Voorgeschiedenis wandelaars

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Mooi verhaal, en zette me weer aan het denken over dat van mij. Achteraf zeer frustrerend voor mij was dat die meiden wel interesse in mij hadden, volgens mij waren andere jongens er zelfs jaloers op, maar dat ik er niets mee deed uit angst, verlegenheid en onzekerheid. Dit speelt mij vooral nu op latere leeftijd parten, omdat ik nu niet meer zo verlegen ben maar ook niet meer zo aantrekkelijk. Ik zou er alles voor over hebben om die jaren nog eens over te doen.
 
Apart account aangemaakt want door dit verhaal + mijn nickname + andere berichten verraad ik mijn identiteit volledig.;) Als je door dit verhaal mij alsnog herkent, hoi! 👋we hebben dezelfde hobby dus. :ROFLMAO:

Ik ben altijd al behoorlijk introvert geweest, tegen autistisch aan (nooit naar laten kijken trouwens) en heb best wel moeite met contact maken met mensen. Op lagere school nooit echt problemen gehad, kleine klas en kleine school en iedereen kent elkaar vanaf jonge leeftijd. Middelbare school was voor mij wat moeilijker, grotere school veel meer mensen. Hier wel een paar nieuwe vrienden gemaakt, maar contact met meisjes had ik eigenlijk niet.

Hier begon natuurlijk ook de leeftijd dat je zaterdagavond op stap ging, en ik ging af en toe mee maar als ik in een grote groep mensen ben dan lukt het me eigenlijk nooit om met iemand te gaan praten, zeker niet met meisjes. Bier zuipen kan ik wel, en na een half krat kan ik ook slap ouwehoeren.

Na middelbare school ging een technische opleiding doen (0 vrouwen hier) en de maatjes waarmee ik eerder wel mee ging stappen was ik min of meer kwijt omdat ik eigenlijk weinig lol had aan de feesten en partijen. Naast school veel aan het werk. Dus ik heb mezelf hiermee in een 100% mannenwereld geplaatst, en sociaal leven volledig aan de kant geschoven.

Vanaf mijn 20ste aan het werk gegaan, 6 dagen per week en lange dagen. Wel een paar nieuwe vrienden gemaakt weer, en hiermee af en toe wel eens mee op stap in het weekend. Hier wel veel lol gehad, maar contact met de vrouwen nog steeds moeizaam. Er kwam vanaf mijn 20ste ook een nieuwe uitdaging bij om mijn zelfvertrouwen nog verder de grond in te trappen: Exceem, altijd al een beetje last van gehad, maar nu op een niveau dat ik alleen met lange broek en lange mouwen de deur uit ging, want het was echt geen gezicht en mijn hele lijf zat er onder. Dus voor iemand uit de kleren gaan was nu ook voor mij geen optie.

Pas tegen mijn 30ste kwam er voor mij een nieuw medicijn wat mij voor het grootste deel heeft verlost van mijn jeuk en narigheid en de korte broek kon weer aan. En ook de angst om uit de kleren te moeten was er niet meer. Maar nog steeds moeite met contact met mensen. Praktische zaken red ik mij prima mee, maar zodra het persoonlijk wordt sla ik volledig dicht. Dus 30 en een behoorlijke achterstand op relatiegebied, maar door altijd druk te zijn geweest heb ik het nooit heel erg gevonden om alleen te zijn.

Toch kreeg ik steeds meer de behoefte aan wat lichamelijk contact en na lang twijfelen ben ik naar een erotische massage salon gegaan. Dit leek mij het best om mee te beginnen, je gaat gewoon liggen en laat het gewoon over je heen komen. Ik vond dit heerlijk om mee te maken en heb dit 3 keer gedaan voordat ik de volgende stap ging maken.

Eerste keer naar een privehuis, na heel lang twijfelen bellen voor een afspraak, met de telefoon in mijn heftig trillende en zwetende hand, want ik was vreselijk zenuwachtig. "Met welke dame wil je afspreken?" wordt er gevraagd. Ik had wel op de site gekeken, maar geen keuze kunnen maken. Maar de gastvrouw gaf aan dat er genoeg dames aanwezig waren op geplande tijdstip, en kon daar wel een keuze maken.

Ik word binnengelaten door de enthousiaste gastvrouw en geeft aan dat ze de dames er bij zal halen.

Ik sta in de bar ruimte te trillen als een gek, en vervolgens komen er een stuk of 8 dames in een halve cirkel om mij heen staan. Ik word hier nog veel nerveuzer van, en een aantal van de dames beginnen te giechelen en ik besef dat ik snel moet kiezen om uit dit ongemakkelijke moment te ontsnappen. Ik kies daarom voor de dame die rustig was gaan zitten, en niet een van de giechelende dames waar ik zo nerveus van werd.
Ook op de kamer nam de dame rustig de tijd, maar nog steeds ging het bij mij wat ongemakkelijk. Maar mijn eerste echte wandeling was een feit, en een nieuwe hobby was geboren.

Dit prive huis een aantal keren bezocht, en op een gegeven moment de website kinky ontdekt en sindsdien wandel ik regelmatig.

Het is voor mij niet meer ongemakkelijk om een afspraak te maken met een dame, loop gewoon naar binnen en geniet van het samenzijn met de dames.

