Algemeen Stamcafé

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
huisjesmelkers betalen onroerendgoed belasting....pooiers moeten normaal inkomsten aangeven....volgens jou betalen hoeren daaroh niks....raar hoor...

Trouwens als ik naar belgie rijd neem ik altijd een extra reservewiel mee...ik vertrouw het niet...

Neuk ze mannen!
Huisbazen betalen natuurlijk roerende voorheffing, en aan de stad Antwerpen 3000,- euro ramentax per raam per jaar.
.......en de dames betalen aan de pooiers. Pooiers betalen niets, die nemen alleen.......
 
Neen, maar de meesten wel een boyfriend uit hun thuisland...

Ze reizen waarschijnlijk niet helemaal alleen duizenden kilometers om deze job te doen. Achter de schermen hebben ze hun boyfriend die hun "steunt"... en deelt in de winst.
De dames die ik al ontmoet heb en een goed gesprek mee had zijn wel heel zelfstandig hoor, die kunnen echt wel alleen heen en weer reizen. Voor zover ik weet komen er heel wat op 'aanraden' van een vriendin.
 
Dat valt alles mee. Overdag staan er zeker even veel echte beauty's als in de avond. Het grootste verschil is dat je in de avond vooral de snelle €50 wip vind, en dat je voor een meer ontspannen en langere date beter overdag gaat.
Weer onzin.
Zolang je maar betaalt.
De man van de Bentley ging binnen bij een dame aan VR een knappe van de overzijde ging met haar handdoekje de straat over om zich bij te voegen ik heb ze niet meer buiten zien komen.(Namen ga ik hier niet noemen)
Ik denk dat ze een heel ontspannen date hadden.
 
Weer onzin.
Zolang je maar betaalt.
De man van de Bentley ging binnen bij een dame aan VR een knappe van de overzijde ging met haar handdoekje de straat over om zich bij te voegen ik heb ze niet meer buiten zien komen.(Namen ga ik hier niet noemen)
Ik denk dat ze een heel ontspannen date hadden.
Uiteraard zijn er ook in de avond dames te vinden waar je prima voor langere dates terecht kunt. Daar heb ik zelf ook voldoende ervaring mee. De verhouding tussen de korte snelle wipjes en de langere dates zou je over het algemeen toch wel tegengesteld evenredig kunnen noemen aan de dag.
 
Alles met cijfers en getallen is echt niet zijn sterkste kant hoor ...
Ik ben juist heel sterk in cijfers, getallen en wiskunde. Ik ben er zo goed in zelfs dat ik niet hoef te lopen tellen om een correcte inschatting te maken. Ik kan kan gewoon genieten van al dat schoons dat achter de ramen staat, en dan weet toch hoeveel dames er ongeveer aanwezig waren. Uiteraard niet exact, want ik ga dus niet tellen. :p :ROFLMAO:
 
https%3A%2F%2Fstatic.gva.be%2FAssets%2FImages_Upload%2F2023%2F08%2F24%2Fbedad459-94b9-4db7-8c0f-3f6b9a6670f8.png

© Nattida-Jayne Kanyachalao

De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: "Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan"

De een is klusjesman in tientallen panden. De andere fietskoerier. Samen vormen Leo en Jorge mee de stille kracht die het Schipperskwartier laat draaien. "Soms belt een meisje en is het erg dringend."

Kristof Bohez
Vandaag om 10:02

Het heetste kwartier
"Antwerpen heeft één van de beste prostitutiebuurten in de wereld", schreef 'The New York Times'. Reporter Kristof Bohez ging met eigen ogen kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.

"Hey Leo! Can you come fix something?" Aan het einde van wat voor 'normale' werkmensen een 9-tot-5-dag is, gilt een sekswerkster vanuit haar hoge kamer naar Leo. Onder die naam kent iedereen hier de besnorde man die net aan het sippen was van een biertje uit de dagwinkel. Kalm neemt Leo z'n spullen bijeen. Dadelijk nog even deze dame helpen.
Leo na alweer een werkdag.

