Uiteraard zijn er ook in de avond dames te vinden waar je prima voor langere dates terecht kunt. Daar heb ik zelf ook voldoende ervaring mee. De verhouding tussen de korte snelle wipjes en de langere dates zou je over het algemeen toch wel tegengesteld evenredig kunnen noemen aan de dag.
swtdisposition
Stamgast
Alles met cijfers en getallen is echt niet zijn sterkste kant hoor ...
Ik ben juist heel sterk in cijfers, getallen en wiskunde. Ik ben er zo goed in zelfs dat ik niet hoef te lopen tellen om een correcte inschatting te maken. Ik kan kan gewoon genieten van al dat schoons dat achter de ramen staat, en dan weet toch hoeveel dames er ongeveer aanwezig waren. Uiteraard niet exact, want ik ga dus niet tellen.
swtdisposition
Stamgast
Deze zin verklaart natuurlijk alles ....
Johnny Walk
Meubelstuk
Avond zijn meer dames, maar ik vind meer keus in de betere dames overdags, maar beetje behelpen laatste tijd
Van vrijdag tot en met zondag (tijdens de dag) geraak je waarschijnlijk niet in de buurt van de Brouwersvliet-Oudeleeuwenrui. Er is dan die parade van de reuzenpoppen.
www.dereuzen.be
Homepagina
www.dereuzen.be
© Nattida-Jayne Kanyachalao
De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: "Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan"
De een is klusjesman in tientallen panden. De andere fietskoerier. Samen vormen Leo en Jorge mee de stille kracht die het Schipperskwartier laat draaien. "Soms belt een meisje en is het erg dringend."
Kristof Bohez
Vandaag om 10:02
Het heetste kwartier
"Antwerpen heeft één van de beste prostitutiebuurten in de wereld", schreef 'The New York Times'. Reporter Kristof Bohez ging met eigen ogen kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.
"Hey Leo! Can you come fix something?" Aan het einde van wat voor 'normale' werkmensen een 9-tot-5-dag is, gilt een sekswerkster vanuit haar hoge kamer naar Leo. Onder die naam kent iedereen hier de besnorde man die net aan het sippen was van een biertje uit de dagwinkel. Kalm neemt Leo z'n spullen bijeen. Dadelijk nog even deze dame helpen.
Leo na alweer een werkdag. — © Kanyachalao
Geen Schipperskwartier zonder Leo Schippers. Hij heeft er z'n roepnaam aan te danken, en zijn T-shirt met opdruk 't Keteltje, dat een indruk geeft hoelang hij hier al meedraait. Café 't Keteltje was in 2008 al omstreden wegens illegale Nigeriaanse prostitutie. Burgemeester Patrick Janssens wou de keet toen sluiten, in 2019 ging de zaak aan de rand van de wijk definitief dicht onder Bart De Wever.
Maar Leo Schippers, dus. 64. "Geboren en getogen in Antwerpen", klinkt het nochtans niet plat. Op z'n vuile vingers telt hij de panden waarin hij hier al werkte. "In de voorbije twintig jaar moeten het er meer dan dertig geweest zijn. Ooit was ik in deze buurt klusjesman voor verschillende werkgevers, vandaag werk ik enkel in de panden van één baas, die mij speciaal daarvoor vroeg." Het gaat om een Nederlandse vastgoedmagnaat met ook panden in Den Haag. Momenteel bouwt Leo met enkele handlangers een peepshow-pand om tot een vernieuwd peepshow-pand, inclusief enkele kamers die er te huur zullen komen. Dat is zijn vaste dagtaak voor de komende maanden. Naast de hap-slik-weg-klusjes die sekswerkers in andere panden nog van Leo zullen vragen.
LEES OOK. De meisjes van (niet altijd) plezier in het Schipperskwartier: "Tien klanten op één dag? Natuurlijk lukt dat"
"Meestal zijn het problemen die ik snel kan fiksen", legt Leo kalm uit. "Een verstopte bidet, bijvoorbeeld. Elk meisje kan me bellen, want m'n nummer hangt hier uit. Ik ken niet de naam van iedereen hier, maar mogelijk kent iedereen mijn naam wel. Het kan ook gebeuren dat ze me 's nachts bellen, ja. Onlangs nog ben ik op een zondag om zes uur 's ochtends moeten uitrukken, voor een kerel die met een motorhelm tegen een raam geklopt had. Gelukkig woon ik zelf in deze buurt."
Tegelmuren
Gelukkig woont Leo hier, zegt hij, ook al is de buurt vooral 's nachts geen plek voor blozende maagden. Reden waarom ze in Villa Tinto geen meisjes onder de 21 laten werken tijdens de nachtshift. In de wijk vind je niet zelden iemand onder invloed. Eén café heeft de deur naar het toilet met een afstandsbediening afgesloten, omdat het gevaar op druggebruik anders te groot is. Cocaïnegebruikers vind je hier in zowat alle cafés. Met z'n beperkte veroordeling van 'yogasnuivers' deed Bart De Wever enkele jaren geleden oneer aan de bankier-gebruikers en postcoïtus-cokeheads die in het Schipperskwartier buiten de lijntjes kleuren.
