Eenzaamheid ondanks dvp-bezoeken

[VilandreJohn]

Ik wil iedereen een compliment maken!
Dit zijn mooie en kwetsbare bijdragen en gaan dieper dan veel andere draadjes zoals 'op welke muziek neuk je het liefste' of 'hoeveel DVP's heb je al geneukt'.

Wat mezelf betreft; ik ben en voel me niet eenzaam. Maar denk dat het bezoeken van DVP's geen enkele bijdrage levert aan het minder eenzaam voelen. Een DVP bezoek je, plat gezegd, voor lekkere sex en daarna scheiden de wegen weer.
Wat natuurlijk niet betekent dat je geen leuke klik kunt hebben en hoevel DVP's het voor het geld doen, willen ook zij een prettige tijd hebben.

 

[Marco]

Nu, ja... alles platneuken! Sex is lekker. Maar er zijn heus nog wel heel wat andere dingen in het leven!

Pas als je weet hoe die verschillende ballen te 'jongleren'... heb je een gebalanceerd leven... lijkt me.

 

[feestje]

Maar denk dat het bezoeken van DVP's geen enkele bijdrage levert aan het minder eenzaam voelen. Een DVP bezoek je, plat gezegd, voor lekkere sex en daarna scheiden de wegen weer.

Wat ik wel heb, maar dat heeft niet per se met eenzaam te maken, als bezoekje top was, dan voel ik me de dagen daarna nog steeds lekker in mijn vel.

 

[Marco]

Wat mezelf betreft; ik ben en voel me niet eenzaam. Maar denk dat het bezoeken van DVP's geen enkele bijdrage levert aan het minder eenzaam voelen. Een DVp bezoek je, plat gezegd, voor lekkere sex en daarna scheiden de wegen weer.
Wat natuurlijk niet betekent dat je geen leuke klik kunt hebben en hoevel DVP's het voor het geld doen, willen ook zij een prettige tijd hebben.

Nu... bezoek aan (leuke) DVP's... fun... en lekkere sex... kunnen er alvast wél voor zorgen dat je je 'goed' voelt in je vel! Zo van... 'ik zie alvast ook mijn deel van de actie'!

Lijkt me ook wel dat voor alleenstaande mannen... dat zelfs een motivatie kan zijn om zich te verzorgen... fit blijven... er goed uit zien

En... dan kan je er weer lekker tegenaan!

 

[Koudvuur]

Wat mezelf betreft; ik ben en voel me niet eenzaam. Maar denk dat het bezoeken van DVP's geen enkele bijdrage levert aan het minder eenzaam voelen. Een DVP bezoek je, plat gezegd, voor lekkere sex en daarna scheiden de wegen weer.
Wat natuurlijk niet betekent dat je geen leuke klik kunt hebben en hoewel DVP's het voor het geld doen, willen ook zij een prettige tijd hebben.

Ja, dat vat het voor mij ook wel samen. Toen ik als getrouwd man ging wandelen, besloot ik gelijk de grens te stellen. De dames zijn een aanvulling op mijn seksleven. Mijn vrouw is er voor de liefde en die taak vervult ze met verve.

Ondanks dat ik de dames voor de seks bezoek, zie ik de klik als iets onmisbaars. Van onpersoonlijke seks word ik heel ongelukkig. Ik wil echt contact met de dame. Het moet gezellig zijn en er moet een leuk praatje mogelijk zijn. Graag kom ik zo vaak mogelijk terug bij dames bij wie ik een klik hebt.

Maar daarin trek ik een grens. Ik heb nog nooit een dame gezien buiten de slaapkamer waar het allemaal plaatsvond. Nooit een bioscoopje of terrasje gepakt met een dvp. Nooit op wat voor manier dan ook contact buiten de dates. Niet omdat ik ze niet leuk vind, want dat vind ik ze zeker wel. Maar omdat ik begrens tot hoe ver ik ze in mijn leven toelaat. Ik heb een gezinsleven dat voor alles gaat.