Leo na alweer een werkdag. — © Kanyachalao

Geen Schipperskwartier zonder Leo Schippers. Hij heeft er z'n roepnaam aan te danken, en zijn T-shirt met opdruk 't Keteltje, dat een indruk geeft hoelang hij hier al meedraait. Café 't Keteltje was in 2008 al omstreden wegens illegale Nigeriaanse prostitutie. Burgemeester Patrick Janssens wou de keet toen sluiten, in 2019 ging de zaak aan de rand van de wijk definitief dicht onder Bart De Wever.
Maar Leo Schippers, dus. 64. "Geboren en getogen in Antwerpen", klinkt het nochtans niet plat. Op z'n vuile vingers telt hij de panden waarin hij hier al werkte. "In de voorbije twintig jaar moeten het er meer dan dertig geweest zijn. Ooit was ik in deze buurt klusjesman voor verschillende werkgevers, vandaag werk ik enkel in de panden van één baas, die mij speciaal daarvoor vroeg." Het gaat om een Nederlandse vastgoedmagnaat met ook panden in Den Haag. Momenteel bouwt Leo met enkele handlangers een peepshow-pand om tot een vernieuwd peepshow-pand, inclusief enkele kamers die er te huur zullen komen. Dat is zijn vaste dagtaak voor de komende maanden. Naast de hap-slik-weg-klusjes die sekswerkers in andere panden nog van Leo zullen vragen.

LEES OOK. De meisjes van (niet altijd) plezier in het Schipperskwartier: "Tien klanten op één dag? Natuurlijk lukt dat"

"Meestal zijn het problemen die ik snel kan fiksen", legt Leo kalm uit. "Een verstopte bidet, bijvoorbeeld. Elk meisje kan me bellen, want m'n nummer hangt hier uit. Ik ken niet de naam van iedereen hier, maar mogelijk kent iedereen mijn naam wel. Het kan ook gebeuren dat ze me 's nachts bellen, ja. Onlangs nog ben ik op een zondag om zes uur 's ochtends moeten uitrukken, voor een kerel die met een motorhelm tegen een raam geklopt had. Gelukkig woon ik zelf in deze buurt."

Tegelmuren
Gelukkig woont Leo hier, zegt hij, ook al is de buurt vooral 's nachts geen plek voor blozende maagden. Reden waarom ze in Villa Tinto geen meisjes onder de 21 laten werken tijdens de nachtshift. In de wijk vind je niet zelden iemand onder invloed. Eén café heeft de deur naar het toilet met een afstandsbediening afgesloten, omdat het gevaar op druggebruik anders te groot is. Cocaïnegebruikers vind je hier in zowat alle cafés. Met z'n beperkte veroordeling van 'yogasnuivers' deed Bart De Wever enkele jaren geleden oneer aan de bankier-gebruikers en postcoïtus-cokeheads die in het Schipperskwartier buiten de lijntjes kleuren.
Leo bij een van 'zijn' panden.

Leo bij een van 'zijn' panden. — © Nattida-Jayne Kanyachalao

LEES OOK. Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: "Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers"

Ondanks alles woont en werkt Leo hier met plezier, zegt hij. En met zichtbare trots, als hij naar een raampand wijst waarin hij onlangs werkte. Over alles is blijkbaar nagedacht. "Aan de gevel van onze panden: altijd een camera, los van die van de politie. Het deurslot: met een aanmeldsysteem dat geen vreemden toelaat. Tegen de muren binnenin: tegels tot een meter twintig hoog, zo niet schuren de dames met hun laarzen te veel tegen het behang. Ik zie elders in de wijk nu ook zulke tegels geplaatst worden." En dan, moment de gloire, de bedden van de sekswerkers. "Allemaal gemetseld, in plaats van houten bedden", aldus Leo. "Zo blijven ze langer overeind staan." Leo lacht niet.
Volgend jaar wordt Leo 65 jaar, en zou hij kunnen afzwaaien. Maar deze buurt zit te dicht op z'n huid, hij wordt hier te graag gezien, en dat er thuis geen vaste partner zit te wachten, zal hem ook niet van extra dienstjaren houden. "Ik blijf te graag bezig, ja. Een vrouw heb ik niet. Ik ben één keer gehuwd, en dat volstond. Maar ik heb geen tekort aan vriendinnen. (lacht) Niet uit deze buurt, nee."

(Lees verder onder de foto)
Leo, tussen seks- en andere shop in het Schipperskwartier.

Leo, tussen seks- en andere shop in het Schipperskwartier. — © Kanyachalao

Econoom zkt. werk
Curieuzer nog is het verhaal van Jorge, nog zo'n figuur die je dagelijks door de buurt ziet sjezen. Op z'n fiets, bijna altijd beladen met zakken, en als er regenweer dreigt, ook uitgedost met laarzen en een gele helm. Steevast begroet hij de mensen breed lachend: Hola muchacho! Spaanstalige slang voor hé jongeman. Toch woont Jorge intussen al 30 jaar in Antwerpen. "Hier aangekomen in 1990 als student om een postgraduaat economie te halen aan de Antwerpse universiteit," klinkt het als hij van z'n fiets gestapt is.