Leo bij een van 'zijn' panden. — © Nattida-Jayne Kanyachalao
LEES OOK. Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: "Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers"
Ondanks alles woont en werkt Leo hier met plezier, zegt hij. En met zichtbare trots, als hij naar een raampand wijst waarin hij onlangs werkte. Over alles is blijkbaar nagedacht. "Aan de gevel van onze panden: altijd een camera, los van die van de politie. Het deurslot: met een aanmeldsysteem dat geen vreemden toelaat. Tegen de muren binnenin: tegels tot een meter twintig hoog, zo niet schuren de dames met hun laarzen te veel tegen het behang. Ik zie elders in de wijk nu ook zulke tegels geplaatst worden." En dan, moment de gloire, de bedden van de sekswerkers. "Allemaal gemetseld, in plaats van houten bedden", aldus Leo. "Zo blijven ze langer overeind staan." Leo lacht niet.
Volgend jaar wordt Leo 65 jaar, en zou hij kunnen afzwaaien. Maar deze buurt zit te dicht op z'n huid, hij wordt hier te graag gezien, en dat er thuis geen vaste partner zit te wachten, zal hem ook niet van extra dienstjaren houden. "Ik blijf te graag bezig, ja. Een vrouw heb ik niet. Ik ben één keer gehuwd, en dat volstond. Maar ik heb geen tekort aan vriendinnen. (lacht) Niet uit deze buurt, nee."
(Lees verder onder de foto)
Leo, tussen seks- en andere shop in het Schipperskwartier. — © Kanyachalao
Econoom zkt. werk
Curieuzer nog is het verhaal van Jorge, nog zo'n figuur die je dagelijks door de buurt ziet sjezen. Op z'n fiets, bijna altijd beladen met zakken, en als er regenweer dreigt, ook uitgedost met laarzen en een gele helm. Steevast begroet hij de mensen breed lachend: Hola muchacho! Spaanstalige slang voor hé jongeman. Toch woont Jorge intussen al 30 jaar in Antwerpen. "Hier aangekomen in 1990 als student om een postgraduaat economie te halen aan de Antwerpse universiteit," klinkt het als hij van z'n fiets gestapt is.
LEES OOK. Antwerpse sm-meesteres Kiana leidt de dans, vanaf 200 euro per uur: "Sommige mannen stellen zich hier graag onderdanig op"
"Ik had in Peru rechten gestudeerd, en Europa was toen zeker nog het werelddeel waar Zuid-Amerika zich op richtte. Na die universitaire en nog enkele andere opleidingen werd ik werkzoekende in Antwerpen. Ik wist niet precies waar te beginnen, en passeerde weleens door deze buurt, waar ik met Zuid-Amerikaanse vrouwen aan de praat geraakte. Zomaar, wat babbelen. Op een dag vroeg zo'n vrouw me of ik eventueel een koffie kon halen terwijl zij doorwerkte. Toen ook haar buurmeisje een koffie vroeg, zette dat me aan het denken."
De ondernemingsdrang in de econoom werd aangezwengeld, Jorge liet de wieltjes in z'n hoofd draaien: waarom zou hij niet vaker boodschappen voor de meisjes doen, in ruil voor een fooi? "Ik begon eraan met de vraag of er eventueel een jobje kon in zitten," glimlacht Jorge. "Toen ik met m'n boekhouder afsprak, zei die: Proficiat, je hebt je eigen job gecreëerd. Iets als fietskoerier voor deze vrouwen bestond nog niet." Vandaag fietst Jorge elf jaar rond in de buurt. En ja, hij kan leven van wat hij doet. Hij werkt met commissies op de producten die hij koopt, zegt hij. Die hebben de sekswerkers wel over voor z'n diensten, want voor hen is Jorge het geld waard. Elke minuut dat zij naar de winkel om koffie of keukenpapier zijn, is een minuut waarin ze geen klant kunnen strikken.
(lees verder)
Laatst bewerkt:
(Lees verder onder de foto)
Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao
Navolging
Jorge ("zeg maar dat ik vijftigplus ben") is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – 's middags en 's avonds – meepikken. "In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat," zegt Jorge lachend. "Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m'n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst 'klant' bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen."
Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao
Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. "Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden." Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. "Elk raam heeft z'n eigen verhaal", klinkt het. "Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur."
En de overige 30 procent? "Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben", schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn 'klantes' zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. "Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…"
Voor er een eerste meisje een bestelling via z'n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. "Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z'n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt."
Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet
Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.
Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo'n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo'n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.
Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: "Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag." Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.
Bovenop die 'primaire' economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. "Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten", klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)
www.gva.be
Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao
Navolging
Jorge ("zeg maar dat ik vijftigplus ben") is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – 's middags en 's avonds – meepikken. "In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat," zegt Jorge lachend. "Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m'n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst 'klant' bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen."
Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao
Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. "Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden." Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. "Elk raam heeft z'n eigen verhaal", klinkt het. "Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur."
En de overige 30 procent? "Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben", schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn 'klantes' zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. "Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…"
Voor er een eerste meisje een bestelling via z'n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. "Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z'n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt."
Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet
Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.
Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo'n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo'n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.
Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: "Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag." Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.
