Advies gevraagd rondom " wandel carriere "

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren

NetNavi

Newbie
Supporter
20
23/04/23
21
Hallo leden van GirlsReview,

Na een poos wikken en wegen besloten een account hier aan te maken en mijn verhaal te doen.
Het is als volgt:

Toen ik een jaar of 19 was ben ik voor het eerst naar een privéhuis geweest en daar mijn eerste stapjes gezet in het domein van betaalde seks.
Nu was dat een plezierige ervaring, echter heb ik nog nooit iets gehad wat je kan benoemen als een relatie.
Dus buiten mijn avonturen met de dames van de nacht heb ik geen ervaring op dat gebied.
En dat is het geen waar de schoen begint te wringen.
Ik ben ondertussen op een leeftijd (28) dat ik open sta voor een relatie en daar volledig voor wil gaan.
Echter zijn mijn pogingen hier bij niet bepaald succesvol, van reguliere dating sites/apps blind dates, speed dates tot aan een inschrijving bij een relatiebemiddelingsbureau het mag tot nu toe allemaal niet baten.
Dat is redelijk frustrerend...

Nu ben ik opgegroeid in een christelijk/protestante omgeving en is seks voor het huwelijk nog steeds iets waar ik mijn ouders geen plezier mee doe.
Ik woon niet op mijzelf maar nog bij mijn ouders, dit is ook iets wat niet op korte termijn zal gaan veranderen.
Hierdoor is het zo dat ik een soort van verantwoording af dien te leggen als ik ergens buitenhuis naar toe ga.
Aangezien ik wel een zorgenkind ben geweest begrijp ik dit, maar soms is het wel lastig.
Nu is het zo dat ik gelukkig niet heel veel kosten heb zodat ik deze hobby wel kan financieren, alleen zijn de momenten schaars of veel achter elkaar.
En daar wordt ik niet gelukkiger van. Het kan zo zijn dat ik 2-3 maand niks er aan uit geef en dan in 3 dagen een astronomisch bedrag.
Het liefste zou ik mijzelf zien in een relatie waarbij het wandelen niet meer nodig is.
Maar aangezien ik niet van steen ben wil ik tot die tijd af en toe wel gebruik maken van de dames van plezier.


Hopelijk is voor jullie het niet een te warrig verhaal.
Wat is verstandig en hoe zouden jullie in mijn geval verder handelen.
Alvast bedankt voor het lezen.
 
Speeddating al geprobeerd?
In mijn ogen zijn apps, sites & relatiebureau's allemaal businessmodellen opgezet om het geld te laten vloeien (niet om u aan een relatie te helpen). Speeddating heb jij alles in de hand en daar kan je misschien de kans hebben om een klik te kunnen maken met iemand face-to-face.

In grote lijnen zit in dezelfde lade als jou. Echter héél vroeg had ik al door dat de kans op een match niet snel zou komen (omdat ik precies weet wat de trigger zal zijn). Heb nooit een kinderwens gehad dus mijn aandacht dan maar op andere dingen gezet. En gelukkig goed terecht gekomen waarbij ik financieel het wandelen kan veroorloven.
 
Speeddating al geprobeerd?
In mijn ogen zijn apps, sites & relatiebureau's allemaal businessmodellen opgezet om het geld te laten vloeien (niet om u aan een relatie te helpen). Speeddating heb jij alles in de hand en daar kan je misschien de kans hebben om een klik te kunnen maken met iemand face-to-face.

In grote lijnen zit in dezelfde lade als jou. Echter héél vroeg had ik al door dat de kans op een match niet snel zou komen (omdat ik precies weet wat de trigger zal zijn). Heb nooit een kinderwens gehad dus mijn aandacht dan maar op andere dingen gezet. En gelukkig goed terecht gekomen waarbij ik financieel het wandelen kan veroorloven.
In het verleden speeddating geprobeerd, echter had ik het idee dat ook een beetje een vaag concept is.
Want je moest opgeven aan het einde van de avond met welke matches je in contact wil blijven en dan een paar dagen later krijg je te horen of het wederzijds is. Alleen als het gesprek echt slecht verliep had ik nee aangevinkt, maar meestal had ik 3/4 wel aangevinkt als contact voorzetten.
Heeft niet mogen baten.
Maar blijft wel een kwestie van oefen bij dat soort dingen, al is sociale klungeligheid wel iets wat over mij hangt.