Vorig jaar stopte mijn favoriet aller tijden. We appten nog even als afscheid en dat was het dan. Ik merkte dat ik het vrij gemakkelijk achter me kon laten, het was niet te vergelijken met liefdesverdriet. Omdat ik toch dat ene stukje binding niet was aangegaan dat je wel met een geliefde aangaat.

OK, als ze morgen weer begint, ben ik de eerste die aanklopt, dat dan weer wel...

 

[J.B.]

Happy single hier na een paar langdurige relaties en voel me echt totaal niet eenzaam meer. Elke dag is gewoon een feestje voor mij; geen gezeik aan mijn kop en geen rekening te hoeven houden met iemand die op me zit te wachten. Heb mijn schaapjes inmiddels wel op het droge; genoeg geld om volop van al dat lekkers te genieten. Zodra ik na een van de vele topdates met knikkende knietjes de deur uitstap wandel ik fluitend weer heerlijk mijn vrijheid tegemoet zonder me te hoeven verantwoorden. En elke avond is het ook volop genieten in mijn warme zachte kingsize bed die ik niet hoef te delen met iemand.

 

[Marco]

Nu... daar kan ik me dus ook wel in vinden! Niks vreselijker dan erop-en-eraf! Onpersoonlijke sex! Ik hou echt van die passie! De fun!

En... daarna vaak nog wat verdere berichtjes...

Maar dan stopt zo'n vrouw (en is echt al vaker gebeurt) en dan denk je met plezier terug aan die leuke herinneringen... en op naar de volgende!

 

[VilandreJohn]

Maar daarin trek ik een grens. Ik heb nog nooit een dame gezien buiten de slaapkamer waar het allemaal plaatsvond. Nooit een bioscoopje of terrasje gepakt met een dvp. Nooit op wat voor manier dan ook contact buiten de dates. Niet omdat ik ze niet leuk vind, want dat vind ik ze zeker wel. Maar omdat ik begrens tot hoe ver ik ze in mijn leven toelaat. Ik heb een gezinsleven dat voor alles gaat.

Zo zie ik het ook. De verhouding tussen klant en DVP is nu eenmaal niet gelijkwaardig.
De DVP levert een dienst (sex), en daar staat simpelweg betaling tegenover.

Natuurlijk is het voor beide partijen prettiger wanneer er een klik is en de sfeer goed voelt. Maar het blijft iets heel anders dan een relatie met een vriendin of vrouw, waar seks een normaal en gezond onderdeel van de verbinding is (of zou moeten zijn).

Hoe dan ook: DVP's nemen eenzaamheid niet weg; dat is ook helemaal niet hun functie.

 

[richard Snep]

eenzaamheid is denk ik ook een vorm van gevoel en beleving ..
je kunt in een relatie zitten met iemand en dan helemaal uit elkaar groeien..
of er achter komen dat iemand toch anders in elkaar steekt dan hij/zij zich eerst voordeed..
ben je mooi klaar mee..
persoonlijk heb ik na doordeweeks veel met mensen in aanraking te komen gewoon behoefte om alleen te zijn..
zou soms best op zo'n plastic stoeltje aan een stil meer kunnen zitten ,uren lang..gewoon effe niks..
ik rijd soms met de motor naar zo'n plek in Zeeland ,dan ga ik daar gewoon in het gras liggen ,luisteren naar de vogels en de zee..dan kan ik er weer een tijd tegen..
op een onbewoond eiland gedropt worden zou denk ik teveel van het goede zijn ,buiten dat als ze me
na een jaar zouden komen redden..er een strandhuis met stromend water en elektra ,aanlegsteiger met houten boot stond (ga natuurlijk niet stilzitten)..heb ik toch wel behoefte aan mensen om me heen..alleen niet 24/7/365

 

[Sjonnie Walker]

op een onbewoond eiland gedropt worden zou denk ik teveel van het goede zijn ,buiten dat als ze me
na een jaar zouden komen redden..er een strandhuis met stromend water en elektra ,aanlegsteiger met houten boot stond (ga natuurlijk niet stilzitten)

Dan mogen we je uit de droom helpen met Cast away van Tom Hanks ..