Bovenop die 'primaire' economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. "Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten", klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)
De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: “Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan”
De een is klusjesman in tientallen panden. De andere fietskoerier. Samen vormen Leo en Jorge mee de stille kracht die het Schipperskwartier laat draaien. “Soms belt een meisje en is het erg dringend.”
www.gva.be
Laatst bewerkt:
Mooi verhaal. Maar vroeger had je de illustere Paul. De peetvader van het SKW. Heeft een standbeeldje ergens. Struinde dag en nacht door het toen nog niet gerenoveerde kwartier. Meisjes konden bij hem terecht voor alles en nog wat. Wist wie waar zat en wie 'van goede zinnen' was en oplichters die hij van ver kon 'ruiken'. Heeft zich doodgêergend toen de wijde omgeving tot drie straten herleid werd. Ergens terecht. Want toen was het beter. Nu is alles veel afgelikter. Villa Tinto bijvoorbeeld. Daar loop je door en heb je amper de kans om een meisje te bekijken en binnen te stappen. Indertijd had je tot aan de Burcht 'kotjes'. Heerlijke tijden. Maar ja, sommige mensen zullen me wellicht weer de huid volschelden als een iemand die in het verleden vertoeft. Kan zijn, maar TOEN was het oneindig gezelliger.(Lees verder onder de foto)
Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao
Navolging
Jorge ("zeg maar dat ik vijftigplus ben") is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – 's middags en 's avonds – meepikken. "In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat," zegt Jorge lachend. "Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m'n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst 'klant' bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen."
Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao
Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. "Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden." Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. "Elk raam heeft z'n eigen verhaal", klinkt het. "Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur."
En de overige 30 procent? "Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben", schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn 'klantes' zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. "Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…"
Voor er een eerste meisje een bestelling via z'n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. "Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z'n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt."
Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet
Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.
Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo'n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo'n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.
Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: "Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag." Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.
Bovenop die 'primaire' economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. "Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten", klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)
De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: “Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan”
De een is klusjesman in tientallen panden. De andere fietskoerier. Samen vormen Leo en Jorge mee de stille kracht die het Schipperskwartier laat draaien. “Soms belt een meisje en is het erg dringend.”
En een extra kost van 10% of is het zelfs meer?
Privateman
Newbie
Lap. .Van vrijdag tot en met zondag (tijdens de dag) geraak je waarschijnlijk niet in de buurt van de Brouwersvliet-Oudeleeuwenrui. Er is dan die parade van de reuzenpoppen.
Homepagina
Ik hoop dat parkeren in de avond wel gaat lukken...
Inderdaad, gelukkig dat wij mannen er allemaal uit zien als afgetrainde modellen....En knappe mannen
Weet natuurlijk niet over welke winkel het juist gaat maar er zijn nachtwinkels aan het skw die héél veel aanrekenen om cash 'af te halen'. €60 betalen, €50 krijgen. Ik neem altijd cash mee en rij of wandel wel naar de bank als 'k het bonter maak dan verwacht.
Voormalig lid 18138
Meubelstuk
Irritant mannetje die Jorge, ik zou hem liefst van zijn fiets trappen. Denkt dat hij daar de man is , maar is gewoon een loopjongen. Ook zulke gasten zouden belasting moeten betalen net als ons, ze pakken 5 € per boodschap
Een beetje jaloers precies. Overigens, hij betaalt wel belastingen.
Ik denk dat jij het irritant ventje bent!!! Jorge is een top gast , altijd vriendelijk en goed gezind, en prima hulp voor de meisjes! En ik zou hem niet van zijn fiets trappen want dan heb je iets voor denk ik
Voormalig lid 18138
Meubelstuk
kan wel een beetje normaler fietsen daar. ik mag die gast niet , dat is mijn goed recht.
Ge zult wel zeggen dat ge dat allemaal weet, maar ik vind dat gewoon flauwekul. Ge hebt zowel overdag als 's nachts mannen die voor korte of lange dates gaan. Als je in de recensies kijkt dan zie je bij tal van dames, zowel overdag als in de nacht, dat mannen gaan voor een snelle en wip, maar evenzeer voor een langere date. Als voorbeelden moet je maar eens kijken bij Dora, Ambra, playboy bunny Anna, Anna op Ss12 en vele anderen. Ik denk ook niet dat je daar de inventaris aan het maken bent elke dag. Wat maakt het ook uit, we gaan voor ons persoonlijk plezier en niet voor een studie te maken over prostitutie. Ik loop er meestal in de nacht en zie er dan ook sommige mannen als de grootste roddelwijven rondlopen, denkende alles te weten. Ik heb die pretentie alvast niet.
Das zeker geen reden om hem van zijn fiets te trappen
Dat is zo ongeveer wat ik ook zei. Maar voor mijn gevoel gaan er in verhouding overdag meer voor een langere date, en in de avond in verhouding meer snelle wipjes. Maar uiteraard komen beiden zowel overdag als in de avond voor. Ikzelf ga nagenoeg altijd voor minimaal een half uur. Zowel overdag als in de avond.
swtdisposition
Stamgast
Hoe heb je die verhouding berekent ?
Wiskunde en Nederlands voor gevorderden dit !