Ik hoop voor u dat met de aandacht op andere zaken focussen het wel een goed gevoel geeft, en niet dat er iets blijft knagen.
 
@NetNavi
Ik weet niet waarom je nog bij je ouders woont op 28 jarige leeftijd, maar dat zou ik zo snel als mogelijk proberen te wijzigen. Maakt het voor een vrouw ook iets aantrekkelijker om een relatie met je aan te gaan. Wie wil er nu op die leeftijd bij haar schoonouders op de bank zitten elke avond? Het zal je een vrijheid geven die je meer op gaat leven.

Verder begrijp ik niet waarom je verantwoording af moet leggen bij je ouders. Je kunt toch ook naar de kroeg gaan, een hobby hebben, iemand bezoeken, overwerken, noem maar op? En in die tijd dan naar de meisjes van plezier gaan.

Als je niet op jezelf kunt gaan wonen en verantwoording af moet leggen thuis, is het een kwestie van plannen. Dat moeten wel meer mannen hier, namelijk die in een relatie zitten. Dan moet je het ook plannen als thuis niets bekend mag worden over de geile avontuurtjes. Het is allemaal te doen. Je hebt als vrijgezel het voordeel dat je financieel geen verantwoording af hoeft te leggen als je geld van je rekening haalt om mee naar de hoertjes te gaan.

Ik lees uit je bericht een soort van frustratie omdat je nog geen relatie hebt. Probeer dat los te laten. Geniet van het leven zoals het is, ook zonder relatie. Het maakt je relaxter en zo direct aantrekkelijker voor een potentiële vriendin.
 
@lovemachine
Bedankt voor de reactie.
Ik kan op een paar punten inhoudelijk wat meer informatie geven, Ik heb helaas last van een bepaalde kwetsbaarheid waardoor ik voor 50% afgekeurd ben voor het werkzame leven. Mijn inkomen is bepaald door de uren die ik werk en ik heb omdat ik niet op mijzelf woon geen aanspraak op subsidies of toeslagen.
Echter door deze kwetsbaarheid is mijn draagkracht/draaglast ook beperkt. Waarbij de meeste mensen het wel kunnen redden met een uur of 6-9 slaap per dag tik gemiddeld tegen de 11-13 aan. (Een vorm van redelijke vermoeidheid.)
In de openingspost schreef ik al dat ik een zorgenkind ben (geweest),daardoor is de band met mijn ouders anders als bij vermoed ik een "normaal" kind.
Hierdoor zou op mijzelf gaan een hele uitdaging zijn zowel financieel als qua energie.

Het klopt overigens dat wat u omschrijft, dat er een vorm van frustratie is over het niet slagen van het vinden van een relatie.

Niet dat ik dit nu als een klaagzang wil neerzetten ben verder best positief ingesteld :)
 
Je mag niet in de val lopen van jezelf te vergelijken met wat de meerderheid doet. Als dat wat de meerderheid doet je streefdoel wordt dan zal je héél snel gefrustreerd geraken. Iedereen moet voor zichzelf bepalen wat hun gelukkig maakt, en voor velen blijkt het een uitdaging te zijn om dit te bepalen zonder rekening te houden met wat anderen ervan vinden.

In de context van een relatie wegen voor mij de voordelen niet op tegen de nadelen. En als je uiteraard geen kinderwens hebt dan valt er al een grote reden weg om een partner te vinden (en wordt de zoektocht bovendien ook nog moeilijker ook). Dan kwam wandelen in beeld en een van de (grote) voordelen van een relatie kan ik toch ervaren. Zij het wel in beperkte mate maar genieten met mate heeft ook zijn voordelen.
Alleenstaand was ooit iets waar de meerderheid op neer keek. Maar in die periode hield ik me gewoon bezig met de opbouw van mijn eigen leven en vandaag sta ik stevig genoeg in mijn schoenen om zelfstandig door het leven te gaan en één van de vruchten die ik daarvan kan plukken is het feit dat ik het wandelen financieel kan dragen.