 

[De kabouter]

Hi gasten,

k ben benieuwd of er meer mannen zijn die, net als ik, regelmatig dvps bezoeken en zich toch af en toe eenzaam voelen.
Zelf ben ik vrijgezel en bezoek ik wekelijks een dvp.
Ondanks het plezier en de afleiding die dat geeft, merk ik dat ik savonds in bed soms alsnog een leeg gevoel heb.
Ik kom uit een lange relatie en heb nog steeds de gewoonte om met mijn tweede kussen te slapen: ik houd 'm vast alsof het iemand is , en pas dan lukt het me echt om in slaap te vallen .
Het voelt soms alsof er toch een stukje echte intimiteit ontbreekt, zelfs als ik op 1 avond twee dvp's heb bezocht.

Ik vraag me daarom af of anderen dit herkennen.
Is dit een tijdelijke leegte die vanzelf weer zakt, of hebben jullie dit ook weleens gehad?
En hoe gaan jullie om met die momenten van eenzaamheid?

Voor mij helpt sporten bijvoorbeeld heel goed.
Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is.
Ik had laatst zelfs een leuke Tinder date die echt interesse in me had, maar om de een of andere reden lukte het me niet om daar iets mee op te bouwen.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Ik voel me ook soms eenzaam, maar dvpbezoek staat daar los van. Hoeveel of hoe weinig dvp's je bezoekt, de eenzaamheid zal daar niet door veranderen. Dat gold toch voor mij.
Voor mij is dvpbezoek als een sportsessie. Een uitlaatklep. En ik zoek daar ook intimiteit in.
In tegenstelling tot de meeste bezoek ik net liever vrouwen die de taal niet spreken. Dat zorgt voor een andere vibe.
In de onbetaalde wereld date ik blanke vrouwen zonder tattou die zich klassiek kleden.
Bij betaalde liefst een getinte met wat sexy tattou's, tan-lines en te kleine lingerie of jartellen, hoge laarzen of hakken.
Dat zorgt er ook voor dat het een duidelijke andere wereld is.
Eenzaamheid verdwijnt door connectie.
Connectie in de heel brede zin. Een praatje met de buren, de kassierster, kapper... Een bezoek aan ouders. Een nieuwe hobby. Een opleiding bij het Rode Kruis. En ook connectie met de dvp, tijdens het moment.
Wat ik ook een interessante visie vond, is de volgende:
Ik had eens een vriendschappelijke vriendin en die zei: ik heb niet 1 man, ik een praatvriend, een neukvriend, een tuinman enz. enz. Die had voor alles wel iemand.
Toen dacht ik bij mijzelf, ik hoef ook niet alles in 1 vrouw te zoeken. En dan had ik ook een praatvriendin waar ik af en toe ging eten zonder meer en een andere waarmee ik naar festivals ging enz.
En de zoektocht naar die ene werd iets meer bijzaak. Het is maar een idee. Wat werkt voor u, werkt voor u.

 

[richard Snep]

Dan mogen we je uit de droom helpen met Cast away van Tom Hanks ..

nah..
die zat wat tegen een basketball te praten..
voor de rest geloofde hij het allemaal wel..
was een kantoorpik bij Fedex ,geen skills die jongen

 

[Sjonnie Walker]

Die had ook geen Gamma op het eiland.

 

[De kabouter]

nah..
die zat wat tegen een basketball te praten..
voor de rest geloofde hij het allemaal wel..
was een kantoorpik bij Fedex ,geen skills die jongen

Volleyball

 

[richard Snep]

Die had ook geen Gamma op het eiland.

kom ik hier ook niet..

 

[Sjonnie Walker]

Volleyball

Het was een American Football
Leuke film btw

 

[hotties]

Heel logisch dat je eenzaam kan zijn, ook al bezoek je DVP's.

De DVP's zijn superlief en vriendelijk, helaas maar voor 1 ding, namelijk uw zuurverdiende centjes binnenrijven!
Het zijn de beste actrices die er bestaan! Doen alsof ze genieten en ze je lekker vinden, maar de harde waarheid is dat ze enkel interesse hebben in uw geld. Niet meer, niet minder.

