Liefde bedrijven

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Status
Niet open voor verdere reacties.
Zou het trouwens voor geen geld willen missen...
Niets geeft meer voldoening dan je kinderen zien opgroeien... met 'trail & error'... en hen aanvaarden voor wie ze zijn.
Zeker erg mooi om je kinderen te zien opgroeien. Maar ik vind het ook retespannend en vooral lastig als ik mijn eigen beperkingen terugzie, hem/haar zoveel beters wens en geen idee heb hoe ik dat kan verbeteren. Inderdaad trial & error en proberen te accepteren dat ik mijn stinkende best doe en dat we het daar mee moeten doen. Vooral liefde en vertrouwen blijven geven.
 
Laatst bewerkt:
Zeker erg mooi om je kinderen te zien opgroeien. Maar ik vind het ook retespannend en vooral lastig als ik mijn eigen beperkingen terugzie, hem/haar zoveel beters wens en geen idee heb hoe ik dat kan verbeteren. Inderdaad trail & error en proberen te accepteren dat ik mijn stinkende best doe en dat we het daar mee moeten doen. Vooral liefde en vertrouwen blijven geven.
Ja, er bestaat geen 'handboek voor het leven'... laat staan 'hoe kinderen opvoeden'
Maar, als je erop terugblikt, gelukkig toch alles mooi op z'n pootjes terecht gekomen!
 
Wanneer er tijdens mijn dienst een patiënt komt te overlijden, probeer ik altijd de nabestaanden nog even te spreken, zelfs al ben ik niet meer in huis, dan kom ik er voor terug.

Wanneer ik denk dat de nabestaanden het op prijs stellen dan geef ik altijd het volgende gedicht mee.

Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
Ik ben mezelf, jij bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen me zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Denk aan mij, bid met mij.
Spreek mijn naam uit thuis, zoals je het altijd hebt gedaan.
Zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is.
De draad is niet gebroken! Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Nee, ik ben niet ver, maar juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed. Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en er de tederheid terugvinden.
Dus, droog je tranen en ween niet, als je van mij houdt.

Augustinus
 
Wanneer er tijdens mijn dienst een patiënt komt te overlijden, probeer ik altijd de nabestaanden nog even te spreken, zelfs al ben ik niet meer in huis, dan kom ik er voor terug.

Wanneer ik denk dat de nabestaanden het op prijs stellen dan geef ik altijd het volgende gedicht mee.

Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
Ik ben mezelf, jij bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen me zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Denk aan mij, bid met mij.
Spreek mijn naam uit thuis, zoals je het altijd hebt gedaan.
Zonder hem te benadrukken, zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is.
De draad is niet gebroken! Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Nee, ik ben niet ver, maar juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed. Je zult mijn hart opnieuw ontdekken en er de tederheid terugvinden.
Dus, droog je tranen en ween niet, als je van mij houdt.

Augustinus
Prachtig❤️
 
Nee, je hoeft het ook niet te herhalen, maar @Richard75 heeft hier wel gelijk.
🤐🤐🤐 tja ieder zijn keuze of beslissing of je dvp nog een 2 de kans wil geven of niet. Hoeveel dames zouden een wandelaar een 2 de kans geven ? We kunnen met jullie beide hier nog dagen over door discussiëren maar dat heeft toch geen zin 🤷🏼‍♂️
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Terug
Bovenaan Onderaan