Er is één dame die ik regelmatig bezoek, hiermee kan ik ook lekker knuffelen en praten. Ik heb door deze dame meer zelfvertrouwen gekregen in het samenzijn met een vrouw en ben haar daar erg dankbaar voor.

Sinds kort aan de gang met tinder, maar dat wil nog steeds voor geen meter. Ik zit uren te broeden op een goeie opmerking of vraag, en krijg dan of geen antwoord of een flut antwoord.

Ik heb normaal nooit zoveel tekst, maar vond het wel fijn om dit ergens kwijt te kunnen.
Tinder is inderdaad een drama, maar goed , bij andere apps hoef je daarvoor ook niet te zijn, daar is ook, in mijn ervaring, de scorekans nog lager 😕
 
Mooi verhaal, en zette me weer aan het denken over dat van mij. Achteraf zeer frustrerend voor mij was dat die meiden wel interesse in mij hadden, volgens mij waren andere jongens er zelfs jaloers op, maar dat ik er niets mee deed uit angst, verlegenheid en onzekerheid. Dit speelt mij vooral nu op latere leeftijd parten, omdat ik nu niet meer zo verlegen ben maar ook niet meer zo aantrekkelijk. Ik zou er alles voor over hebben om die jaren nog eens over te doen.
Gedane zaken nemen geen keer meer.
Het verleden is wat het is, vroeger was ik ook zeer verlegen en dat was voor mij ook zeer frustrerend , dingen leer je wel met ouder worden, ik ben ook een vrij onzekere persoon, dat ben je of niet.
Ik heb op een bepaald moment de knop omgedraaid en dvp's beginnen bezoeken war ik geen seconde spijt van had, ik zou er achteraf gezien zelfs vroeger mee begonnen zijn.

En geloof mij er zijn vrienden van mij die zelfs gelukkig getrouwd zijn en die zelf zeggen dat ons leven ook voordelen heeft zulle.

Probeer te genieten op wat kan komen, daar kan je wel nog iets aan veranderen, voor het te laat is!
 
Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven, waar ik al heel lang mee samen ben. Ons seksleven was goed tot verschrikkelijk goed, en we zijn altijd open geweest in mogelijkheden die we niet bij elkaar konden vinden. Mijn vrouw had interesse in BDSM, ik absoluut niet, en zij wilde dat ook niet met een partner dus dat kwam mooi uit :). Ik heb "gewoon" liefde teveel en kan van meerdere mensen (ic vrouwen) houden. Ik heb ook al jaren een vriendin, die ik helaas nu nog maar sporadisch zie. Nadat mijn vrouw een aantal jaren geleden ziek werd, was ons seksleven er niet tot nauwelijks nog, maar wel veel intimiteit. Dit in combinatie met dat ik mijn vriendin niet meer zoveel zie heeft er voor gezorgd dat ik af en toe wandel.
 
Eerlijke open verhalen hier.
Ik zal mijn verhaal ook delen...

Ik wandel niet voor mijn plezier, of om zoveel mogelijk vrouwen te neuken.
Eigenlijk zou ik liever niet wandelen....
Waarom doe ik het dan?
Nou, omdat de druk op de ketel soms te hoog is.
En het liefste ontmoet ik daarvoor een vaste dvp.
Die helaas gestopt is met dit werk.
Nu dus zoekend.

Mijn achtergrond : 43 jaar, nog nooit een vaste relatie gehad. Wel groot sociaal netwerk. Ik leg ook makkelijk contact met vrouwen. Alleen....
Het blijft bij vriendschappelijk...

Aan mijn karakter ligt het niet, gelukkig, alleen ben ik simpelweg geen knapperd.
En met karakter alleen kom je er niet in liefdesland.
Jaren en jaren gehoopt, nooit de moed laten zakken.
Maar het werd tijd om de bittere realiteit onder ogen te zien. Ik ben gewoon lelijk.
En nee, ik heb geen negatief zelfbeeld.
Sommige mensen zijn gewoon lelijk en ik ben daar een van. Het is niet anders.

Dat is de eerlijke reden waarom ik wandel....

Het heeft me veel tranen gekost en tot wanhoop gedreven. Zelfs serieus uit het leven willen stappen en ik weet nog steeds niet of ik een liefdeloos leven volhoud.
Ik ben al totaal kapotgemaakt in mijn jeugd. Maar goed, het zij zo.

Net als veel dames hebben ook veel wandelaars eelt op de ziel.

Maar ik ben dankbaar dat de dvp's er zijn.
Op deze manier kan ik toch af en toe van een leuke meid genieten.
Al had ik het liever anders gezien....
 
Eerlijke open verhalen hier.
Ik zal mijn verhaal ook delen...

Ik wandel niet voor mijn plezier, of om zoveel mogelijk vrouwen te neuken.
Eigenlijk zou ik liever niet wandelen....
Waarom doe ik het dan?
Nou, omdat de druk op de ketel soms te hoog is.
En het liefste ontmoet ik daarvoor een vaste dvp.
Die helaas gestopt is met dit werk.
Nu dus zoekend.

Mijn achtergrond : 43 jaar, nog nooit een vaste relatie gehad. Wel groot sociaal netwerk. Ik leg ook makkelijk contact met vrouwen. Alleen....
Het blijft bij vriendschappelijk...

