Laat ik ook nog even zeer serieus op dit topic reageren.
Het is begonnen met een depressie rond mijn 45ste, veroorzaakt door nooit liefde, genegenheid, aandacht en ja, ook seks gevoeld te hebben.
Ik had nog nooit een vriendin gehad en dat wreekte zich keihard na al die jaren. Door mijn psychologe op het pad van betaalde dames beland.
De eerste jaren was het een medicijn om me gewenst en geliefd te voelen, vertrouwen te krijgen in contact met vrouwen, het ontdekken van hun lichaam.
Alles wat een gemiddelde puber al had meegemaakt, moest ik als veertiger voor het eerst zien uit te vinden voor mezelf. Een hele nieuwe wereld.
Het zwarte gat waar ik eerder definitief in dreigde te verdwijnen, werd minder donker en diep. De dames hebben oprecht mijn leven gered.
Vervolgens werd het enkele jaren een obsessie. Ik had iets in te halen en nu Pandora haar doosje voor me geopend had, was er geen houden meer aan.
Ik wist dat het maar een fase zou zijn, dus ik liet mezelf volledig gaan zonder me er schuldig over te voelen, maar het was wel een hele dure tijd.
De smaak van het vorige snoepje was nog niet verdwenen, maar ik stond al weer te trappelen van ongeduld in de snoepwinkel. Meer, meer!
Ik zie die periode nu als deel van mijn genezingsproces. Het was blijkbaar nodig. Daarna sloop de routine en sleur er in. Ik ging omdat ik dat al jaren deed.
Het was zo'n gewoonte geworden, dat ik me niet eens meer afvroeg of ik er wel echt zin in had. Nee, ik deed dit elke zaterdag,, dus deze keer ook.
Er bekroop me een soort onbehagen. Het was toch altijd leuk? Waarom is het plezier er niet meer? Is het medicijn uitgewerkt? Wat moet ik nu?
Het besef dat de verwondering van de eerste jaren en de enorme high van de jaren daarna niet meer bij mij hoorden kwam zeer langzaam.
Ik was niet meer de persoon van toen en moest opnieuw uitvinden wat wandelen voor me betekende. Met het juiste gevoel gaan, als ik zou gaan.
Het is me nog altijd niet puur om de seks te doen. Ik zoek ook verbinding, genegenheid en warmte. Geen vriendin, maar wel iemand die echt mij ziet.
Het verlangen naar de liefde van mijn leven, is nog steeds erg groot, maar het is geen kolkende rivier meer waarin ik kopje onder dreig te gaan.
Ik wandel nu als ik echt behoefte heb aan aanraking, vrouwelijke aandacht en seks. Het heilige moeten is verdwenen en dat geeft rust in mijn hoofd.
Dus, welke optie moet ik kiezen? Ik ben maar voor de emotionele verbinding gegaan. Die komt nog het dichtst in de buurt, al is ie mij te sterk geformuleerd.
nu gezien kon ik er mss geld aan verdienen.