En ik dacht dat je maar zelden 's avonds in het SKW bent !
Jij ziet inderdaad in de dag meer klanten langer blijven dan 's avonds omdat je gewoonweg 's avonds veel minder aanwezig bent in het SKW.
Een verhouding die meestal recht evenredig is, is geld en duur ? Hoe meer je betaalt hoe langer je mag blijven.
En dit geldt zowel gedurende de dag als 's avonds.
Voormalig lid 18138
Meubelstuk
Dat is wat @Janus denkt , en dus is het waar.Beetje simpel gedacht natuurlijk.
Antwerpen heeft "één van de beste prostitutiebuurten in de wereld", maar wie zijn de klanten van die honderden sekswerkers?
Zo open en bloot je de sekswerkers in het Schipperskwartier ziet, zo'n mysterie vormen hun klanten vaak. Een inkijk in hun gesloten wereld. "Als ik langsga, krijg ik soms cadeautjes die ze van andere klanten kreeg."
Kristof Bohez
Vandaag om 06:57
Het heetste kwartier
"Antwerpen heeft één van de beste prostitutiebuurten in de wereld", schreef 'The New York Times'. Reporter Kristof Bohez ging met eigen ogen kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.
Er was eens een bouwvakker, een zestigplusser, een jonkie en een Jood. Geen begin van een grap, maar een straatbeeld in het Schipperskwartier op een doordeweekse dag. Een dinsdagmiddag in de zomer. Zonder uitzondering slenteren de mannen van raam naar raam, waar ze de vrouwen nu eens keurende, dan weer begerige blikken toewerpen. Een fascinerend schouwspel is het, en dat moet het ook langs de vrouwelijke kant van het raam zijn. Sekswerkers zeggen het al langer: werkelijk alle lagen van de bevolking zien ze aan window shopping doen. En ja, zoals andere zelfstandigen kunnen ze ook geïnteresseerde klanten weigeren.
Het gebeurt met één man die door dezelfde Verversrui loopt. Als we goeiedag knikken, komt hij een praatje maken. Vriendelijk zelfs. "Wat doe jij hier?", vraagt hij met een lachje. "Een reportage maken over de buurt," zeggen we. Opnieuw een lachje. 't Is een struise kerel met wie je geen ruzie wil. In het Frans vraagt hij of we geen opnameapparatuur onder onze jas hebben, pas na onze nee lijkt hij gerustgesteld. Dat hij hier niet zo vaak komt, zegt hij wat verward. Dat hij gewoon komt kijken. En dan komt het. Dat hij soms meespeelt in pornofilms. Als hij dichter komt om nog persoonlijker te worden, ruiken we alcohol. Het is vroege middag. "Heb je niet eens zin om mee te spelen in zo'n film? Met een vriendin?" Als we drie keer beloven erover te zullen nadenken, stapt hij weg. Naar de overkant van de straat. Zichtbaar onder invloed waggelt hij nu van raam naar raam. Elke sekswerker stuurt hem verder wandelen.
Het stemt tot nadenken. Over welke mannen sekswerkers zoal binnenlaten en -krijgen. Wat er dan precies gebeurt achter dat glas. Er is een makkelijke manier om daarachter te komen. Op websites met veelzeggende namen als Girlsreview en Citygirl – ze bestaan écht – laten bordeelklanten reviews achter van hun bezoek. Zo geven ze misschien nog meer bloot van zichzelf dan van hun gastvrouw.
Wandelaars...
Lila keek mij aan en toverde een mooie lach tevoorschijn, schrijft Muis – nom de plume – over een bezoek aan Lila – ongetwijfeld ook een nom de plume – in de straat waar ook wij rondliepen. Blijkbaar voldeet (sic) ik wel aan haar eisen en mocht naar binnen. Vraag me niet waarom, die andere heren zagen er in mijn ogen ook normaal uit. Blijkbaar heeft ze zo haar voorkeuren, heb het verder niet besproken met haar want daar kwam ik niet voor, aldus Muis. Er volgt een beschrijving van handen en geslachtsdelen wassen, Lila die staand opwarmt, orale en 'normale' seks (beide met condoom) in twee verschillende posities. Eindresultaat: erg genoten van wat als een standaardbezoek geldt. En een vijfsterrenrecensie voor Lila.
(Lees verder onder de foto)
'Wandelaars' op de binnenkoer van Villa Tinto. — © N.-J. Kanyachalao
Ene Frank treedt op het forum z'n collega-recensent bij: Eens met mijn voorganger. Dame ziet er erg goed uit en ondanks dat het allemaal nep is, speelt ze het spel erg goed. (..) Daarnaast ook een vriendelijke dame, die oog heeft voor social talk. Voor 50 euro vind je niet snel beter.
De recensenten van het Schipperskwartier zijn zeker niet altijd zo positief. Je mag niet kiezen hoe je gaat liggen en je krijgt verder maar weinig bewegingsruimte. Verder is alles in een haastige afwerkmodus. Ze is een van de mooiste meisjes van het kwartier, maar haar service is waardeloos, schrijft een lid over een sekswerker met zuiderse looks.
