Eenzaamheid ondanks dvp-bezoeken

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Dank voor de reacties, ik ga denk ik toch maar hulp zoeken… wist t ergens wel: dat continue willen afwisselen van dames en mezelf isoleren en thuis geen tv willen kopen en sommige kamers hebben niet eens verlichting eerlijk gezegd.

Nja lang verhaal kort, door de berichten hierboven ben ik toch gaan realiseren dat t goed is als ik met iemand ga praten , al is t 1 a 2 keer
Dit kan nooit kwaad. Denk dat het goed is dat je alles wat gebeurt is achter je laat. Wat gebeurt is daar kan je toch niets meer aandoen. Richt je op de toekomst. Gesprekken (met een professional) kunnen daarbij helpen.
 
Hi gasten,

k ben benieuwd of er meer mannen zijn die, net als ik, regelmatig dvps bezoeken en zich toch af en toe eenzaam voelen.
Zelf ben ik vrijgezel en bezoek ik wekelijks een dvp.
Ondanks het plezier en de afleiding die dat geeft, merk ik dat ik savonds in bed soms alsnog een leeg gevoel heb.
Ik kom uit een lange relatie en heb nog steeds de gewoonte om met mijn tweede kussen te slapen: ik houd 'm vast alsof het iemand is 😅, en pas dan lukt het me echt om in slaap te vallen 🙈.
Het voelt soms alsof er toch een stukje echte intimiteit ontbreekt, zelfs als ik op 1 avond twee dvp's heb bezocht.

Ik vraag me daarom af of anderen dit herkennen.
Is dit een tijdelijke leegte die vanzelf weer zakt, of hebben jullie dit ook weleens gehad?
En hoe gaan jullie om met die momenten van eenzaamheid?

Voor mij helpt sporten bijvoorbeeld heel goed.
Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is.
Ik had laatst zelfs een leuke Tinder date die echt interesse in me had, maar om de een of andere reden lukte het me niet om daar iets mee op te bouwen.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Zonder nou direct een hele psychoanalyse te willen maken, schieten mij twee zaken door mijn hoofd:

1. Behoefte aan intimiteit. Je bent gekwetst in een relatie en daardoor heb je vrouwen en relaties maar helemaal afgezworen. Zelfs met een DVP wissel je amper een woord. Rationeel besluit, maar emotioneel verlang je naar iets anders. Dat is niet raar, dat is best menselijk. Uit zelfbescherming een torenhoge muur opbouwen ook. Maar je wordt er niet gelukkig van zo te zien. Het gevecht in jezelf gaat je uitputten. De ratio wil winnen, maar weet dat de emotie uiteindelijk altijd wint.
2. Dopamineverslaving. Inderdaad, aan dopamine kun je niet verslaafd raken, maar aan de rush die het geeft wél, zeker i.c.m. adrenaline. Ik herken dat als geen ander. Gelukkig ga jij op zoek naar de rush dmv sporten. Er zijn anderen die het doen met behulp van coke, da's een stukje ongezonder. Zelf zoek ik de rush in risico's (parachutespringen, bergklimmen/abseilen, 280km/h over de Autobahn), en dat is ook niet altijd gezond.
Dopamine is een raar goedje. Het is geweldig, maar het maakt ook dat je dingen gaat doen die niet handig zijn. Zelf maak ik nog weleens de fout om onder invloed van dopamine dingen tegen een vrouw te zeggen die ik niet waar kan maken. Wat dan weer verwachtingen schept en teleurstellingen gaat veroorzaken.

Dopemineverslaving kun je prima zelf handelen, door niet meteen zodra je ernaar verlangt weer op zoek te gaan naar een nieuw 'shot'. Doseren is sowieso key in life geloof ik 😬.

Ergo: geniet, maar neuk met mate (gadver... dat ik dat ooit nog eens hardop zou uittypen :ROFLMAO:)
 
Hi gasten,

k ben benieuwd of er meer mannen zijn die, net als ik, regelmatig dvps bezoeken en zich toch af en toe eenzaam voelen.
Zelf ben ik vrijgezel en bezoek ik wekelijks een dvp.
Ondanks het plezier en de afleiding die dat geeft, merk ik dat ik savonds in bed soms alsnog een leeg gevoel heb.
Ik kom uit een lange relatie en heb nog steeds de gewoonte om met mijn tweede kussen te slapen: ik houd 'm vast alsof het iemand is 😅, en pas dan lukt het me echt om in slaap te vallen 🙈.
Het voelt soms alsof er toch een stukje echte intimiteit ontbreekt, zelfs als ik op 1 avond twee dvp's heb bezocht.