Jij gaf te kennen dat je soms periodes kent waarbij je niet kan wandelen en dan ineens op korte tijd dan heel veel. Mijn raad zou zijn om eerst een reserve op te bouwen en daarna proberen te spreiden zodat je met een nodige regelmaat kan wandelen. Dat lijkt me toch veel aangenamer en minder frustrerend. Is ook moeilijk in het begin maar eens je die drempel voorbij bent zal dat héél veel deugd doen.

Zoals Lovemachine al aanhaalde; vooral niet te hard proberen - want ongewild gaan die frustraties ervoor zorgen dat vrouwen je gaan willen vermijden. De vonk zal eerder overslaan bij toevalligheden, bij bepaalde situaties waarin men meer te weten komt over hoe je in elkaar zit. De aantrekkelijkheid groeit ook met tijd.
 
@VVD914
Hartelijk dank voor deze uitgebreide reactie.
Het vergelijken met anderen is iets wat onbewust toch wel gebeurd, denk dat het de kunst is dit zo min mogelijk jezelf te laten raken.
Zelf ben ik er nog niet uit of ik een kinderwens heb of niet, dus dat is wel iets om inderdaad rekening mee te houden.
Wat betreft het advies om de wandelsessies meer te spreiden, dat is ook mijn huidige plan.
 
Wat een triest verhaal, maar ik vind het ook niet echt heel vreemd. Als je door een zwakkere gezondheid in de ruimste zin van het woord min of meer afhankelijk bent van je ouders, dan is dat een gegeven. En zoals je zelf aangeeft gaat dat niet snel veranderen. Ik zie 3 mogelijkheden voor je.
1) Ga het gesprek aan met iemand die jij vertrouwt uit jouw omgeving. Pas wel op, pols zijn/haar opvattingen voor je te veel over jezelf prijsgeeft, maar met 28 jaar moeten mensen wel blind zijn de ogen te sluiten voor jouw behoeften. Gebruik deze persoon of wel om echt in gesprek te raken met je ouders, waardoor meer begrip ontstaat, of kijk of deze persoon iemand kent met wie je wellicht kunt daten.
2) Ga het gesprek met je ouders aan, zeker als je geen ander persoon hebt die je hierbij kan helpen. Ouders zien hun kinderen het liefst gelukkig. Je hoeft je nieuwe hobby nog niet uit te leggen maar spreek wel over jouw verlangen. Wie weet helpen ze je. Of wel door tips of wel door contacten.
3) Zoek in ieder geval een activiteit buitenshuis, van mijn part vogeltjes kijken en ga vaker weg zodat je ook vaker kunt gaan wandelen. In dat laatste geval heb je niet de sterke aandrang van 'nu het kan ga ik er even helemaal voor', maar kun je je behoeftes wat meer spreiden. Begin met dat laatste, anders wordt jouw activiteit buitenshuis wellicht al meteen verkeerd begrepen.

Ik wens je veel succes. Sterkte.
 
Je kan toch in het midden in de dag naar de dvp?Waarom laat in de avond? Als je ook in de dag alles moet verantwoorden thuis, verzin dan wat. Een fietstocht, werk dat is uitgelopen en of een drink met collega's. ga zogezegd ergens naartoe maar in het echt naar de dvp, bijvoorbeeld de bioscoop (vragen ze je filmticket zeg ze dat je kwijt bent geraakt). Over de zoektocht naar de ware, vind je hier niemand dan verder zoeken? Mixedmatches? Ga voor een Surinaamse vrouw, ga op vakantie naar Suriname, ben je ineens een paar weken weg thuis. Of Afrointroductions, meisjes uit Kenia en Tanzania zijn de betere. Spreek jezelf redelijk Engels dan kan je video chatten en wie weet. Die dames daar zullen op jou vallen. Natuurlijk is dat allemaal heel erg avontuurlijk. Maar als je echt wanhopig bent het proberen waard. Ga alles opzoeken van het land en ambassade van een land waar je vriendin woont en je leven krijgt een andere wending.
 