Een echte wandelaar blijft altijd verder zoeken, zegt nog een klant op het forum, en vindt altijd weer nieuwe dames die de moeite waard zijn. Anders ben je nauwelijks een wandelaar, dan kan je beter gewoon elke dag je eigen vriendin plezieren. Verandering van spijs doet eten.
...maar ook fietsers
'Wandelaars' zijn een gekend fenomeen in de raamprostitutie. Het zijn de mannen die je vaak al vroeg op de dag kan zien in de buurt, die rondjes draaien, veelvoudig langs dezelfde ramen met dezelfde vrouwen passeren, even halt houden en bijna zichtbaar de spanning tot een effectief bezoekje opbouwen. Niet zelden blijven ze uren rondhangen. Hun tegenhangers op twee wielen bestaan ook: Vlaanderen zou geen wielerland zijn, mochten er naar het evenbeeld van wandelaars geen fietsers zijn. Dikwijls met koerstenue, evenzeer toerend. De Ronde van Verlangen, lijkt het. En na hun ultieme sprint drinken ze weleens een koffietje op een terras vlakbij. Als prostitutiebezoek een verdwijnend taboe is, dan zijn deze klanten zeker mee de wegbereiders.
LEES OOK. De meisjes van (niet altijd) plezier in het Schipperskwartier: "Tien klanten in één dag? Natuurlijk lukt dat"
Natuurlijk hebben niet alle wandelaars of fietsers in het Schipperskwartier een relatie, zeker niet. Hoe groepjes mannen soms openlijk staan te brallen over sekswerkers met wie ze al dan niet goeie ervaringen hadden: het kan niet anders of ze hebben niks te verbergen. Hoe later op de avond, hoe schoner het volk. Langs de binnenkant van de ramen welteverstaan. Aan de straatkant worden de mores vaak ruwer, luider, onbeschaamder. Gaan reviews ook via de oude orale traditie rond.
(lees verder)
Laatst bewerkt:
Lees verder onder de foto)
Hoe later op de avond, hoe luider het volk. — © N.J. Kanyachalao
Vaste vriendin
Meer dan een half miljoen bezoekers per jaar in het Schipperskwartier is natuurlijk heel wat volk om in enkele hokjes te stoppen. Een bevolking valt nooit onder één noemer te brengen en typecasting kan moeilijk anders dan flou zijn. Toch is er een zekerheid: de klant die we in een kroeg uiteindelijk bereid vinden om – anoniem – te praten over zijn prostitutiepatroon, valt te bezien als het type dat naast seksuele ook emotionele dienstverlening vindt. Allang geen dertig meer, beetje gezet. Hij gaat zeker een keer in de week langs bij dezelfde vrouw. Als we hem spreken, is hij net terug van zo'n bezoek. Dat bijna drie uur duurde. Over een openingsvraag hoef je dan niet lang na te denken.
Nee, je moet niet per se drie uur seks hebben, geeft de man mee. Hij glimlacht en lijkt relaxed. "Mijn vaste vriendin ziet eruit om door een ringetje te halen," zegt hij. "Echt goed verzorgd, een mooie vrouw. Hoe ik bij haar belandde?" Hij nipt van z'n drankje. En begint bij het begin. "Zij was 24, en ik 36 toen ik haar hier voor het eerst opmerkte. Ik hoefde op dat moment in m'n leven geen vrouw meer na een stukgelopen huwelijk, zij evenmin een man, zei ze. Haar moeder bleef in haar thuisland alleen achter door een sterfgeval in de familie. De beide dochters zeiden: Wij gaan het financieel voor je helpen dragen, moeder. De zussen kwamen naar België, voor het geld. Wat ze hier precies doen, weet hun moeder… niet heel precies. Ze weet iéts, dat wel."
LEES OOK. De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: "Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan"
Naarmate de bezoekjes aan de ene zus in het Schipperskwartier vaker voorvielen, ontstond er tussen de vrouw en onze man iets wat minstens een vertrouwensband is. "Ik noem haar mijn vriendin, ja. Het voelt zo. Als ik langsga krijg ik van haar soms wat eten mee. Of cadeautjes die ze weleens van andere klanten krijgt. Onlangs nog een fles wijn die ze van een andere vaste klant kreeg. Ik maak daar niks van, dat zij ook andere mannen ontvangt. Ik ben geen jaloers type, we gaan als grote mensen met elkaar om. Veel mannen komen trouwens ook om te praten. Ze moet soms van alles zijn. Psychologe zeker ook."
Jawel, zegt onze getuige, hij betaalt voor een bezoek zoals andere klanten. Zijn relatie met zijn vriendin balanceert op de grens tussen vriendschappelijk en professioneel. "Natuurlijk betaal ik. Denk je dat een 'normale' relatie in het gewone leven met een vrouw je geen geld kost, misschien? (lachje) We krijgen na al die jaren wat we van elkaar verwachten, en soms wat meer. Ik kan haar helpen met sommige dingen in het burgerleven. Maar heel vaak zien we elkaar daar niet. Samenwonen willen we geen van beide nog. Hoeft niet, zij heeft haar zaakjes intussen goed voor elkaar en woont aan een mooie lei in de stad." Een succesverhaal, lijkt het wel. Waar hij ook plezier aan beleeft. "Maar," zegt hij, "met veel andere meisjes loopt het minder goed af. Sommigen geven consequent meer uit dan ze verdienen. Ik heb er hier ook eentje gekend die in een frituur belandde."
