ik haar op haar werk bezoek.
Ik geniet er lekker van

 

[Sr1]

Geniet er dan gewoon van zolang het duurt.

 

[nickk]

Nee heb ik geen last van en we zijn verliefd op elkaar en hebben een vriendschap...verder geen relatie .
Ik zie haar meer prive dan dat ik haar op haar werk bezoek.
Ik geniet er lekker van

super fijn ! I have been there but i let it slide through my hands.

 

[Arthur Martin]

Ik weet niet of de volgende gebeurtenissen echt in dit topic thuishoren, want hoewel ik haar betaalde, was de jonge vrouw in kwestie geen prostituee, maar ik was wel degelijk verliefd op haar.

Op zestien had ik een schoolkameraad die naar eigen zeggen wilde avonturen beleefde met meisjes van 'de manege'. Hij was een enige zoon, en had zijn eigen paard. De andere jongens van de klas weigerden - gedeeltelijk uit jaloezie - zijn sterke verhalen te geloven. Die waren ook wel wat aangedikt, maar niet volledig verzonnen. Dat bleek toen hij een nieuwe vlam had. Ze was maar liefst achttien, en die leeftijd had zo zijn voordelen. De jongedame bleek - mits gebruik van een condoom - bereid om een heel stuk verder te gaan dan jongens van zestien op een niet-gemengd college over het algemeen durfden te hopen. Het probleem was de aankoop van de condooms. Vreemd genoeg durfde hij wel een achttienjarige beauty het hooi in te praten, maar niet een apotheek binnen te stappen. Bij mij was het net omgekeerd. Ik verrichtte dus de aankoop, en als dank mocht ik mee naar de beruchte manege. Zijn vriendin vatte dankzij de aankoop van de condooms onmiddellijk sympathie voor mij op, en wees me enkele jongere vriendinnen aan, die volgens haar versierbaar waren. Ze vond mijn sporadische pogingen daartoe hilarisch, en liet daar niet de minste twijfel over bestaan. Toch werd ik langzaam aan goed bevriend met haar. Ze plaagde me constant, maar op een leuke manier. Ze beschreef lachend - en in grafische termen - haar frequente activiteiten in het hooi, waar ze hoorbaar van genoot, en als ze van de hooizolder kwam, haar kleding fatsoenerend, meestal met nog wat hooi in het haar, gaf ze me een knipoog, een tikje op de billen, of soms zelfs een kus op de wang.

En toen kwam Valentijnsdag. Mijn schoolkameraad had haar zonder veel plichtplegingen een snelle beurt gegeven - een vluggertje eigenlijk - want hij was te laat voor een jumping, en was onmiddellijk erna in zeven haasten vertrokken. Toch kwam ze niet zoals gebruikelijk de ladder af, en na enkele minuten werd de nieuwsgierigheid me te machtig. Ik ging op verkenning uit, maar was niet bepaald voorbereid op het schouwspel dat me wachtte; ze lag volledig naakt zichzelf nog wat te strelen. Ze glimlachte toen ze me zag staren naar haar prachtige jonge lichaam in volle glorie, en ging ongeneerd verder waar ze mee bezig was.

"Ook alleen ?" lachtte ze hijgend.

Ik stond daar als versteend, een standbeeld, niet wetende wat te doen of te zeggen.

"...en da op Valentijn..." voegde ze er ondeugend aan toe.

Ik zweeg nog steeds, maar met mijn ogen op haar handige vingers kwam ik wel enkele stappen dichterbij.

"Nog altijd geen maske gevonden ?" informeerde ze nonchalant.

Mijn stilzwijgen bevestigde dat beter dan elke ontkenning.

"Maskes van aa leeftijd wetten nie wa ze willen" giechelde ze.

"Gij ook nie ?" vroeg ik. Ik kon me haar moeilijk onzeker voorstellen.

Ze schoot in de lach :"Ikke ..? Ik lag veul te rap me m'n benen open !"

We lachten samen. Toen stopte ze, keek me taxerend aan, en flapte eruit :"Wette wa...voor tweeduzend frang moogde... bij mij..." (Vandaag zou dat ongeveer honderd euro zijn.)

Ze had het op speelse toon gezegd, maar ik voelde wel aan dat ze het meende. Mijn hart klopte in mijn keel, en mijn vingers grepen naar het enkel briefje van duizend dat zorgvuldig opgevouwen in de voorste zak van mijn jeans zat.