Ik vraag me daarom af of anderen dit herkennen.
Is dit een tijdelijke leegte die vanzelf weer zakt, of hebben jullie dit ook weleens gehad?
En hoe gaan jullie om met die momenten van eenzaamheid?

Voor mij helpt sporten bijvoorbeeld heel goed.
Tijdens bezoeken ben ik meestal vrij zakelijk en voel ik geen behoefte om te praten: deels omdat ik besef dat het voor hen gewoon werk is.
Ik had laatst zelfs een leuke Tinder date die echt interesse in me had, maar om de een of andere reden lukte het me niet om daar iets mee op te bouwen.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Net hetzelfde. Ik kan elke dag een tinder date hebben als ik wil maar geen zin om zoveel moeite te doen om haar in bed te krijgen en dan kies ik de makkelijkste weg van de dvp
 
Nja lang verhaal kort, door de berichten hierboven ben ik toch gaan realiseren dat t goed is als ik met iemand ga praten , al is t 1 a 2 keer
Kan sowieso nooit kwaad. Toen mijn relatie op de klippen liep, ook een paar sessies met een psycholoog gehad. Het praten luchtte op, en kreeg ook een stukje inzicht. Werd/wordt ook vergoed als je aanvullend verzekerd bent.
 
Hoe krijg je dat voor elkaar, elke dag een tinder date? Wat zet je op je profiel?
Als ik een tinder account online zet heb ik op een week tijd een 100 tal likes. Ik wil niet opscheppen ben niet lelijk maar toch al rond de 50. Als je dan je leeftijden 30-60 zet en afstand 100 km ofzo en je liked gewoon alle vrouwen hoe lelijk ook, heb je heus een paar matchen per dag. Heb al heel vaak kunnen afspreken maar dan denk ik: al die moeite en kans is klein dat je sex hebt want heel veel vrouwen op die leeftijd willen enkel serieus. Bij de jeugd is dit anders. Die gebruiken tinder voor sex .... Nog een leuk detail. Een vrouwelijke collega op mijn werk die er heel goed uitziet had 5000 likes op 3 dagen... Moet je niet vragen hoeveel mannen op tinder zitten en wij als man moeten tevreden zijn met de mindere dames. Dan bezoek ik wel een dvp . Want als je moet daten kan de man meestal ook nog eens betalen. Vroeger betaalde ik een etentje en al . Zo gek ben ik niet meer
 
Als ik een tinder account online zet heb ik op een week tijd een 100 tal likes. Ik wil niet opscheppen ben niet lelijk maar toch al rond de 50. Als je dan je leeftijden 30-60 zet en afstand 100 km ofzo en je liked gewoon alle vrouwen hoe lelijk ook, heb je heus een paar matchen per dag. Heb al heel vaak kunnen afspreken maar dan denk ik: al die moeite en kans is klein dat je sex hebt want heel veel vrouwen op die leeftijd willen enkel serieus. Bij de jeugd is dit anders. Die gebruiken tinder voor sex .... Nog een leuk detail. Een vrouwelijke collega op mijn werk die er heel goed uitziet had 5000 likes op 3 dagen... Moet je niet vragen hoeveel mannen op tinder zitten en wij als man moeten tevreden zijn met de mindere dames. Dan bezoek ik wel een dvp . Want als je moet daten kan de man meestal ook nog eens betalen. Vroeger betaalde ik een etentje en al . Zo gek ben ik niet meer
Hoe zit het met iemand die in de leeftijdscategorie 20-30 valt?
 
Ik weet van mezelf dat ik er tegenwoordig okej uitzie, zou mezelf een 6,5 geven als ik mezelf afzet tegen de modellen. Sommige dames vinden me er heel goed uitzien en sommige niet maar Tinder is een plek waar dames hun aandachtsbakje komen vullen met aandacht van mannen. Ik doe er niet meer aan mee. Dames beseffen niet dat wij mannen niet zo moeilijk doen als t om sex gaat, man als ik 5 dagen niet ben klaargekomen, kan ik makkelijk de minst aantrekkelijke dvp uit doublet of geleen bezoeken, mn lul komt echt wel overeind. Maar dat die meiden dan zo omgaan met de nornale man vind ik echt bizar, ik zeg niet dat ze lelijk zijn ofzo maar ze snappen er niets van, sommige zien er gewoon niet zo super uit maar reageer ik toch leuk op, want ik denk dan nou miss wil deze wel alleen seks. En geloof me heel veel vdie knappe mannen doen dit. En dan blijven die meiden heartbroken achter en doen ze alsof alle mannen zo zijn, terwijl idd 99% vd mannen niet zo zijn.