Aan mijn karakter ligt het niet, gelukkig, alleen ben ik simpelweg geen knapperd.
En met karakter alleen kom je er niet in liefdesland.
Jaren en jaren gehoopt, nooit de moed laten zakken.
Maar het werd tijd om de bittere realiteit onder ogen te zien. Ik ben gewoon lelijk.
En nee, ik heb geen negatief zelfbeeld.
Sommige mensen zijn gewoon lelijk en ik ben daar een van. Het is niet anders.

Dat is de eerlijke reden waarom ik wandel....

Het heeft me veel tranen gekost en tot wanhoop gedreven. Zelfs serieus uit het leven willen stappen en ik weet nog steeds niet of ik een liefdeloos leven volhoud.
Ik ben al totaal kapotgemaakt in mijn jeugd. Maar goed, het zij zo.

Net als veel dames hebben ook veel wandelaars eelt op de ziel.

Maar ik ben dankbaar dat de dvp's er zijn.
Op deze manier kan ik toch af en toe van een leuke meid genieten.
Al had ik het liever anders gezien....
Een heftig verhaal @Dr Snuggles , ik hoop voor je, dat je als nog een leuke dame tegen het lijf loopt, zodat je je wandelschoenen niet meer hoeft aan te trekken.
 
Normale jeugd gehad, deftig opgevoed geweest, tijdens schoolgaande jaren serieuze introvert geweest mede omdat ik zeer snel "volwassen" ben geworden. Ik ben doorheen mijn hele leven altijd al dezelfde persoon gebleven met dezelfde waarden, dezelfde dromen, dezelfde mindset. De schoolgaande jaren waren de moeilijkste van mijn leven omdat ik omringd was door "kinderen" en ik geen flauw benul had wat ik met mijn leven ging doen. School voelde echt aan als een gevangenis voor mij maar tegelijkertijd besefte ik ook wel het nut ervan.

In de puberjaren maakte ik algauw de conclusie dat ik niet moest wakker liggen van een vriendinnetje want er was geen enkel meisje in mijn omgeving waar ik van opkeek. En ik had grote dingen aan mijn hoofd >> wat ik ging doen met mijn leven. Lang verhaal kort; doorzettingsvermogen en hard werk produceerden de gewenste resultaten. Ettelijke keren voorgehad op school dat ik twijfels had bij bepaalde beslissingen maar eenmaal in de échte wereld (soms zelfs jaren erna) dan beseffen dat die beslissingen me tot dat punt hebben gebracht.

De "kinderen" rond mij zorgden ervoor dat ik meer neigde naar de leerkrachten die voorraan stonden. Heb echt wel een paar mannelijke en vrouwelijke leerkrachten gehad waar ik écht veel aan heb gehad. Onlangs kwam ik nog mijn wiskundeleerkracht tegen in de winkel en heb hem per sé een hand geven en hem bedankt voor alles wat hij gedaan had. De vrouwelijke rolmodellen zijn ongetwijfeld de reden waarom ik altijd een voorkeur heb gehad voor vrouwen ouder dan mezelf. Vanaf het moment dat ik ben beginnen wandelen ging ik steeds voor vrouwen van +35 jaar.

De rol van dvp's in de maatschappij is een van onmiskenbare waarde. Niet iedereen is gemaakt voor een relatie, niet iedereen is gemaakt om kinderen op de wereld te zetten. Maar initimiteit & erotiek is wel iets wat iedereen nodig heeft. Wij mannen mogen van geluk spreken dat er zoveel dvp's te vinden zijn. Ik vraag me soms af hoe (moeilijk) het is voor alleenstaande vrouwen?

Eigenlijk beschouw ik wandelen als friends with benefits; de lijnen zijn duidelijk uitgetekend en het zal nooit verder gaan dan dat. Het is eenvoudig en snel om af te spreken, keuze genoeg, gaat op termijn véél goedkoper uitkomen dan een serieuze relatie maar vooral >> niemand geraakt emotioneel beschadigd.
 
Eerlijke open verhalen hier.
Ik zal mijn verhaal ook delen...

Ik wandel niet voor mijn plezier, of om zoveel mogelijk vrouwen te neuken.
Eigenlijk zou ik liever niet wandelen....
Waarom doe ik het dan?
Nou, omdat de druk op de ketel soms te hoog is.
En het liefste ontmoet ik daarvoor een vaste dvp.
Die helaas gestopt is met dit werk.
Nu dus zoekend.

Mijn achtergrond : 43 jaar, nog nooit een vaste relatie gehad. Wel groot sociaal netwerk. Ik leg ook makkelijk contact met vrouwen. Alleen....
Het blijft bij vriendschappelijk...

Aan mijn karakter ligt het niet, gelukkig, alleen ben ik simpelweg geen knapperd.
En met karakter alleen kom je er niet in liefdesland.
Jaren en jaren gehoopt, nooit de moed laten zakken.
Maar het werd tijd om de bittere realiteit onder ogen te zien. Ik ben gewoon lelijk.
En nee, ik heb geen negatief zelfbeeld.
Sommige mensen zijn gewoon lelijk en ik ben daar een van. Het is niet anders.