Het geld was bestemd voor de aankoop van muziek, maar dat was voor ik al dat moois in ogenschouw had mogen nemen. Ze was een geboren verleidster. Plagend langzaam opende ze haar benen een beetje meer. Ik hapte naar adem, haalde het briefje van duizend tevoorschijn, en hield het met uitgestrekte arm voor me uit. Hulpeloos stamelde ik dat ik niet meer bij me had.

Ze bekeek het geld toegeeflijk, en glimlachtte : "Allez, omdat ge zo schattig zijt...en omdat ''t Valentijn is..."

De volgende twee maand werden de spannendste van heel mijn schooltijd. Ik bracht het leeuwendeel ervan door op de manege, en al mijn spaargeld moest er aan geloven. Ik maakte mijn postzegelverzameling ten gelde, alsook mijn platencollectie, en werd de ijverigste jobstudent in de omstreken. Ik stal zelfs op verschillende plaatsen geld dat niet te snel gemist zou worden. Het was het meer dan waard.

 

[Harold999]

Mijn hemel, de boeketreeks verbleekt hierbij.
Jij schrijft hier zo graag dat je volgens mij zaken verzint om maar weer wat te kunnen tikken.
Het zal wel een ongepaste reactie zijn van mij, maar ik word hier wel een beetje pfff van...

 

[makelovenotwar]

Voila, ik vind het prachtig.

 

[MrSmith]

Bedankt. Ik vond het ook prachtig. Wel heel verwarrend toen...

Mooi verhaal! Heb je er nog meer.

 

[Motormaf]

Voila, ik vind het prachtig.

Precies dat ja, al zuigt hij het uit z'n duim, is mooi geschreven/verteld.

 

[Elover]

Zoals al vaker gezegd: "een goed verhaal hoeft niet waar te zijn".
Voor mijnkrijg je het voordeel van de twijfel.

 

[Arthur Martin]

Zoals al vaker gezegd: "een goed verhaal hoeft niet waar te zijn".
Voor mijnkrijg je het voordeel van de twijfel.

Bedankt.
Ik vind het helemaal niet erg als men gelooft dat het fictie is. Dat leek het voor mij soms ook, en ik was erbij. De laatste keer dat ik haar gezien heb, was op 22 april, en de maanden en jaren daarna leek wat er gebeurd was steeds minder reëel. Ik heb wel nog lang geworsteld met wat ze eigenlijk voor me voelde, en ik voor haar...

 

[Deckx]

Er zijn hier recensies die met meer fantasie zijn geschreven.

 

[Arthur Martin]

Mooi verhaal! Heb je er nog meer.

Herinneringen? Wie niet ? Deze wordt vooral rond Valentijn extra levendig...for obvious reasons...

 

[Sr1]

Herinneringen? Wie niet ? Deze wordt vooral rond Valentijn extra levendig...for obvious reasons...

Mooi man, ik heb ze ook. En heeft niets met Valentijn te maken maar meer met mijn fantasieën van vroeger en het waarmaken daarvan. Sommige goed gelukt, andere faliekant mislukt. Maar je weet het, blauwtje gelopen is gewoon doorlopen en opnieuw proberen.

 

[ramwout]

Dit is een moeilijk bericht voor me om te plaatsen, en ik zoek eigenlijk ook geen oplossing via deze weg maar moet het kwijt. Deze rubriek is niet helemaal de juiste aangezien verliefdheid niet in het spel was. Maar wel een soort vriendschap waarin we elkaars liefdesleven wel eens bespraken. Ik zag haar ook 'gewoon' aangezien we in dezelfde stad woonden.

Ze was geen volledig professionele dvp, maar deed dat met tussenpozen naast haar gewone leven.

Ik kende haar sinds 2019 en zag haar af en toe als dvp, maar vaker gewoon voor een praatje.

Een week voor kerst zag ik haar voor het laatst, en begin januari vernam ik, via berichten op haar social media, dat ze plots is overleden. Ze was nauwelijks 26.

Omdat niemand weet dat ik die dame kende vinden vrienden en collega's het vreemd dat ik plots zo afwezig en somber ben. Heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Heb via social media contact gehad met vrienden, waarvan er maar één niet achterdochtig of vijandig reageerde. Die mensen kennen me ook niet, waardoor die reacties begrijpelijk zijn. Maar ik heb beslist die weg van het proberen delen van verdriet niet verder te volgen.

Anderzijds heb ik het er moeilijk mee om zomaar de pagina om te slaan.

 

[ramwout]

Begrijp dat dit heel erg voor je moet zijn. Wat was de doodsoorzaak ?