Nu lijkt het alsof ik de dames afbrand maar dat is niet zo, vind het gwn zo jammer dat zoveel dames niet gwn met normale mannen gaan en ik denk dat dat komt omdat ze denken dat ze die hele knappe mannen chase die hen niet serieus neemt, ja alleen doggy/ missio en dan doei. En dan lopen ze lagen trauma's op en krijgen wij de nornale man die
 
Als tegenwicht: ik zit af en aan vier jaar op Tinder. Twee keer een first date gehad wat niet verder ging. Een handvol chats waarbij ik binnen een dag of twee geghost werd. Verder geen enkele like, laat staan een match.
Tinder moet je ver weg van blijven de meeste vrouwen daar zijn aandachtzoekers daar vind je geen relatiemateriaal. Verder is die hele app gemaakt om je meer te laten betalen. Je kunt beter naar de markt gaan en daar ergens een praatje met een vrouw maken.
 
Dus dat!
Vooral vrouwen van 35-45 zijn goed te benaderen. Ze zijn of "crazy" want je bent niet voor niets single… of er zitten pareltjes tussen. Maar goed Forumlurker en ik zijn beide gevoelige types dus wij trekken de narcistische types aan. Ik zie een single leven opzich ook wel zitten
 
Jaren terug zou ik deze vraag met ja beantwoorden. Ik zat toch wel een beetje vast in het afwerken van vinkjes (doelen). Dit waren doelen zoals een vast contract bemachtigen, een eigen huis en het vinden van een vriendin. De eerste twee dingen die ik noemde zijn gelukt, maar het vinden van een vriendin was niet gelukt. Ik keek in die periode te veel naar anderen die wel lukte om een vriendin te vinden. Jaren geleden zat ik in een bepaalde periode bijna tegen een burn-out door het vele werken. Dan begin je toch na te denken over diverse zaken. Ik merkte dat ik een patroon van frustratie en eenzaamheid merkte bij mezelf als het ging over mijn liefdesleven. Op andere vlakken liep alles redelijk gesmeerd, maar waarom lukte het mij niet om een vriendin te vinden? Dit leverde bij mij frustraties op, want de rest liep redelijk gesmeerd. Ook kwam de eenzaamheid om de hoek kijken. Ik heb een prima sociaal leven, maar je mist toch wel de ene persoon om lief en leed mee te delen als je na een lange dag werken thuis komt.

Nu denk ik hier een stuk anders over. Ik heb het zoeken naar een vriendin op een zeer laag pitje gezet en het geaccepteerd dat het voor mij op dit vlak niet zo makkelijk gaat. De eenzaamheid heeft bij mij plaatsgemaakt voor berusting. Ik zie vooral nu de voordelen van alleen leven. Ik kan verre reizen maken wanneer ik wil, ik hoef met weinig mensen rekening te houden en ik kan leuke dames bezoeken als ik daar zin in heb.
 
Als tegenwicht: ik zit af en aan vier jaar op Tinder. Twee keer een first date gehad wat niet verder ging. Een handvol chats waarbij ik binnen een dag of twee geghost werd. Verder geen enkele like, laat staan een match.
Dan heb je de app waarschijnlijk net als ik verkeerd begrepen. Ik dacht ook dat ook dat het de bedoeling was dat je de profielen echt moest lezen en dan na uren lang dimdammen een weloverwogen beslissing moest nemen over welke kant je haar op zou swipen. Desnoods nog een nachtje over slapen.
Voor de dames is dit zo, maar als man schijn je enkel een paar minuten per dag alles naar rechts te hoeven swipen.
En als er dan iemand hapt, een door AI gegenereerde openingszin versturen, vergeet de dickpic niet, en als ze niet snel genoeg reageert is het een kuthoer wat je haar ook gerust mag laten weten.

😜
 
Terug
Bovenaan Onderaan