Dat is de eerlijke reden waarom ik wandel....

Het heeft me veel tranen gekost en tot wanhoop gedreven. Zelfs serieus uit het leven willen stappen en ik weet nog steeds niet of ik een liefdeloos leven volhoud.
Ik ben al totaal kapotgemaakt in mijn jeugd. Maar goed, het zij zo.

Net als veel dames hebben ook veel wandelaars eelt op de ziel.

Maar ik ben dankbaar dat de dvp's er zijn.
Op deze manier kan ik toch af en toe van een leuke meid genieten.
Al had ik het liever anders gezien....
Een open en heftig verhaal. Het herinnert me aan de romans van Michel Houellebecq, waarin de mannelijke hoofdpersonen vaak buiten de seksuele ratrace vallen. Omdat ze niet aantrekkelijk genoeg zijn meestal. Houellebecq schept zo een keihard, maar realistisch beeld van onze liberale samenleving. In de avonden en weekenden lijden vele mensen in stilte. Ze zitten alleen in een flatje, hunkerend naar liefde en fysiek contact. Maar ze zijn veroordeeld tot eenzaamheid en bezoek aan dvp's. Simpelweg omdat ze niet mooi genoeg zijn. Ze praten niet over hun leed, want ze willen niet weer dat eeuwige 'op ieder potje past een dekseltje' horen. En iedereen vindt zichzelf ruimdenkend. Oordelen op uiterlijk, dat doen de anderen....
De grootste discriminatie is niet vanwege huidskleur, geaardheid, afkomst of gender. Het is vanwege uiterlijk. Mooie mensen vinden sneller een partner en een baan. Ze krijgen positievere eigenschappen toebedeeld in psychologische testen waarin dit onderzocht wordt. Zelfs in de rechtspraak worden mooie mensen bevoordeeld.
Deze vorm van discriminatie doorkruist alle groepen, ook de groepen die zelf gediscrimineerd (menen te) worden. Zwart of wit, moslim of christen, lhbtq, transgenders, noem alles maar op. Binnen iedere groep bestaat een voorkeur voor mooie boven lelijke mensen. Het is een instinct, ingebakken in het menselijke reptielenbrein. Zoals de pauw met de mooiste veren de vrouwtjes krijgt , net als het hert met het grootste gewei, zo bewegen de mooiste mensen zich het gemakkelijkst in de markt die liefde heet. Het is keihard sociaal darwinisme. En eigenlijk erger ik mij eraan dat je hier al die inclusiviteitsschreeuwers nooit over hoort.
 
Mijn "wandelcarrière" begon een een 17 jaar geleden met een bezoekje aan een Thais salon. Ik was jong getrouwd, eigenlijk met mijn eerste liefje en de sleur begon er goed in te komen.
In mijn tienerjaren was ik meer bezig met auto's en motoren dan met de meisjes, ook al omdat ik iets te verlegen was en mijn directe vrienden er voor mijn neus steeds gingen mee lopen. En dan terug beginnen uitgaan en direct verkocht...
Dus na zoveel jaar huwelijk liep ik steeds met een gemis rond dat ik niet genoeg meisjes had "getest" in de jonge jaren en fantaseerde ik over hoe het wel zou zijn met dit of dat type, nationaliteit,...
Na die eerste keer had ik de smaak te pakken en zeker van de exotische schoonheden. Welke nationaliteiten ik niet heb ontmoet ik kan het niet meer bijhouden.
Van dan af was het zien dat ik genoeg bijeen spaarde om de hobby te bekostigen wat me gezien mijn professionele activiteiten aardig lukte.
Daarna begon ik ook met niet professionele dames af te spreken, samen naar de privé sauna bijvoorbeeld, en kon ik zo ook mijn verleidingstechnieken bijschaven. Mooie tijden, en spannend, het gevoel van betrapt te kunnen worden, van het te doen met getrouwde dames,...
Eigenlijk is gewoon ergens binnenstappen, kleren uit en hop eraan beginnen nooit zo mijn ding geweest. Ik ben één keer in Antwerpen naar de ramen geweest: ik had er wel een knappe uitgekozen maar wat een bitch. Niks mocht, een tik op mijn hand, een boze blik, een "eitje' wekker tik tik tik die me stress gaf, kortom het lukte niet en met een klotegevoel buiten gestapt. Nooit meer gedaan.
Ik hou dan ook niet van one way verkeer, ik moet het gevoel hebben dat ik iets kan teruggeven, ook al is het soms (dikwijls) een fake gevoel, het hoort erbij voor mij.
Daarom ook dat ik me de laatste jaren focus op massages met wat meer. En het spel van wat gaat er gebeuren, hoe ver zullen we gaan,...
En al zovele keren gezegd ik stop ermee maar haha dat lukt me echt niet. Deze week zelfs al twee keer en we zijn pas dinsdag :)
Mijn eerste huwelijk was een paar jaar na die eerste uitstap ook afgelopen, daarna wat op de sukkel met enkele langere relaties en nu toch al weer 8 jaar samen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus blijf ik maar de "wandelsport" beoefenen ;-)
 