Even ter verduidelijking, spreken we over BE of NL.
In BE kan je eventueel aanspraak maken op een sociale woning ?

Ik denk ook niet dat het de bedoeling is om de TS in een "golddigger" avontuur te storten.
 
Je kan toch in het midden in de dag naar de dvp?Waarom laat in de avond? Als je ook in de dag alles moet verantwoorden thuis, verzin dan wat. Een fietstocht, werk dat is uitgelopen en of een drink met collega's. ga zogezegd ergens naartoe maar in het echt naar de dvp, bijvoorbeeld de bioscoop (vragen ze je filmticket zeg ze dat je kwijt bent geraakt). Over de zoektocht naar de ware, vind je hier niemand dan verder zoeken? Mixedmatches? Ga voor een Surinaamse vrouw, ga op vakantie naar Suriname, ben je ineens een paar weken weg thuis. Of Afrointroductions, meisjes uit Kenia en Tanzania zijn de betere. Spreek jezelf redelijk Engels dan kan je video chatten en wie weet. Die dames daar zullen op jou vallen. Natuurlijk is dat allemaal heel erg avontuurlijk. Maar als je echt wanhopig bent het proberen waard. Ga alles opzoeken van het land en ambassade van een land waar je vriendin woont en je leven krijgt een andere wending.
ik geloof niet dat je zijn situatie helemaal begrijpt. Het milieu waarin hij verkeerd is religieus met nogal wat sociale controle en conservatieve standpunten. Wat jij voorstelt is een brug te ver.
 
Ik lees uit je bericht een soort van frustratie omdat je nog geen relatie hebt. Probeer dat los te laten. Geniet van het leven zoals het is, ook zonder relatie. Het maakt je relaxter en zo direct aantrekkelijker voor een potentiële vriendin.
Dit lijkt me ook wel essentieel! Als je te krampachtig blijft proberen iets te bereiken... wordt het net moeilijker!
Geniet van het leven! Exceleer in je werk, je sportclub, je hobbies,... Kortom: bouw een sociaal leven op... en dan
word je op een dag gewoon 'opgemerkt' en gebeurt alles 'vanzelf'.
Maar... zolang je 'met jezelf in de knoop ligt' is er eigenlijk ook geen plaats voor een relatie.
 
In diezelfde context kan het bezoeken van DVP's ook best handig én nuttig zijn.
En... dan bedoel ik NIET een vluggertje (zak legen!) maar zoek een dame die je leuk vind... boek wat langere dates... praat met haar. En natuurlijk heb je ook sex!
Zo leer je zelfzeker te zijn. Leer je wat vrouwen willen in bed... En -het belangrijkste- klap je niet meteen 'dicht' als een leuke vrouw je aanspreekt! Het been there - done that gevoel, je weet wel.
Succes!
 
Best een heftig verhaal dit. Gezondheid die je belemmert om dingen te doen die je graag wil kan een enorme bron van fustratie zijn. Je zou in een negatieve spiraal kunnen komen. En met mentale problemen vererger je je ook je lichamelijke problemen. Tot zover de ellende. Ga je naar je huisarts, die heeft zwijgplicht en hij mag je ouders niet vertellen wat je besproken met hem bent. Waarschijnlijk zal hij je naar een psycholoog sturen en die gaat je helpen die negatieve spiraal te doorbreken. Er schrijft iemand dat er gelukkig hoertjes zijn en dat is uiteraard zo. Alleen als je in de handen van een verkeerde valt kan het heel vervelend aflopen. Hier kan je gelukkig uitvinden wat een slechte of goeie is. Het is moeilijk om vanaf de zijlijn wat over je situatie te adviseren maar ik zou zekere medische professionele hulp zoeken en dat is welgemeend. Niets om je voor te schamen.
 