LEES OOK. Antwerpse sm-meesteres Kiana leidt de dans, vanaf 200 euro per uur: "Sommige mannen stellen zich hier graag onderdanig op"

"Ik had in Peru rechten gestudeerd, en Europa was toen zeker nog het werelddeel waar Zuid-Amerika zich op richtte. Na die universitaire en nog enkele andere opleidingen werd ik werkzoekende in Antwerpen. Ik wist niet precies waar te beginnen, en passeerde weleens door deze buurt, waar ik met Zuid-Amerikaanse vrouwen aan de praat geraakte. Zomaar, wat babbelen. Op een dag vroeg zo'n vrouw me of ik eventueel een koffie kon halen terwijl zij doorwerkte. Toen ook haar buurmeisje een koffie vroeg, zette dat me aan het denken."
De ondernemingsdrang in de econoom werd aangezwengeld, Jorge liet de wieltjes in z'n hoofd draaien: waarom zou hij niet vaker boodschappen voor de meisjes doen, in ruil voor een fooi? "Ik begon eraan met de vraag of er eventueel een jobje kon in zitten," glimlacht Jorge. "Toen ik met m'n boekhouder afsprak, zei die: Proficiat, je hebt je eigen job gecreëerd. Iets als fietskoerier voor deze vrouwen bestond nog niet." Vandaag fietst Jorge elf jaar rond in de buurt. En ja, hij kan leven van wat hij doet. Hij werkt met commissies op de producten die hij koopt, zegt hij. Die hebben de sekswerkers wel over voor z'n diensten, want voor hen is Jorge het geld waard. Elke minuut dat zij naar de winkel om koffie of keukenpapier zijn, is een minuut waarin ze geen klant kunnen strikken.

(lees verder)
 
Laatst bewerkt:
(Lees verder onder de foto)

Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein.

Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao

Navolging
Jorge ("zeg maar dat ik vijftigplus ben") is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – 's middags en 's avonds – meepikken. "In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat," zegt Jorge lachend. "Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m'n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst 'klant' bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen."

Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes.

Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao

Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. "Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden." Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. "Elk raam heeft z'n eigen verhaal", klinkt het. "Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur."

En de overige 30 procent? "Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben", schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn 'klantes' zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. "Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…"

Voor er een eerste meisje een bestelling via z'n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. "Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z'n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt."

Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet
Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.
Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo'n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo'n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.
Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: "Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag." Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.
Bovenop die 'primaire' economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. "Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten", klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)

 
Laatst bewerkt:
(Lees verder onder de foto)

Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein.

Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao

Navolging
Jorge ("zeg maar dat ik vijftigplus ben") is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – 's middags en 's avonds – meepikken. "In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat," zegt Jorge lachend. "Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m'n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst 'klant' bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen."

Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes.

Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao
Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. "Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden." Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. "Elk raam heeft z'n eigen verhaal", klinkt het. "Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur."

En de overige 30 procent? "Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben", schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn 'klantes' zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. "Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…"

Voor er een eerste meisje een bestelling via z'n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. "Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z'n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt."

Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet
Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.
Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo'n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo'n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.
Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: "Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag." Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.
Bovenop die 'primaire' economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. "Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten", klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)

Mooi verhaal. Maar vroeger had je de illustere Paul. De peetvader van het SKW. Heeft een standbeeldje ergens. Struinde dag en nacht door het toen nog niet gerenoveerde kwartier. Meisjes konden bij hem terecht voor alles en nog wat. Wist wie waar zat en wie 'van goede zinnen' was en oplichters die hij van ver kon 'ruiken'. Heeft zich doodgêergend toen de wijde omgeving tot drie straten herleid werd. Ergens terecht. Want toen was het beter. Nu is alles veel afgelikter. Villa Tinto bijvoorbeeld. Daar loop je door en heb je amper de kans om een meisje te bekijken en binnen te stappen. Indertijd had je tot aan de Burcht 'kotjes'. Heerlijke tijden. Maar ja, sommige mensen zullen me wellicht weer de huid volschelden als een iemand die in het verleden vertoeft. Kan zijn, maar TOEN was het oneindig gezelliger.
 
Terug
Bovenaan Onderaan