Een open en heftig verhaal. Het herinnert me aan de romans van Michel Houellebecq, waarin de mannelijke hoofdpersonen vaak buiten de seksuele ratrace vallen. Omdat ze niet aantrekkelijk genoeg zijn meestal. Houellebecq schept zo een keihard, maar realistisch beeld van onze liberale samenleving. In de avonden en weekenden lijden vele mensen in stilte. Ze zitten alleen in een flatje, hunkerend naar liefde en fysiek contact. Maar ze zijn veroordeeld tot eenzaamheid en bezoek aan dvp's. Simpelweg omdat ze niet mooi genoeg zijn. Ze praten niet over hun leed, want ze willen niet weer dat eeuwige 'op ieder potje past een dekseltje' horen. En iedereen vindt zichzelf ruimdenkend. Oordelen op uiterlijk, dat doen de anderen....
De grootste discriminatie is niet vanwege huidskleur, geaardheid, afkomst of gender. Het is vanwege uiterlijk. Mooie mensen vinden sneller een partner en een baan. Ze krijgen positievere eigenschappen toebedeeld in psychologische testen waarin dit onderzocht wordt. Zelfs in de rechtspraak worden mooie mensen bevoordeeld.
Deze vorm van discriminatie doorkruist alle groepen, ook de groepen die zelf gediscrimineerd (menen te) worden. Zwart of wit, moslim of christen, lhbtq, transgenders, noem alles maar op. Binnen iedere groep bestaat een voorkeur voor mooie boven lelijke mensen. Het is een instinct, ingebakken in het menselijke reptielenbrein. Zoals de pauw met de mooiste veren de vrouwtjes krijgt , net als het hert met het grootste gewei, zo bewegen de mooiste mensen zich het gemakkelijkst in de markt die liefde heet. Het is keihard sociaal darwinisme. En eigenlijk erger ik mij eraan dat je hier al die inclusiviteitsschreeuwers nooit over hoort.
Dat heb je goed en waar omschreven 👍🙂
 
Ik ben zelf inmiddels 49 jaar en nog nooit een relatie gehad. Gelukkig niet "never been kissed", maar dat had niet veel gescheeld.
Vroeger veel gepest vanwege een beperking en helaas ook niet geboren met een vlotte babbel en een knappe kop. Helaas maak ik moeilijk contact met dames en beland ik vaak weer snel in de friendzone. of het gesprek eindig uberhaupt ineens abrupt. Apps zoals Tinder, Lexa e.d. is allemaal niet aan mij besteed daardoor.

Net voor mijn 30e jaar was ik er klaar mee en heb ik een dame bezocht in een sexclub in de buurt. Dat was mijn eerste ervaring op wandelgebied tegen wil en dank. Het was een lichte teleurstelling, maar blijkbaar smaakte het toch naar meer waardoor ik na 20 jaar nog steeds aan de wandel ben.

Enerzijds baal ik soms wel dat ik geen relaties heb en je merkt ook dat vrouwen terugdeinzen als ze horen dat je weinig tot geen ervaring hebt. Dat ervaar ik wel als erg lastig.
Soms mis ik wel iemand om dingen mee te delen en leuke dingen mee te ondernemen, maar anderzijds vraag ik me wel eens af of ik nog wel met iemand kan samenleven. Een LAT relatie lijkt me best wel wat.

Als ik soms vrienden hoor over hun relatie en hoe dat naar verloop van tijd gaat, dan ben ik soms ook wel blij met mijn vrijheid. Inmiddels wel veel meer dames tussen de lakens gehad, maar het gemis aan liefde blijft wel.
 
Ik ben zelf inmiddels 49 jaar en nog nooit een relatie gehad. Gelukkig niet "never been kissed", maar dat had niet veel gescheeld.
Vroeger veel gepest vanwege een beperking en helaas ook niet geboren met een vlotte babbel en een knappe kop. Helaas maak ik moeilijk contact met dames en beland ik vaak weer snel in de friendzone. of het gesprek eindig uberhaupt ineens abrupt. Apps zoals Tinder, Lexa e.d. is allemaal niet aan mij besteed daardoor.

Net voor mijn 30e jaar was ik er klaar mee en heb ik een dame bezocht in een sexclub in de buurt. Dat was mijn eerste ervaring op wandelgebied tegen wil en dank. Het was een lichte teleurstelling, maar blijkbaar smaakte het toch naar meer waardoor ik na 20 jaar nog steeds aan de wandel ben.

Enerzijds baal ik soms wel dat ik geen relaties heb en je merkt ook dat vrouwen terugdeinzen als ze horen dat je weinig tot geen ervaring hebt. Dat ervaar ik wel als erg lastig.
Soms mis ik wel iemand om dingen mee te delen en leuke dingen mee te ondernemen, maar anderzijds vraag ik me wel eens af of ik nog wel met iemand kan samenleven. Een LAT relatie lijkt me best wel wat.

Als ik soms vrienden hoor over hun relatie en hoe dat naar verloop van tijd gaat, dan ben ik soms ook wel blij met mijn vrijheid. Inmiddels wel veel meer dames tussen de lakens gehad, maar het gemis aan liefde blijft wel.
Precies Spiderman.