Dank aan allen die gereageerd hebben, fijn te horen dat jullie met mij meedenken.

Aangezien er best wat reacties zijn geweest kan het zijn dat ik wellicht niet alle genoemde zaken beantwoord, maar doe mijn best.
Wat betreft het bespreken met mijn ouders dit heb ik een jaar of 3 geleden uitvoerig gedaan en dat was alles behalve een fijn gesprek, echter blijven ze bij hun standpunt dat ze dit niet "goedkeuren".
Ze ondersteunen me bij veel zaken en voor de rest heb ik vrijwel niks te klagen.

Qua activiteiten buitenhuis deze pak ik al meer op.
Qua sociale controle is het zo dat ik als ik na werk ga en daar weer vertrek even een berichtje stuur, bij overige activiteiten laat ik weten als het uit dreigt te lopen.
Het gaat om NL in het hoge noorden.
Reizen in het algemeen is iets wat issue kan zijn, dit door een huidallergie die heftig kan opspelen als er verkeerde stoffen zijn (seizoensgebonden zaken zoals pollen en stof zijn al een uitdaging op zich)
Met zalf en medicatie is dit onder controle te houden alleen kan ik maar een beperkte hoeveelheid meenemen op reis. (Apotheek en arts zijn daar nogal stug in)

Sociaal leven/netwerk is iets wat ik aan het uitbreiden ben, daar is al wel wat in veranderd in de afgelopen jaren.
Wat betreft buitenlandse dames voor en zoektocht naar de ware, dit had ik nog niet echt overwogen.
En tot slot ben ik in behandeling voor mijn kwetsbaarheid, echter is er na een X aantal jaar in behandeling te zijn geweest niet veel meer wat er nog gedaan kan worden en wordt de zorg nu langzaam afgeschaald.

Wederom heb ik het idee dat dit alles negatieveer klinkt dan dat ik mij daadwerkelijk voel😅
 
Het is in ieder geval moedig dat je hier over schrijft. De meeste mensen die reageren leven met je mee. Ik hoop dat je via via nog eens wat meer date ervaring krijgt. Geniet van je 'wandelingen' en jouw laatste opmerking is positief, namelijk dat je je beter voelt dan het klinkt. Top. Houden zo.
 
Zijn er in je christelijk/protestante kringen geen dames?
Mijn neef is ook aan de vrouw geraakt van iemand van de kerk, dus het kan wel.
Je bent nog jong, mogelijkheden zat lijkt me
Op zich een terecht advies maar dan wil ik wel van @NetNavi weten in hoeverre hij zichzelf verbonden ziet blijven met de kerk.

Kan me in jouw positie best voorstellen dat als jij je eigen leven gaat opbouwen, jij die kerk achter je wil laten. dan is een partner zoeken bij de kerk wel een risicootje misschien...

Aan de andere kant vind je misschien ook in de kerk mensen die ruimer denken dan je ouders, en misschien wil je het geloof wel trouw blijven ook al heb je andere ideeën over bepaalde zaken, be my guest

Dit soort verhalen voedt altijd wel mijn eigen afkeer van religie in het algemeen, maar dat is verder een onderwerp op zich...
 
@Roba
Ik sta hier momenteel nog dubbel in, mijn normen en waarden zijn wel gebaseerd op het geloof.
Maar de kerk als instituut zie ik steeds minder zitten.
Klinkt wellicht wat tegenstrijdig maar zo sta ik er op dit moment in.
Nu kan ik ook niet echt aansluiting vinden bij mijn gemeente aangezien het merendeel vele malen ouder is en de enige dichtstbijzijnde leeftijdsgenoten al getrouwd zijn en 1 of meerde kleine kinderen hebben inmiddels.
 
Ik woon ook bij mijn ouders en ik schaam me er steeds minder voor ondanks het feit dat ik 25 jaar oud ben. Het is voor mij een manier om vermogen op te bouwen voor de toekomst waardoor ik meer tijd kan nemen om beter te worden met vrouwen en met enige regelmaat een dvp kan bezoeken.