(Lees verder onder de foto)
De 7de Hemel is één kroeg aan een invals- of uitvalsweg naar het Schipperskwartier waar klanten langskomen. — © N. J. Kanyachalao
Kwestie van durven
Rest de hamvraag waaróm zo'n verscheidenheid aan mannen hier komen. Vraag het aan de sekswerkers zelf en het antwoord loopt helemaal gelijk met veel onderzoeken. "Er is eigenlijk maar één reden", luidt het, "en dat is een vraag die veel mannen thuis niet kunnen of durven stellen aan hun vrouw. Iets wat ze hier wel hopen te vinden, en voor willen betalen." Het gaat over orale of andere vormen van seks waarvoor de drempel thuis te hoog is, en waarvoor het Schipperskwartier expliciet uitnodigt. Sm staat op het ene raam geafficheerd, travestie of toilet slavery op een ander raam. Verandering van spijs doet wandelen.
In kroegen als De 7de Hemel of de Leguit wordt alle theorie in één klap heel concreet. "Ja, hier komen geregeld klanten die zich wat moed indrinken", zegt een cafébaas met zicht op een invalsweg naar Villa Tinto. "Ik heb er hier al meegemaakt die ontgoocheld terug kwamen van een bezoek omdat ze niet goed wisten wat een travestiet was, of die gewoon ontgoocheld waren over een meisje." (zucht) Het kan best dat er boven de zevende nog enkele hemels zijn, maar eronder ook, zo blijkt. "Hoe zou het ook komen dat sommigen mistevreden zijn?", zegt de barman. "Als ik sommige venten hier zie passeren: onverzorgd, vuile nagels, stinkend naar het zweet. Logisch toch dat het meisje er dan weleens minder zin in heeft?"
Het laatste woord is aan een sekswerker. Geconfronteerd met het bestaan van online fora waar bezoekers hun ervaringen delen, antwoordt ze gevat. "Ik heb er onlangs een collega over bezig gehoord. Dat er ook zo'n soort website zou moeten bestaan om de klanten te recenseren."
LEES OOK. Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: "Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers"
Van de ontdekker tot de vaste klant: dit zijn de vijf types van bordeelbezoekers
Naar het profiel van prostituanten of bordeelbezoekers is internationaal al een hoop onderzoek gevoerd. Ook door ernstige academici in ons land.
Ook een team van onderzoekers van de Universiteit Gent onder leiding van professor Gert Vermeulen heeft onderzoek gedaan naar wie de sekswerkers frequenteert. Zijn team stelde in 2018 samen met de Britse experte Teela Sanders dat je de bezoekers grofweg in vijf types kan opdelen, naargelang hun parcours de route.
Vooreerst zijn er de 'ontdekkers' die op elke mogelijke leeftijd eens langs kunnen gaan bij een sekswerker, uit nieuwsgierigheid of fantasie. Vervolgens zijn er de 'jojo'ers' die meestal dertigplus zijn, stoppen met bezoekjes als ze een relatie hebben maar de draad weer oppikken als die relatie onbevredigend is, en verder het meer dwangmatige of compulsieve type dat blijft zoeken naar bevrediging, al dan niet therapeutisch van aard. Als vierde type is er de zogenaamde boekensteunklant, die aanvankelijk slechts seksuele diensten koopt bij een sekswerker, maar op latere leeftijd terugkeert om seksuele én emotionele verlangens te bevredigen. Ten slotte zijn er nog de flou gedefinieerde groep klanten die op sporadische momenten in hun leven blijven langsgaan.
Nog volgens onderzoek situeert de gemiddelde leeftijd van sekswerkklanten zich tussen de 30 en 40 jaar. Het is een beeld dat in Antwerpen vooral 's avonds bevestigd wordt. In het Belgische 'sexpert'-onderzoek uit 2013 werd ten slotte ook gepeild naar de frequentie van bordeelbezoek. Van de 129 respondenten die aangaven aan prostitutiebezoek te doen, gaf een vierde aan dat in het halfjaar daarvoor te hebben gedaan. Dat wijst op herhaaldelijk bezoek, en ondersteunt de veronderstelling dat maar weinigen zich beperken tot éénmalig bezoek.
www.gva.be
Hoe later op de avond, hoe luider het volk. — © N.J. Kanyachalao
Vaste vriendin
Meer dan een half miljoen bezoekers per jaar in het Schipperskwartier is natuurlijk heel wat volk om in enkele hokjes te stoppen. Een bevolking valt nooit onder één noemer te brengen en typecasting kan moeilijk anders dan flou zijn. Toch is er een zekerheid: de klant die we in een kroeg uiteindelijk bereid vinden om – anoniem – te praten over zijn prostitutiepatroon, valt te bezien als het type dat naast seksuele ook emotionele dienstverlening vindt. Allang geen dertig meer, beetje gezet. Hij gaat zeker een keer in de week langs bij dezelfde vrouw. Als we hem spreken, is hij net terug van zo'n bezoek. Dat bijna drie uur duurde. Over een openingsvraag hoef je dan niet lang na te denken.