En dat gemis aan liefde is een zwaar kruis om te dragen.
Sterkte 💪
 
Ik ben nieuw hier. Ooit begin jaren 90 begonnen na einde relatie en via Oudkerk op hookers terrecht gekomen. Daar heette ik Loperenbinnen. Van alles gedaan. Hoogtijdagen van de wallen. Uiteindelijk in 2015 naar Engeland verhuist vanwege werk. Daar nooit naar een dvp gegaan, Engelse vrouwen zijn makkelijk met drank op. Uiteindelijk hier weer terug net voor Corona. Toen een paar keer op de wallen en geleenstraat geweest maar dat was op een hand te tellen. Hookers nog zijdelings bezocht tot het wegging, was geen lid meer. Van die corona werd ik wel wat depri en ook geen zin om meer dvp's te bezoeken. Wel wat losse scharrels maar dat is gedoe. Ik ging voornamelijk naar dvp's vanwege de extra's die ik in een relatie niet had. Het uitdagende, grensverleggend en makkelijk. Had ergens gelezen dat die Barbie van tv als dvp begonnen was en besproken door een klant en zo kwam ik hier terrecht. Forum wat doorgelezen en toen weer tijd niet en laatst weer wel. Besloten om lid te worden. Lees hier veel over dvp's die me wel wat lijken en eigenlijk niet meer dan eerlijk dat ik mijn ervaringen als ik weer ga ook moet delen. Moet wel zeggen dat als je een tijd niet geweest bent de drempel wel steeds hoger wordt. Aantal dames die ik op de wallen bezocht zijn er ook niet meer. Die waren wel vertrouwd. Ben in de zomer een keer overdag geweest, zag het er wel depri uit en in de avond was het heel druk. Nergens naar binnen geweest. Woon wel in Amsterdam tegenwoordig en geen wereldreis. Het trekt wel weer.
 
Een kleine 10 jaar geleden. Ik was toen al achter in de twintig en nog maagd en dat was ik goed zat. Dus op een dag de stoute schoenen aangetrokken en voor het eerst met knikkende knieën een privéhuis binnengestapt. Zenuwen gierden door m'n lijf, maar ik trof gelukkig een onwijs lief meisje. Een bloedmooie donkere schone ook nog. Dat had ik me van tevoren niet kunnen voorstellen. Sindsdien wandel ik regelmatig.
 
Ik ben in de jaren 80 begonnen toen ik in militaire dienst zat, ben er tot op de dag van vandaag lekker mee doorgegaan ondanks een goed (tweede) huwelijk met een boel sex. Even net dat extra met een nieuwe onbekende vrouw en iets doen dat eigenlijk niet mag geeft net dat beetje extra spanning en voldoening.
 
Ik ben er nooit in geslaagd een relatie aan te gaan of een vrouw zo ver te krijgen dat ze haar benen voor mij wou spreiden. Al meer dan twintig jaar stelde iedereen me voor dan maar te gaan betalen voor mijn behoeftes. Maar dat zag ik niet zitten, vond het nogal duur, en ook drempelvrees, de slechte naam, associatie met criminaliteit en zo, hielden me tegen.

Ik kom al sinds mijn 14de veel in Gent. Op een avond in december 2021, moest ik aan de Zuid bus 5 hebben. Maar het was nog een kwartier wachten op de bus, daarom besloot ik wat te wandelen in de omgeving van de bushalte.

Toen ontdekte ik wat ik al die jaren niet geweten heb over de omgeving van Gent-Zuid.

Ben er sindsdien af en toe gaan rondlopen, maar durfde niet binnen te gaan. Uiteindelijk heb ik dan toch de moed verzameld, en op 31 augustus ben ik voor de eerste keer zo'n raam binnengestapt.
 
Ik ben er nooit in geslaagd een relatie aan te gaan of een vrouw zo ver te krijgen dat ze haar benen voor mij wou spreiden. Al meer dan twintig jaar stelde iedereen me voor dan maar te gaan betalen voor mijn behoeftes. Maar dat zag ik niet zitten, vond het nogal duur, en ook drempelvrees, de slechte naam, associatie met criminaliteit en zo, hielden me tegen.

Ik kom al sinds mijn 14de veel in Gent. Op een avond in december 2021, moest ik aan de Zuid bus 5 hebben. Maar het was nog een kwartier wachten op de bus, daarom besloot ik wat te wandelen in de omgeving van de bushalte.

Toen ontdekte ik wat ik al die jaren niet geweten heb over de omgeving van Gent-Zuid.

Ben er sindsdien af en toe gaan rondlopen, maar durfde niet binnen te gaan. Uiteindelijk heb ik dan toch de moed verzameld, en op 31 augustus ben ik voor de eerste keer zo'n raam binnengestapt.
Én, hoe heb je het ervaren?
We horen graag je verhalen.
 
Na een paar relaties en een huwelijk wat op stront heeft uit gedraait, kies ik doelbewust voor betaalde seks!
In verhouding ben ik goedkoper uit en ik heb geen gezeik aan me kop.
Geen schoonfamilie , vrienden of kennissen van haar meer, geen bezoekjes🥳

Ik heb wel een soort seksrelatie met een dvp.
Maar om niet van de topic af te wijken dat even ter zijde.