Ik vind ook dat er niets mis mee is om nog nooit een relatie gehad te hebben op die leeftijd. Er zitten er zat in een relatie zonder dat ze er echt gelukkig mee zijn.

Mijn voorspelling is dat het creeeren van tijd en vaak vrouwen op straat aanspreken ervoor zorgt dat je snel beter kunt worden met vrouwen. Je haalt hier meer dates uit, dan je denkt. Verder denk ik dat de ontwikkelingen in de wereld ervoor blijven zorgen dat mannen met genoeg vermogen genoeg kunnen blijven neuken. Denk bijv. Aan de situatie in Oekraine, het is triest ik weet het, maar als je poen hebt kun je wel profiteren van het feit dat veel dames niet veel kanten op kunnen veel mannen zitten in het leger( en dit bevordert de romantiek niet echt denk ik) en veel ellende daar bevordert de prostitutie in dat soort landen. Let wel, Ik praat de situatie absoluut niet goed!! Het is wel zo dat er veel ellende is in de wereld en dat gewoon fatsoenlijke mannen die hun zaakjes op orde hebben op een gegeven moment ook in trek raken. Zeker in een onstabiele oneerlijke wereld kan het daarentegen wel heel romantisch zijn als een vrouw zich veilig voelt bij je.


Hetzelfde geld voor klimaatverandering. Dit gaat heel veel mensen zwaar treffen. Over 20 jaar kan het best zo zijn dat je keuze zat hebt tussen allerlei vrouwen die in eigen land geen toekomst hebben en behoefte hebben aan veiligheid, stabiliteit en ervaring in bed. Wie weet kan je als 53 jarige man tegen die tijd in een Afrikaanse badplaats twee mooie dames van 22 en 23 meenemen op een klein reisje of stedentripje... Ik geloof dat alles mogelijk is als je maar geld hebt en hier slim mee om gaat.

Verder geef je aan dat je soms heel veel naar dvps gaat en dan weer heel weinig. Ik zou gewoon om de 15 dagen doen en dan 15 dagen niet klaarkomen steeds. Je geniet meer zo. Je kunt nofap ook heel goed gebruiken ter motivatie van vrouwen versieren...
 
Het is per persoon anders, maar vergeet niet als je dames v plezier bezoekt je gewend gaat raken aan bepaalde looks , sex en bv jongere leeftijden dan jijzelf, dan ga je prive vrouwen steeds minder interessant vinden. En dvp s doen meestal ook aardig tegen je of praten met je mee.
 
Een goede DVP waar je graag terug komt levert waarde op voor jou. Dus je kan leren wat voor jou echt nut heeft.👍

Als je dat weet kun je inderdaad met die kennis makkelijker door de zooi van niet DVP gaan om de juiste te vinden 😉
 
Op het christelijke en thuiswonende deel na is het verhaal heel herkenbaar.

Ik ben in de 50 en nog nooit een relatie gehad. Ook uiteindelijk "opgelost" door naar dvp's te gaan.

Vele pogingen om een relatie te krijgen gedaan, maar verder dan een eerste date kwam het nooit. Kan daar niet de rest van de wereld de schuld van gegeven, dat is iets in mij blijkbaar waardoor het mis gaat.

Forceren helpt iig niet. Accepteren is razend moeilijk, maar wel een eerste stap. Je geluk niet laten afhangen van iemand anders, maar dat vinden in jezelf de volgende horde.

Komt er dan iemand op mijn pad? Tof! Maar zo niet, dan is het leven nog steeds leuk en ben ik geen minder persoon.

Dat is hoe ik er probeer in te staan en dat is verstandelijk makkelijker gezegd dan vanuit mijn gevoel gedaan, dat geef ik onmiddellijk toe.

Wat ik maar wil zeggen: laat je eigenwaarde en zelfbeeld niet afhangen van anderen.
 
Oud onderwerp: Hoi . Er is al meer dan 120 dagen geen bericht meer geplaatst in dit onderwerp.
Weet je zeker dat je reactie nog wel relevant is?
Terug
Bovenaan Onderaan