Slecht geschreven artikel. Het behandelt twee onderwerpen: 1) illegale prostitutie, en 2) uitbuiting/dwang. De toonzetting van het artikel is zo dat 1 en 2 aan elkaar gelijk gesteld worden, wat onjuist is.
Integendeel, het merendeel van het sekswerk in Nederland betreft
illegale prostitutie (eigenlijk alles buiten de ramen en privéclubs) en in het merendeel van die gevallen is er geen sprake van dwang.
Er vindt zeker dwang en uitbuiting plaats, maar het is onjuist illegale prostitutie hieraan gelijk te stellen en op basis van anekdotisch bewijs en single-cases generaliserende uitspraken te doen.
Het is de overheid zelf die met het huidige beleid uitbuiting en dwang in de hand werkt, zoals ook de
commissie-Sorgdrager constateert: "het vertrouwen van de sekswerkers in de overheid tot een nulpunt is gedaald door het steeds wisselende beleid en de veranderde band met de politie en de overheid. De meeste sekswerkers werken daardoor op dit moment niet legaal en dat brengt onveiligheid met zich mee. Het organiseren van veilige, schone en legale werkplekken voor sekswerkers in Utrecht lijkt met de huidige regelgeving bijna niet mogelijk".
Hotelmedewerkers leren in een cursus van het OM nu signalen herkennen die kunnen duiden op seksuele uitbuiting, zo vermeldt het artikel. Als voorbeeld wordt genoemd: "Komen er steeds andere mannen naar een kamer? Of wordt er opvallend vaak om nieuwe handdoeken gevraagd? Dat kunnen allemaal signalen zijn." Dit is natuurlijk het standaard scenario bij sekswerkers die vanuit een hotel werken, en heeft an sich niks met uitbuiting van doen.
In plaats van controlerende taken over te hevelen naar hotelmedewerkers kan de overheid haar energie beter besteden aan het structureel verkleinen van de kans op uitbuiting door een ander beleid waarin legaal sekswerk gemakkelijker en aantrekkelijker wordt gemaakt.