Alle voors en tegens samenvattend kom ik op het volgende:
Er zit een mega groot gat tussen de wandelaars hier.
En het sleutelwoord is respect.
Ik respecteer dames of jonge vrouwen die dit doen, ik zie ze niet als slachtoffer van een slechte opvoeding of gekrenkte ziel of wat dan ook. Ik zie ze ook niet als sluwe vossen die op nare wijze zielige mannen geld uit de zak kloppen (letterlijk en figuurlijk dus
).
Sommige vrouwen hebben wel een vader moeten missen bij de opvoeding, dat kan een rol spelen. Ik bezoek geen vrouwen die slachtoffer zijn van pooiers of wat dan ook. Ze bestaan, heel triest, natuurlijk wel maar ik zoek ze niet op.
Omgekeerd: ik heb respect voor de dames, en sommigen zijn echt dol op seks, en genieten ervan. Ik voel me nooit schuldig, zij geld, ik lol, beiden lol, nog leuker.
En dat merk ik ook in de reacties. Als ik met een studente in bed lig die me vervolgens uitgebreid bedankt, dan is dat alleen maar leuk.
Ben ik blind voor mezelf? Nee.
Toen ik nog getrouwd was was dit dvp bezoek een welkome afwisseling in een huwelijk waar de seks getransformeerd was tot een dorre woestijn van totale leegte. Voelde me altijd wel stiekem en schuldig.
Nu ik weer vrijgezel ben is dat schuldgevoel weg.
Maar ik denk ook: is dit een manier om lang mee door te gaan? Het antwoord is nee.
Ik verlang in the end wel weer naar die ene ware. Dat wordt dan wel de zoveelste 'ware', maar goed…
En omdat ik weet dat dat gaat lukken (mijn vrouw en vriendinnen daarvoor waren leuk en mooi en zaten achter mij aan ipv omgekeerd…. En werden na jaren helaas seksloos, maar ala).
Dus die relatie, die komt wel weer. Nu alsjeblieft even niet. Vind dit voor nu veel te fijn zo. Wel de lusten, niet de lasten.
Maar als je afhankelijk bent van betaalde seks omdat je kans op een relatie als 0 inschat, wordt het anders.
Ik denk wel dat de mannen hier die hun kans op een relatie als 0 inschatten gelijk kunnen hebben.
Maar ik denk dat dat meer te maken heeft met hun kijk op vrouwen of de mensheid als geheel.
Als ze allemaal vies zijn, en je walgt van hun gedrag, en alle vrouwen zijn onbetrouwbaar etc. etc. … dan is je vrouwbeeld of mensbeeld zo verwrongen, dat je leven 1 grote opeenstapeling van teleurstellingen is.
Dan ben je meer slachtoffer van jezelf dan van die dames, of vrouwen in het algemeen.
De gedachte dat anderen jou ongelukkig maken is ook een soort selffulfilling prophecy.
Je kunt eeuwig slachtoffer blijven, en door altijd naar anderen te wijzen, los je per definitie nooit iets op, er verbetert niks. Wat dan altijd weer door anderen komt.
Ik heb genoeg van dit soort situaties in mijn privé en werkomgeving gezien.
Vooruitgang of groei zit in jezelf, niet in anderen.
Naast dat ik het schokkend vind om te lezen hoe er soms over dames wordt geschreven, vind ik het ook triest om te lezen.
Elke dag een stap zetten, hoe klein ook, helpt je meer dan blijven zwelgen in je verdriet of frustratie.
En ik snap nu iets beter waar de veroordelingen en verwijten vandaan komen van sommigen hier, als iemand zegt dat ie het heel leuk heeft gehad bij een dvp en dat er een goeie klik was.
Het zijn twee werelden, die elkaar helaas nooit zullen begrijpen.
Just my 2cents.