Dat is niet helemaal duidelijk. Zeker geen misdrijf, wellicht ook geen zelfdoding. Meest waarschijnlijk een overdosis uit onvoorzichtigheid.

 

[Roba]

Dit is een moeilijk bericht voor me om te plaatsen, en ik zoek eigenlijk ook geen oplossing via deze weg maar moet het kwijt. Deze rubriek is niet helemaal de juiste aangezien verliefdheid niet in het spel was. Maar wel een soort vriendschap waarin we elkaars liefdesleven wel eens bespraken. Ik zag haar ook 'gewoon' aangezien we in dezelfde stad woonden.

Ze was geen volledig professionele dvp, maar deed dat met tussenpozen naast haar gewone leven.

Ik kende haar sinds 2019 en zag haar af en toe als dvp, maar vaker gewoon voor een praatje.

Een week voor kerst zag ik haar voor het laatst, en begin januari vernam ik, via berichten op haar social media, dat ze plots is overleden. Ze was nauwelijks 26.

Omdat niemand weet dat ik die dame kende vinden vrienden en collega's het vreemd dat ik plots zo afwezig en somber ben. Heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Heb via social media contact gehad met vrienden, waarvan er maar één niet achterdochtig of vijandig reageerde. Die mensen kennen me ook niet, waardoor die reacties begrijpelijk zijn. Maar ik heb beslist die weg van het proberen delen van verdriet niet verder te volgen.

Anderzijds heb ik het er moeilijk mee om zomaar de pagina om te slaan.

gecondoleerd

wisten haar naasten van haar werk als dvp?

als je zegt "heb via social media contact gehad met vrienden" bedoel je vrienden van de dvp? dat je nu vraagtekens in het hoofd stopt van haar nabestaanden lijkt me ook voor die nabestaanden heel erg, ook al snap ik dat je je verdriet wil delen, uiteindelijk lijkt het me toch echt het beste geen contact te zoeken met haar naasten

dit forum is wel een plek om over iets als dit te praten, kan je het toch nog een beetje delen

 

[Tranquiliser]

Ik leef met je mee, vind het heel jammer voor je. Maar kan je proberen buiten de sociale media contact te zoeken met iemand in levende lijve om mee te praten ,het kan ook een vreemde zijn, het kan je enorm helpen, een begrijpend oor kan veel goed doen, Sociale media zijn nou niet het meest geschikte middel om verdriet te delen. En verdriet zomaar wegschuiven is niet de ideale oplossing.

 

[ramwout]

Ik vermoed dat sommige vrienden het wel wisten. Op haar social media waren er ook wel aanwijzingen, maar dan nog is er een verschil met wat speelse verwijzingen naar het beroep en de werkelijke uitoefening ervan. Maar dat is niet meteen de invalshoek waarmee ik die mensen heb benaderd. Eerder als "een vriend" uit de stad. Ik wil inderdaad geen extra leed berokkenen. Ik heb geprobeerd een paar naaste vrienden van haar eigen generatie te contacteren. Waarvan er één tegemoetkomend reageerde.

 

[Roba]

ok, ok, dat klinkt nog wel als een veilige methode, fijn dat eentje tof reageerde

 

[Paul1968]

Dit is een moeilijk bericht voor me om te plaatsen, en ik zoek eigenlijk ook geen oplossing via deze weg maar moet het kwijt. Deze rubriek is niet helemaal de juiste aangezien verliefdheid niet in het spel was. Maar wel een soort vriendschap waarin we elkaars liefdesleven wel eens bespraken. Ik zag haar ook 'gewoon' aangezien we in dezelfde stad woonden.

Ze was geen volledig professionele dvp, maar deed dat met tussenpozen naast haar gewone leven.

Ik kende haar sinds 2019 en zag haar af en toe als dvp, maar vaker gewoon voor een praatje.

Een week voor kerst zag ik haar voor het laatst, en begin januari vernam ik, via berichten op haar social media, dat ze plots is overleden. Ze was nauwelijks 26.

Omdat niemand weet dat ik die dame kende vinden vrienden en collega's het vreemd dat ik plots zo afwezig en somber ben. Heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Heb via social media contact gehad met vrienden, waarvan er maar één niet achterdochtig of vijandig reageerde. Die mensen kennen me ook niet, waardoor die reacties begrijpelijk zijn. Maar ik heb beslist die weg van het proberen delen van verdriet niet verder te volgen.

Anderzijds heb ik het er moeilijk mee om zomaar de pagina om te slaan.

Gecondoleerd, en sterkte in deze moeilijke tijd voor je