Nee een serieuse relatie is duur, en ergernis.
Ik heb elke keer het paard van troje aan de haak geslagen😔

In begin is alles leuk en dan komt het gezeik... bijv dan is ze boos en stil , en dan moet ik raden wat er aan de hand is 🤷🏽‍♂️ man man man nee voor mij geen serieuze relatie meer 🖕
 
Aan de topicstarter, je zegt dat je nu veel losser bent en je die jaren zou willen overdoen om dan wel met ze relatie te zijn aangegaan, die meisjes waarover je sprak van heel vroeger. Als je dan nu 50+ eindelijk bent opengebloeid, zoek gewoon een vrouw van rond jou leeftijd en begin een nieuw romantisch verhaal in je leven. Je zegt dat jezelf los bent gekomen door het internet. Dus gewoon via internet een meid zoeken van in de 40 jaar of rond jou leeftijd waarmee het klikt. Ook volledig via internet kan met enkele muisklikken in contact komen met vrouwen wereldwijd. Gewoon op Google wat zoeken. Het internet staat vol met datingsites.
 
Na een paar relaties en een huwelijk wat op stront heeft uit gedraait, kies ik doelbewust voor betaalde seks!
In verhouding ben ik goedkoper uit en ik heb geen gezeik aan me kop.
Geen schoonfamilie , vrienden of kennissen van haar meer, geen bezoekjes🥳

Ik heb wel een soort seksrelatie met een dvp.
Maar om niet van de topic af te wijken dat even ter zijde.

Nee een serieuse relatie is duur, en ergernis.
Ik heb elke keer het paard van troje aan de haak geslagen😔

In begin is alles leuk en dan komt het gezeik... bijv dan is ze boos en stil , en dan moet ik raden wat er aan de hand is 🤷🏽‍♂️ man man man nee voor mij geen serieuze relatie meer 🖕

Leuke reactie, en last but not least, geen gesnurk meer naast je van die vaste relatie in bed. Lekker het hele bed voor jou alleen, of met een meid die je zelf kiest zonder vaste relatie.
 
Aan de topicstarter, je zegt dat je nu veel losser bent en je die jaren zou willen overdoen om dan wel met ze relatie te zijn aangegaan, die meisjes waarover je sprak van heel vroeger. Als je dan nu 50+ eindelijk bent opengebloeid, zoek gewoon een vrouw van rond jou leeftijd en begin een nieuw romantisch verhaal in je leven. Je zegt dat jezelf los bent gekomen door het internet. Dus gewoon via internet een meid zoeken van in de 40 jaar of rond jou leeftijd waarmee het klikt. Ook volledig via internet kan met enkele muisklikken in contact komen met vrouwen wereldwijd. Gewoon op Google wat zoeken. Het internet staat vol met datingsites.
Ik zie jouw punt, maar in vrouwen van mijn leeftijd ben ik sexueel niet geinteresseerd. En jongere vrouwen moeten mij (terecht) niet om dezelfde reden. Ik heb het in mijn jongere jaren, toen ik nog aantrekkelijk was (al zeg ik het zelf) verpest. Mijn vermoeden is dat oudere stellen bij elkaar blijven uit liefde, maar dat moet mijns inziens wel opgebouwd worden in jaren van ook sexuele aantrekkingskracht. En die periode heb ik met die vrouwen niet gehad.
 
Mijn vermoeden is dat oudere stellen bij elkaar blijven uit liefde, maar dat moet mijns inziens wel opgebouwd worden in jaren van ook sexuele aantrekkingskracht.
Sommige mensen hebben de juiste getroffen en dan is de kans groter dat je (heel) lang bij elkaar blijft. Wie weet hoeveel er niet de stekker uit durven trekken omdat ze bang zijn om alleen te zijn...
 
Sommige mensen hebben de juiste getroffen en dan is de kans groter dat je (heel) lang bij elkaar blijft. Wie weet hoeveel er niet de stekker uit durven trekken omdat ze bang zijn om alleen te zijn...
er zijn echt wel stellen die elkaar gevonden hebben..
maar dat is meestal op een andere manier dan dat swipen van tegenwoordig
zoals ik wel eens heb meegekregen van mijn ouwelui waren die echt knettergek op elkaar toen ze 15 en 16 waren..
ik heb die denk ik ooit een handvol keer ruzie zien hebben..
ergens hoop ik dat ze allebei tegelijkertijd de pijp uitgaan..
want als er 1 achterblijft zonder de ander...nou dat word nog een feestje dan..cry me a river maar dat letterlijk..
maar ja toen die tiener waren was de wereld anders..
langzamer..verdraagzamer..
mijn vader zat nog op de LTS ,moeders op de huishoudschool..
allemaal heel eenvoudig en simpel..
de gekken zaten in het gekkenhuis..(niet gewapend in een winkelcentrum)werken deed men hard en werd beloond..de buren hadden een Opel Kadett ,jullie een Kever..vakantie was een week Duitsland of misschien Spanje of Italië..
de huur was te betalen..boodschappen ook..
iedereen in de buurt kende elkaar..
en ging men scheiden dan stelde dat niet zoveel voor..
tegenwoordig blijft men bij elkaar omdat men alleen NOOIT dezelfde levensstandaard kan houden
in je eentje een huis kopen kun je vergeten of je moet 2x modaal hebben..huren lukt enkel als je 30 jaar ingeschreven staat en verder geen eisen stelt..of particulier huren voor 1500 p/m
gas licht water etcetera en dan nog een (private lease)auto ..
ga er maar aan staan..
bovendien zijn er teveel 'prinsen en prinsessen'..die niet zo maar op een flatje kruipen nadat ze gescheiden zijn..'dat trekken ze niet'
dus blijven ze bij elkaar..
is eigenlijk ook niet gezond ,20ers met een huis van 5 ton ,2 nieuwe auto's op de oprit ,3x per jaar op vakantie..voor hun 30e 2 kinderen..noem maar op..
dat is dikwijls vragen om ellende..heb dat al zooo dikwijls gezien..
het kan niet op..en dan uiteindelijk zijn ze half de 30 en denken ze 'is dit het nou?..wat doe ik hier eigenlijk met hem/haar'..'wie is dat eigenlijk?'..
dan moeten ze elkaar nog leren kennen..en komen ze erachter dat iemand leuk vinden omdat hij in jouw wereld past (means to an end)anders is dan wanneer je er echt gek op bent ..noem het verliefd..
 