Er kan niets op tegen echte liefde van een vaste partner.
Jammer dat zoveel mannen (ook degene die thuis de meest heerlijke sex kunnen hebben als ze er voor open staan!) het toch nodig vinden om een dubbelleven te leiden om DVP's stiekem te bezoeken. Gelukkig komen de meeste vrouwen dit niet te weten, zodat ze ook niet gekwetst worden.

 

[HeksL7]

inderdaad..
mijn ouders,vrienden,familie hadden het jaar na mijn scheiding in '04 nog niet zoveel praat..
sommigen hadden het wel aan zien komen..
ik was toen al zeer ondernemend qua werk..laat me het er maar op houden dat ik op 24 jarige leeftijd al een soort 'bedrijf binnen een bedrijf' had en 10.000 ballen tegelijk in de lucht hield ..van volk regelen en meenemen ,zwart werk aannemen en regelen ,5 dagen van 10/12 uur voor de baas en dan zaterdag en in de avond nog voor mezelf..
terwijl mijn vrouw het liefst met haar moeder koffie ging drinken ,as the world turns kijken ,en het liefst nog voor haar 30e ,3 kinderen..
ging niet gebeuren..niet met mij in ieder geval..
dus duurde het vanuit mijn omgeving wel een jaar voordat men begon te zeiken ,waar mijn nieuwe vriendin bleef..
dat ging vanzelf over..pastte gewoon niet meer bij me..zeker toen ik veel richting het SKW ging iets later..
en nou ,al die tijd later hoeft het gewoon ECHT niet meer..
mijn leven,mijn keuzes,mijn hobbies,mijn tijd ,mijn geld..
ben ik wel eens eenzaam?..
nope nooit..ik heb zat mensen om me heen zowel man als vrouw
allebei mijn ouders nog (al zal dat niet eewig zijn)
en de rest kan me gestolen worden..
en al helemaal wat ik volgens goed nederlands traditie zou moeten..
ik heb in de loop der tijd wel wat scharrels gehad ,maar telkens was ik daar zo op uitgekeken..
en zat ik ook telkens ,zelfs nadat ik haar geneukt had weer op Kinky te kijken..
dan WEET je gewoon dat je geen relatiemateriaal bent..dan ga ik mezelf niks aanpraten verder..
kan ik een ander niet aandoen..
maar ik begrijp het,dat iedereen anders is..en ik te narcistisch..egoistisch..autistisch..noem het maar iets..

Ik denk niet dat jij narcistisch, autistisch of egoïstisch bent. Je bent gewoon jezelf en dat is prima. Je weet in elk geval wie je bent en wat je wilt. Je houdt niemand voor de gek!

En eerlijk? Als ik wist hoe sommige dingen in het leven zouden gaan, dan was ik er ook niet aan begonnen...als ik dit wel eens zeg tegen mensen dan kijken ze me aan of ik gek ben..

Ik herken dit heel erg. Eenzaamheid en gebrek aan echte intimiteit is iets waar ik mijn hele leven al tegen vecht. Dat heeft me al een aantal keer een depressie opgeleverd, met diverse trajecten met hulpverleners nadien.

Mede door mijn hoog sensitieve persoonlijkheid komen emoties hard binnen en weet ik ze niet juist te kanaliseren. Gevolg is dat ik vaak nogal aan zelfdestructie doe als iemand dichtbij mij komt. Mentaal dichtbij.

Daardoor is het al een paar keer gebeurd dat ik een ander van me afgestoten heb die toenadering tot mij zocht. Het eerste de beste meningsverschil enorm liet escaleren, puur door de enorme onrust in mijzelf.

Vlinders, liefde, het zou een mooi gevoel moeten zijn, maar het is voor mij het meest onprettige gevoel wat er is. De onrust en chaos die daardoor in mijn hoofd ontstaat is een tsunamie waar ik direct in verdrink.