Nee, je moet niet per se drie uur seks hebben, geeft de man mee. Hij glimlacht en lijkt relaxed. "Mijn vaste vriendin ziet eruit om door een ringetje te halen," zegt hij. "Echt goed verzorgd, een mooie vrouw. Hoe ik bij haar belandde?" Hij nipt van z'n drankje. En begint bij het begin. "Zij was 24, en ik 36 toen ik haar hier voor het eerst opmerkte. Ik hoefde op dat moment in m'n leven geen vrouw meer na een stukgelopen huwelijk, zij evenmin een man, zei ze. Haar moeder bleef in haar thuisland alleen achter door een sterfgeval in de familie. De beide dochters zeiden: Wij gaan het financieel voor je helpen dragen, moeder. De zussen kwamen naar België, voor het geld. Wat ze hier precies doen, weet hun moeder… niet heel precies. Ze weet iéts, dat wel."
LEES OOK. De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: "Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan"
Naarmate de bezoekjes aan de ene zus in het Schipperskwartier vaker voorvielen, ontstond er tussen de vrouw en onze man iets wat minstens een vertrouwensband is. "Ik noem haar mijn vriendin, ja. Het voelt zo. Als ik langsga krijg ik van haar soms wat eten mee. Of cadeautjes die ze weleens van andere klanten krijgt. Onlangs nog een fles wijn die ze van een andere vaste klant kreeg. Ik maak daar niks van, dat zij ook andere mannen ontvangt. Ik ben geen jaloers type, we gaan als grote mensen met elkaar om. Veel mannen komen trouwens ook om te praten. Ze moet soms van alles zijn. Psychologe zeker ook."
Jawel, zegt onze getuige, hij betaalt voor een bezoek zoals andere klanten. Zijn relatie met zijn vriendin balanceert op de grens tussen vriendschappelijk en professioneel. "Natuurlijk betaal ik. Denk je dat een 'normale' relatie in het gewone leven met een vrouw je geen geld kost, misschien? (lachje) We krijgen na al die jaren wat we van elkaar verwachten, en soms wat meer. Ik kan haar helpen met sommige dingen in het burgerleven. Maar heel vaak zien we elkaar daar niet. Samenwonen willen we geen van beide nog. Hoeft niet, zij heeft haar zaakjes intussen goed voor elkaar en woont aan een mooie lei in de stad." Een succesverhaal, lijkt het wel. Waar hij ook plezier aan beleeft. "Maar," zegt hij, "met veel andere meisjes loopt het minder goed af. Sommigen geven consequent meer uit dan ze verdienen. Ik heb er hier ook eentje gekend die in een frituur belandde."
(Lees verder onder de foto)
De 7de Hemel is één kroeg aan een invals- of uitvalsweg naar het Schipperskwartier waar klanten langskomen. — © N. J. Kanyachalao
Kwestie van durven
Rest de hamvraag waaróm zo'n verscheidenheid aan mannen hier komen. Vraag het aan de sekswerkers zelf en het antwoord loopt helemaal gelijk met veel onderzoeken. "Er is eigenlijk maar één reden", luidt het, "en dat is een vraag die veel mannen thuis niet kunnen of durven stellen aan hun vrouw. Iets wat ze hier wel hopen te vinden, en voor willen betalen." Het gaat over orale of andere vormen van seks waarvoor de drempel thuis te hoog is, en waarvoor het Schipperskwartier expliciet uitnodigt. Sm staat op het ene raam geafficheerd, travestie of toilet slavery op een ander raam. Verandering van spijs doet wandelen.
In kroegen als De 7de Hemel of de Leguit wordt alle theorie in één klap heel concreet. "Ja, hier komen geregeld klanten die zich wat moed indrinken", zegt een cafébaas met zicht op een invalsweg naar Villa Tinto. "Ik heb er hier al meegemaakt die ontgoocheld terug kwamen van een bezoek omdat ze niet goed wisten wat een travestiet was, of die gewoon ontgoocheld waren over een meisje." (zucht) Het kan best dat er boven de zevende nog enkele hemels zijn, maar eronder ook, zo blijkt. "Hoe zou het ook komen dat sommigen mistevreden zijn?", zegt de barman. "Als ik sommige venten hier zie passeren: onverzorgd, vuile nagels, stinkend naar het zweet. Logisch toch dat het meisje er dan weleens minder zin in heeft?"
Het laatste woord is aan een sekswerker. Geconfronteerd met het bestaan van online fora waar bezoekers hun ervaringen delen, antwoordt ze gevat. "Ik heb er onlangs een collega over bezig gehoord. Dat er ook zo'n soort website zou moeten bestaan om de klanten te recenseren."
LEES OOK. Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: "Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers"
Van de ontdekker tot de vaste klant: dit zijn de vijf types van bordeelbezoekers
Naar het profiel van prostituanten of bordeelbezoekers is internationaal al een hoop onderzoek gevoerd. Ook door ernstige academici in ons land.