er zijn echt wel stellen die elkaar gevonden hebben..
maar dat is meestal op een andere manier dan dat swipen van tegenwoordig
zoals ik wel eens heb meegekregen van mijn ouwelui waren die echt knettergek op elkaar toen ze 15 en 16 waren..
ik heb die denk ik ooit een handvol keer ruzie zien hebben..
ergens hoop ik dat ze allebei tegelijkertijd de pijp uitgaan..
want als er 1 achterblijft zonder de ander...nou dat word nog een feestje dan..cry me a river maar dat letterlijk..

Mijn ouders gingen in 1999 uit elkaar. Enkele maanden later leerde mijn moeder een Nederlandse man (mijn ouders zijn allebei Vlamingen) kennen via een soort praatgroep op het destijds zeer primitieve internet. Ze zijn ongetwijfeld een van de eerste koppels die elkaar via het internet gevonden hebben.

In 2002 zijn ze gaan samenwonen. Ze hebben 24 jaar zo goed als geen enkele keer ruzie gehad. Ik ben eigenlijk jaloers op mijn moeder en die Amsterdammer, dat zij alletwee iemand gevonden hebben waarmee het perfect klikt, ze nooit problemen met elkaar hebben. 😣
 
Mijn ouders gingen in 1999 uit elkaar. Enkele maanden later leerde mijn moeder een Nederlandse man (mijn ouders zijn allebei Vlamingen) kennen via een soort praatgroep op het destijds zeer primitieve internet. Ze zijn ongetwijfeld een van de eerste koppels die elkaar via het internet gevonden hebben.

In 2002 zijn ze gaan samenwonen. Ze hebben 24 jaar zo goed als geen enkele keer ruzie gehad. Ik ben eigenlijk jaloers op mijn moeder en die Amsterdammer, dat zij alletwee iemand gevonden hebben waarmee het perfect klikt, ze nooit problemen met elkaar hebben. 😣
Is mooi hoor als dit je overkomt. Ik heb het een tijdje met iemand gehad. Een aantal jaren. We hebben geen relatie meer, zijn nog steeds vrienden.

Wel heel bijzonder hoe we zijn. Zo iemand kom je 1 of hoog uit 2x in je leven tegen en dan ook nog dat het van 2 kanten klikt. Ik vond op het 1e oog genoeg andere vrouwen ook leuk. Maar dan was het nooit van 2 kanten.
 
Ik zie jouw punt, maar in vrouwen van mijn leeftijd ben ik sexueel niet geinteresseerd. En jongere vrouwen moeten mij (terecht) niet om dezelfde reden. Ik heb het in mijn jongere jaren, toen ik nog aantrekkelijk was (al zeg ik het zelf) verpest. Mijn vermoeden is dat oudere stellen bij elkaar blijven uit liefde, maar dat moet mijns inziens wel opgebouwd worden in jaren van ook sexuele aantrekkingskracht. En die periode heb ik met die vrouwen niet gehad.

En toch is het niet zo. Hoe veel koppels zijn er niet die op late leeftijd uit elkaar gaan en vele van hen vinden opnieuw een andere liefde. Daarmee hebben ze niets opgebouwd van toen ze nog jong waren zoals jij zegt. Echt niet.

Je moet zelf de keuze maken in je leven:
1) nog pak weg 30 jaar in het verleden blijven leven zoals je nu doet, en de mooie jaren die nog komen ook allemaal verprutsen

2) werk aan jezelf, sluit het verleden af, je kan dat niet meer veranderen. Er zal vast en zeker wel iemand zijn waar je toch nog een klik mee kan hebben. De optie nieuwe relatie en bijvoorbeeld 1 keer per maand nog een jonge dvp scoren kan ook.

3) ben je echt zo ver gevorderd dat je echt geen andere relatie meer wilt, lees dan eens de topic over sex dolls. Wie weet is het iets voor jou. Dan slaapt er nog iemand naast jou. Beter dan helemaal 30 jaar alleen te slapen.
 
Oud onderwerp: Hoi . Er is al meer dan 120 dagen geen bericht meer geplaatst in dit onderwerp.
Weet je zeker dat je reactie nog wel relevant is?
Terug
Bovenaan Onderaan