Ik slijt mijn dagen alleen. Geen relatie en ook geen vrienden. Het geeft mij aan de ene kant enorme rust, maar toch knaagt het soms dat het mij niet gegeven is iemand te vinden die om me geeft en echt begrijpt.

Dat heeft ook bij mij ooit tot wandelen geleid. Het surrogaat voor affectie, genegenheid, warmte en aandacht was lange tijd een aardige stoplap om mijn gebrek aan echte liefde te verbergen. Het hielp absoluut.

Daar is maanden terug een kentering in gekomen. Het lege gevoel na een date nam steeds grotere vorm aan. Ondertussen sta ik bijna drie maanden droog. De behoefte om te wandelen is nagenoeg verdampt.

Ik kan niet anders dan omarmen wie en wat ik ben. Graag op mezelf zonder gedoe om me heen en hoewel een deel van mij anders wil, zie ik niet hoe een relatie in dat plaatje zou kunnen passen.

Als ik soms collega's hoor en waar zij dagelijks in hun relatie mee te maken hebben, denk ik vaak: wat heb ik stiekem een heerlijk leven. Kan gaan en staan waar ik wil. Mijn eigen stekkie zoals ik wil.

Ik ben aan het leren minder naar mijn hoofd te luisteren en meer wat mij gevoel me verteld. Het is heel verhelderend om er achter te komen waar mijn behoeften echt liggen. Wat ik denk is niet altijd wat ik nodig heb.

Die reis is nog lang niet ten einde. Ik heb nog veel te ontdekken en dat zal mijn hele leven zo blijven. Ik weet wie ik vandaag ben, wie ik morgen ben is nog ongewis. Ik laat me graag verrassen.

Super mooi deze bijdrage van jou. Ik lees goed dat wandelen je in het begin veel bracht. Is natuurlijk het nieuwe, dat is leuk. Endorfines laat maar komen. Na verloop van tijd zie je dat het ook wel "leeg" is en wat je "mist". Zeker als je ouder wordt en meer over dingen nadenkt dan ga je wel verbanden zien. Elke dag van kleine lichtpuntjes proberen te genieten is ook belangrijk! Carpe Diem.

 

[HeksL7]

Een stukje over levend verlies, wat ik hier bij sommigen ook wel lees:

Levend verlies - Dichterbij

Levend verlies is verlies van iemand die er nog ik. Het is chronische rouw over afscheid nemen van verwachtingen of gedachten.

www.dichterbij.nl

Zal denk ik ook wel herkenbaar zijn voor een enkeling.
Je hebt zo veel soorten eenzaamheid...
Als bijvoorbeeld je partner overlijdt, je hebt 100 familieleden om je heen en allerlei clubjes...maar dat samenwonen, dingen delen met je partner..dat deel je dan niet meer/heb je niet meer. Je had dat alleen met die ene persoon. Verder kan je dat niet met anderen delen. Dat is ook stukje eenzaamheid.

eenzaamheid is denk ik ook een vorm van gevoel en beleving ..
je kunt in een relatie zitten met iemand en dan helemaal uit elkaar groeien..
of er achter komen dat iemand toch anders in elkaar steekt dan hij/zij zich eerst voordeed..
ben je mooi klaar mee..
persoonlijk heb ik na doordeweeks veel met mensen in aanraking te komen gewoon behoefte om alleen te zijn..
zou soms best op zo'n plastic stoeltje aan een stil meer kunnen zitten ,uren lang..gewoon effe niks..
ik rijd soms met de motor naar zo'n plek in Zeeland ,dan ga ik daar gewoon in het gras liggen ,luisteren naar de vogels en de zee..dan kan ik er weer een tijd tegen..
op een onbewoond eiland gedropt worden zou denk ik teveel van het goede zijn ,buiten dat als ze me
na een jaar zouden komen redden..er een strandhuis met stromend water en elektra ,aanlegsteiger met houten boot stond (ga natuurlijk niet stilzitten)..heb ik toch wel behoefte aan mensen om me heen..alleen niet 24/7/365

Dat gedeelte van naar het strand gaan en naar een onbewoond eiland sturen zou ik ook wel soms willen haha.