Ook een team van onderzoekers van de Universiteit Gent onder leiding van professor Gert Vermeulen heeft onderzoek gedaan naar wie de sekswerkers frequenteert. Zijn team stelde in 2018 samen met de Britse experte Teela Sanders dat je de bezoekers grofweg in vijf types kan opdelen, naargelang hun parcours de route.
Vooreerst zijn er de 'ontdekkers' die op elke mogelijke leeftijd eens langs kunnen gaan bij een sekswerker, uit nieuwsgierigheid of fantasie. Vervolgens zijn er de 'jojo'ers' die meestal dertigplus zijn, stoppen met bezoekjes als ze een relatie hebben maar de draad weer oppikken als die relatie onbevredigend is, en verder het meer dwangmatige of compulsieve type dat blijft zoeken naar bevrediging, al dan niet therapeutisch van aard. Als vierde type is er de zogenaamde boekensteunklant, die aanvankelijk slechts seksuele diensten koopt bij een sekswerker, maar op latere leeftijd terugkeert om seksuele én emotionele verlangens te bevredigen. Ten slotte zijn er nog de flou gedefinieerde groep klanten die op sporadische momenten in hun leven blijven langsgaan.
Nog volgens onderzoek situeert de gemiddelde leeftijd van sekswerkklanten zich tussen de 30 en 40 jaar. Het is een beeld dat in Antwerpen vooral 's avonds bevestigd wordt. In het Belgische 'sexpert'-onderzoek uit 2013 werd ten slotte ook gepeild naar de frequentie van bordeelbezoek. Van de 129 respondenten die aangaven aan prostitutiebezoek te doen, gaf een vierde aan dat in het halfjaar daarvoor te hebben gedaan. Dat wijst op herhaaldelijk bezoek, en ondersteunt de veronderstelling dat maar weinigen zich beperken tot éénmalig bezoek.
Antwerpen heeft “één van de beste prostitutiebuurten in de wereld”, maar wie zijn de klanten van die honderden sekswerkers?
Zo open en bloot je de sekswerkers in het Schipperskwartier ziet, zo’n mysterie vormen hun klanten vaak. Een inkijk in hun gesloten wereld. “Als ik langsga, krijg ik soms cadeautjes die ze van andere klanten kreeg.”
www.gva.be
Jouw moet ook alles precies uitgelegd worden, is het niet. Daar heb je geen wiskunde voor nodig. Gewoon je ogen en je gezonde verstand gebruiken, en logisch nadenken.
Je ogen gebruik je om te lezen op de fora, en in het skw om te kijken/observeren.
Ik ga dat niet allemaal tellen en bijhouden, maar in de recensies over bezoekjes in de avond lees je heel vaak dat ze maar €50 betaald hebben, en over de dag lees je juist vaak dat er €100 of meer betaald is.
Als ik in het skw rondwandel en zie ergens een klant binnen gaan, en 3 of 4 rondjes later staat de dame al terug in haar raam, is de klant maar 15 of 20 minuten binnen geweest. Ik weet namelijk dat als ik in mijn normale tempo een rondje loop en nergens blijf kletsen dat ik ongeveer 5 minuten over een rondje doe. Ik heb dus geen horloge nodig om die tijd redelijk correct in te schatten.
Als ik in de avond een dame bezoek en ik betaal meteen €100 krijg ik heel vaak verbaasde maar ook heel blije gezichten te zien. Dat is dus een duidelijk signaal dat ze niet gewend zijn dat een klant meteen de eerste keer al €100 betaald. Dat is overdag veel minder, die zijn gewend dat er vaak meteen al €100 of meer betaald wordt.
Voormalig lid 18138
Meubelstuk
Als dat zo was , dan gingen alle dames in de dag werken. Kom je nog aan gewoon slapen toe ook.
Partners
Leden online
- mario2nd
- Mauk
- Rikkepik
- Janosz
- TinusNL
- Matti94
- jaikkezelf
- Traverso
- Daan8030
- Arnoldus
- Wilbon
- Chacal007
- Addert
- PhantomKing
- Footlover53
- Kiki_73
- BobBo
- john kanu
- Fritz Stau
- Vanderlindemedia
- MerlijnWolf
- Sponge Bob
- Lid20241010
- chickenlama
- Stef 12
- Hanzo
- Stadjer
- LadiesLover
- kerfuffle002
- Lenc
- dondert
- Iscprry
- fritsvk4
- Youri2000
- Lekkergekdoen
- Yeew
- lash79
- Roxas
- Jan Wandelaar
- Polly1
- wespje82!!
- hotmister1985
- Coolio
- HandyW
- Henk Hoogwater
- just-a-man
- Paal01
- DutchGuy1988
- Delectans Spectaculis
- conrad von hotzendorf
- Geert1982
- TheLicker
- Markkinky
- Toolmann
- Lanternix
- Rurouni1984
- Mr. D.
- Vlugge Japie
- Hassefras
- Assman
- Air Max 90
- Piere
- Mantux
- NICK1983
- GjaltK
- Koekenbakker
- Widergutmachungsschnitzel
- tds
- VerStappen
- bosspitsmuis
- Jandelopert
- Anticlimax
- Willem1986
- Glansspreeuw
- Levensgenieter20